Αρχαίος Ελληνικός Οπλισμός

Ο αρχαίος οπλισμός από τον 11^ο μέχρι τον 9^ο αιώνα, όπως προκύπτει μέσα από τις πηγές αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα, ήταν ιδιαίτερα περιορισμένος. Στον 8^ο αιώνα αντίθετα φαίνεται να έχει εξελιχθεί πια, παρουσιάζοντας τη βασική διαμόρφωση που συναντάται και στους Περσικούς πολέμους, κυρίως ως προς τα είδη των χρησιμοποιούμενων όπλων. Μέσα στο διάστημα αυτό πραγματοποιήθηκε ένα σύνολο αλλαγών που αφορούσαν το σχήμα και το υλικό των όπλων, καθώς και τα υλικά κατασκευής τους, με σημαντικότερη εξέλιξη από άποψη τεχνικών βελτιώσεων, την προσθήκη της αντιλαβής, της δεύτερης δηλαδή λαβής της ασπίδας. Οι επόμενες αλλαγές στον οπλισμό του πεζικού σημειώθηκαν στις αρχές του 4^ου αιώνα π.Χ. τόσο στην Αθήνα όσο έπειτα και στο στρατό των Μακεδόνων, ενώ ένα σπουδαίο νεωτερισμό της εποχής αποτέλεσε ο καταπέλτης που ανακαλύφθηκε στις αρχές του 4^ου αιώνα π.Χ.
Τα αρχαία όπλα διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: τα επιθετικά και τα αμυντικά.
Επιθετικά όπλα ήταν τα αγχέμαχα: δόρυ, ξίφος, εγχειρίδιο και τα εκηβόλα: ακόντιο, τόξο, σφενδόνη.
Αμυντικά ήταν: η ασπίδα, ο θώρακας, το κράνος, οι κνημίδες και πιο σπάνια τα περιτραχήλια, οι ζώνες, τα προστατευτικά των σφυρών και τα καλύμματα των ποδιών, των μηρών και των βραχιόνων.
Στον οπλισμό γενικά ανήκαν επίσης το ρόπαλο, οι πέτρες, ο πέλεκυς, το άρμα, το πλοίο, ο ίππος και ο καταπέλτης.

Περισσότερες Εικόνες

	Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Κλασσικός Ελληνισμός(2) , 194, Τόμος Γ2, Εκδοτική Αθηνών 2000 Λεπτομέρεια από μελανόμορφο αμφορέα του τέλους του 6ου αι. με απεικόνιση των όπλων νεκρού πολεμιστή. Διακρίνεται το κορινθιακό κράνος με το ψηλό λοφίο, οι κνημίδες και η μεγάλη ασπίδα. Μουσείο Βατικανού.
	Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Κλασσικός Ελληνισμός(2) , 195, Τόμος Γ2, Εκδοτική Αθηνών 2000 Λεπτομέρεια ερυθρόμορφης υδρίας του 5ου αι. Παριστάνεται αττικό κράνος με διπλό λοφίο, θώρακας, ξίφος και ασπίδα του τύπου του Διπύλου. Παρίσι, Μουσείο Λούβρου.
	Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Κλασσικός Ελληνισμός(2) , 198, Τόμος Γ2, Εκδοτική Αθηνών 2000 Λεπτομέρεια με παράσταση οπλίτη από κύλικα του 5ου αι. π.Χ. Διακρίνεται καθαρά το εσωτερικό της ασπίδας του με τον πόρπακα(η πρώτη λαβή από όπου περνούσε τον βραχίονά του ο πολεμιστής) και την αντιλαβή. Παρίσι, Μουσείο Λούβρου.
	A. M. Snodgrass, " Τα επιθετικά και αμυντικά όπλα των αρχαίων Ελλήνων", 130, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003 Λεπτομέρεια ενός ερυθρόμορφου ελικωτού κρατήρα, που εικονίζει Έλληνες να μάχονται εναντίον Αμαζόνων. Εδώ, η Αμαζόνα έχει ένα φολιδωτό θώρακα και ένα κοντό τέμνον ξίφος, που χρησιμοποιείται με μια κίνηση του χεριού από ψηλά. Περί το 470 π.Χ.
	A. M. Snodgrass, " Τα επιθετικά και αμυντικά όπλα των αρχαίων Ελλήνων", 130, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003 Λεπτομέρεια ενός ερυθρόμορφου ελικωτού κρατήρα, που εικονίζει Έλληνες να μάχονται εναντίον Αμαζόνων. Εδώ, ο Έλληνας πολεμιστής φορά ένα σύνθετο θώρακα με ιμάντες και θρακικό κράνος. Περί το 470 π.Χ.
	A. M. Snodgrass, " Τα επιθετικά και αμυντικά όπλα των αρχαίων Ελλήνων", 130, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003 Λεπτομέρεια ενός ερυθρόμορφου ελικωτού κρατήρα, που εικονίζει Έλληνες να μάχονται εναντίον Αμαζόνων. Εδώ, ο Έλληνας πολεμιστής φορά ένα σύνθετο θώρακα με ιμάντες και θρακικό κράνος. Περί το 470 π.Χ.