23 Απριλ
Ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε στην Καππαδοκία το 275 μ.Χ. και οι γονείς του ανήκαν σε οικογένεια αρχοντική. Η μητέρα του καταγόταν, σύμφωνα με τις παραδόσεις της Εκκλησίας, από την Παλαιστίνη. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 23 Απριλίου (κινητή εορτή).
Υμνήθηκε όσο κανένας άλλος από τους Αγίους της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα στον Πόντο, και πέθανε μαρτυρικά σε ηλικία μόλις 28 χρονών.
Ήταν 18 χρονών όταν στρατεύθηκε στον ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην εντέλεια. Γι’ αυτό γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη. Ακόμα και ο ίδιος ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ. Πολύ γρήγορα, όμως, ο αυτοκράτορας στράφηκε εναντίον της χριστιανικής θρησκείας με σκοπό να ανορθώσει την ειδωλολατρία.
Τα φρικτά βασανιστήρια
Όταν κήρυξε διωγμούς εναντίον των χριστιανών, ο Γεώργιος όχι μόνο δεν εκτέλεσε το σχετικό διάταγμα του αυτοκράτορα, αλλά ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός και συνελήφθη. Oργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή. Παρά τις πιέσεις που δέχτηκε ο Γεώργιος έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του, γι’ αυτό ο αυτοκράτορας τον υπέβαλε σε μια σειρά βασανιστήρια. Τον έδεσαν σε έναν μεγάλο τροχό με κοφτερά σίδερα για να κομματιαστεί το σώμα του· όμως ο Άγιος λύθηκε από τον τροχό και το καταπληγωμένο σώμα του θεραπεύτηκε αμέσως.
Όταν κήρυξε διωγμούς εναντίον των χριστιανών, ο Γεώργιος όχι μόνο δεν εκτέλεσε το σχετικό διάταγμα του αυτοκράτορα, αλλά ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός και συνελήφθη. Oργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή. Παρά τις πιέσεις που δέχτηκε ο Γεώργιος έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του, γι’ αυτό ο αυτοκράτορας τον υπέβαλε σε μια σειρά βασανιστήρια. Τον έδεσαν σε έναν μεγάλο τροχό με κοφτερά σίδερα για να κομματιαστεί το σώμα του· όμως ο Άγιος λύθηκε από τον τροχό και το καταπληγωμένο σώμα του θεραπεύτηκε αμέσως.
Σε μια δεύτερη απόπειρα, τον έριξαν σε έναν λάκκο με ασβέστη και νερό και τον άφησαν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες, ώστε που να διαλυθούν μέχρι και τα κόκαλά του. Όμως προς έκπληξη όλων βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη, να προσεύχεται. Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να παθαίνει τίποτα.
Η ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα γιορταζόταν στον Πόντο στις 3 Νοεμβρίου.
Ο αυτοκράτορας, αδυνατώντας να βρει άλλη λύση, κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο για να λύσει τα «μάγια» του Γεωργίου. Ο μάγος Αθανάσιος έφερε δύο πήλινα αγγεία με δηλητήριο. Το δηλητήριο του πρώτου αγγείου προξενούσε τρέλα, ενώ του δεύτερου το θάνατο. Ο άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο και από τα δύο δοχεία, και δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Ο μάγος Αθανάσιος, που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στο Θεό. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και εκτέλεσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη τη στιγμή έφθασε η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, η οποία επίσης ομολόγησε την πίστη της στον Θεό· ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι.
Το όνειρο λίγο πριν από το τέλος
Ο Γεώργιος κλείστηκε στη φυλακή και τη νύχτα είδε στ’ όνειρό του τον Χριστό, που του ανήγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιώνιας ζωής. Σαν ξημέρωσε, ο Γεώργιος παρουσιάστηκε μπροστά στον αυτοκράτορα γεμάτος χαρά, επειδή γνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στο ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλό του.
Ο Γεώργιος κλείστηκε στη φυλακή και τη νύχτα είδε στ’ όνειρό του τον Χριστό, που του ανήγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιώνιας ζωής. Σαν ξημέρωσε, ο Γεώργιος παρουσιάστηκε μπροστά στον αυτοκράτορα γεμάτος χαρά, επειδή γνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στο ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλό του.
Όταν μπήκε ο Άγιος στο ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια.
Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός θύμωσαν τόσο πολύ και φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός τότε έβγαλε διαταγή και του έκοψαν το κεφάλι. Ο πιστός υπηρέτης του Μεγαλομάρτυρα, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο Λείψανό του μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Ο τάφος του Αγίου βρίσκεται εκεί μέχρι σήμερα, όπου τον επισκέπτονται πολλοί πιστοί για να τον προσκυνήσουν.
Η μετά θάνατο θαυματουργός εμφάνιση του Αγίου Γεωργίου αναφέρεται στους χρόνους μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και συγκεκριμένα κατά την εκστρατεία των Τούρκων εναντίον του Χριστιανού Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Στεφάνου. Αυτός απειλούμενος να καταστραφεί και ζητώντας τη βοήθεια του Χριστού είδε στον ύπνο του τον Άγιο Γεώργιο ο οποίος τον εμψύχωσε και του είπε να έχει πίστη στο Θεό και να επιτεθεί εναντίον του εχθρού τον οποίο και θα νικήσει. Την άλλη ημέρα εξήγησε το όνειρο στα Στρατεύματά του και τα διέταξε να επιτεθούν κρατώντας στα χέρια την εικόνα του Αγίου. Έτσι το Θαύμα έγινε και ο εχθρός νικήθηκε και τράπηκε σε άτακτη φυγή. Από τότε ο Ηγεμόνας Στέφανος τοποθέτησε την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στις Σημαίες και αργότερα σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού, επικράτησε οι Σημαίες του Πεζικού, που προπορεύονται στις μάχες και τις θυσίες, να φέρουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου. Με Βασιλικό Διάταγμα το οποίο εκδόθηκε το 1864 θεσπίστηκε οριστικά από την Πολιτεία να φέρουν οι Πολεμικές Σημαίες την εικόνα του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ και με άλλο Βασιλικό Διάταγμα το 1953 καθιερώθηκε ως γιορτή του Πεζικού και των υπολοίπων Όπλων και Σωμάτων του Στρατού, εκτός του Πυροβολικού, η 23η Απριλίου, ημέρα που μαρτύρησε ο Άγιος Γεώργιος.
Με διαταγή του ΓΕΣ έχει καθιερωθεί, κάθε χρόνο να εορτάζεται στο στρατόπεδο της Σχολής Πεζικού, ο Προστάτης του Στρατού Ξηράς (πλην Πυροβολικού) Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος, παρουσία της πολιτειακής, της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας και πλήθος κόσμου. Ο εορτασμός αυτός αποτελεί σημαντικό γεγονός για την πόλη της Χαλκίδας.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι ίσως ο πιο δημοφιλής και πολυπρόσωπος άγιος στην Ελλάδα, του οποίου η χάρη έχει κερδίσει και τις δυτικές εκκλησίες. Το όνομά του, από τα πλέον λαοφιλή στον ελληνικό πληθυσμό, ενώ ο εορτασμός του συνδυάζεται με τον ερχομό της άνοιξης.
Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, συνολικά 56 μορφές με το όνομα Γεώργιος κοσμούν το εορτολόγιό της, με γνωστότερο όλων τον Γεώργιο το Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρο, που ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων της Εκκλησίας. Γόνος πλούσιας και αριστοκρατικής οικογένειας από την Καππαδοκία της Μ. Ασίας, ήταν αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Η δράση, το μαρτύριο και η κοίμησή του τοποθετούνται τον 3ο αιώνα και στις αρχές του 4ου αιώνα, επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού. Η μνήμη του τιμάται δύο φορές το χρόνο: στις 23 Απριλίου ο διά αποκεφαλισμού θάνατός του ή για τις Εκκλησίες που πηγαίνουν σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, εάν η ημέρα συμπέσει πριν από την Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου και στις 3 Νοεμβρίου η ανακομιδή των λειψάνων του.
Ο Άγιος Γεώργιος, ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός), Άγιος και ελευθερωτής, συγκεντρώνει πολλές διηγήσεις για τα κατορθώματά του, με σημαντικότερο όλων την εξόντωση του δράκου και τη σωτηρία της βασιλοπούλας.
Σύμφωνα με την Παράδοση, το θηρίο φρουρούσε το νερό μιας πηγής, στη Λιβύη, και δεν άφηνε τους κατοίκους να υδρευτούν αν δεν του έδιναν βορά κάθε φορά ένα συντοπίτη τους. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκου για πολλά χρόνια. Ολόκληροι στρατοί αντιτάχθηκαν στο τέρας, χωρίς αποτέλεσμα. Ο κλήρος έπεσε και στη βασιλοπούλα, την οποία έσωσε ο Άγιος, νεαρός αξιωματικός πάνω στο άλογο, φονεύοντας το δράκο με το κοντάρι του.
Προστάτης τόσο στρατευμάτων όσο και χωρών. Επειδή ο βίος του είναι στρατιωτικός, θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Ελληνικού Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων, οι οποίοι έφεραν στη Δύση το λείψανό του από την Παλαιστίνη, καθώς επίσης και των Προσκόπων.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι, επιπλέον, Άγιος της Καθολικής, της Αγγλικανικής, της Ορθόδοξης, της Λουθηρανικής και της Αρμενικής Εκκλησίας, καθώς και προστάτης Άγιος των χριστιανών της Παλαιστίνης, της Βηρυτού, της Γεωργίας, του βουλγαρικού στρατού.
Λατρεύεται ιδιαίτερα από τους Σαρακατσάνους (νομάδες της ηπειρωτικής Ελλάδας) αλλά και από Πομάκους της Θράκης. Στην εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του, στην Πρίγκηπο, χιλιάδες Τούρκοι προσέρχονται κάθε χρόνο να προσκυνήσουν την εικόνα του. Πολλοί είναι οι προσκυνητές και στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι, όπου διασώζονται κειμήλια ανεκτίμητης αξίας, όπως ο Πατριαρχικός Θρόνος και ο Άμβωνας.
Ο Αϊ-Γιώργης ο Τροπαιοφόρος και Δρακοκτόνος συνδέεται, επίσης, με τη γεωργία και τον πολλαπλασιασμό: Το όνομα Γεώργιος είναι ελληνικό, προέρχεται από το ουσιαστικό «γεώργιον» που σημαίνει καλλιεργήσιμο και την περίοδο της εορτής του (23 Απριλίου) οι αγρότες σπέρνουν, εξ ου και η επωνυμία του «σποριάρης».
Αλλά ο Άγιος είναι και προστάτης των κτηνοτρόφων, διότι η εορτή του συμπίπτει με την εποχή που θα αφήσουν τα χειμαδιά και θα ανέβουν στα βουνά.
Η εορτή του σηματοδοτεί την αρχή της άνοιξης.
Πλήθος τα προσωνύμια του Αγίου είτε από ευλάβεια είτε από κάποιο θαύμα ή και από άλλη αιτία:
-Ο Αέρις στο Όφι του Πόντου, παλαιά, όπου οι Τούρκοι τον έλεγαν Αέρτς, ο Ζαντών, δηλαδή Άγιος Γεώργιος ο τρελός, γιατί τους τιμωρούσε αφαιρώντας τους τα μυαλά.
-Ο Αράπης ή Αρακλειανός (Ηρακλειανός), στη Θράκη, επειδή θαυματουργή εικόνα του βρισκόταν στην Ηράκλεια της Προποντίδας. Αράπη μάλιστα γιατί ο Άγιος παρουσιάζεται μαύρος σε αυτήν την εικόνα, ανάγλυφη από μαύρη πέτρα, ή από σκληρό ξύλο.
-Ο Κουδουνάς στην Πρίγκηπο, γιατί η εικόνα του Αγίου βρέθηκε από έναν βοσκό, καθώς ήταν σκεπασμένη από μια αρμαθιά κουδούνια σύμβολα της παραφροσύνης, την οποίαν όλοι πιστεύουν ότι θεραπεύει.
-Στο Θησείο, ο Ακαμάτης, επειδή οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν να τελείται στην εκκλησία του Θεία Λειτουργία παρά μόνο στην εορτή του, στις 23 Απριλίου.
-Ο Αϊ-Γιώργης ο Γοργός στην Καστοριά, γιατί σπεύδει ταχέως σε βοήθεια όσων τον επικαλούνται.
-Ο Αϊ-Γιώργης Καππαδόκης, από τον τόπο καταγωγής του και πατρίδα του πατέρα του και Παλαιστίνιος, από τον τόπο καταγωγής της μητέρας του.
-Ο Αϊ-Καλλάρης, στην Κάσο και Αϊ-Καβαλάρης, επειδή είναι έφιππος.
-Ο Βάρδας, ο Γεωργιανός, ο Επιτειδιώτης, ο Καστρενός, ο Κιουρτζής, ο Κλεφτογρασιάς, ο Διασορίτης, ο Ζούρος, ο Κρασάς, ο Μεθυστής, ο Πέρσης, ο Σκυριανός, πολιούχος του νησιού, ο Φουστανελάς, πολιούχος των Ιωαννίνων, ο Φτωχός, ο Χατζής, ο Αϊ-Στρατηγός, ο Ψαροπιάστης, ο Φανερωμένος, ο Πεταλωτής.
Η γιορτή του συνδυάζεται με έθιμα χαράς και ευφορίας
Ο αγιασμός των χωραφιών, τα κλαδιά της καρυδιάς στο κατώφλι του σπιτιού είναι έθιμα της γιορτής του, στην Αρκαδία. Οι Σαρακατσάνοι, στο όνομά του, παίρνουν το μεγαλύτερο όρκο τους και την ημέρα της γιορτής του θυσιάζουν το καλύτερο μαύρο κριάρι της στάνης τους, ενώ τη Λαμπρή άσπρο. Στην Αίγινα, το μοσχομυριστό χαμομήλι είναι τ' Αϊ-Γιωργιού το λουλουδάκι. Στη Μακεδονία, ο μήνας Απρίλιος λέγεται Αγιγεωργίτης, στον Πόντο Αεργίτας.
Στο Όλβιο Ξάνθης αναβιώνει το έθιμο των πεχλιβάνηδων. Νεαροί παλαιστές (πεχλιβάνηδες), φορώντας δερμάτινο παντελόνι και αλειμμένοι με λάδι, επιδίδονται σε ένα είδος ελληνορωμαϊκής πάλης, ιδιαίτερα δημοφιλούς στην Τουρκία. Νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα βάλει πλάτη τον αντίπαλό του ή θα του κατεβάσει το παντελόνι. Το έθιμο λέγεται ότι αναπαριστά τη μάχη του Αγίου Γεωργίου με το δράκο και ήρθε στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης.
Το ίδιο έθιμο αναβιώνει και στην Ανθή Σερρών. Οι ρίζες του, εδώ, βρίσκονται στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν τα θαρραλέα παλικάρια του χωριού, παίρνοντας την ευλογία από τον Αϊ-Γιώργη, πάλευαν με τα πρωτοπαλίκαρα των Τούρκων και κατάφερναν επιδεικνύοντας δύναμη και θάρρος να τα νικήσουν.
Στο Νέο Σούλι Σερρών γίνεται η αναπαράσταση της νίκης του Αγίου Γεωργίου επί του δράκου από νέους του χωριού. Το δρώμενο της «Δρακοκτονίας» συγκεντρώνει πολύ κόσμο κάθε χρόνο. Ακολουθεί γλέντι με χορό, κρασί και παραδοσιακό φαγητό.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας γίνονται αυτοσχέδιες ιπποδρομίες προς τιμήν του Αγίου (Καλλιόπη Λήμνου, Πλατύ Μεσσηνίας, Άγιος Γεώργιος Μεσολογγίου).
Η Αράχωβα Βοιωτίας τιμά τον προστάτη Άγιό της με τριήμερες εκδηλώσεις, το «Πανηγυράκι», όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι. Περιλαμβάνει δρώμενα, παραδοσιακά αγωνίσματα, τοπικούς χορούς και παραδοσιακή μουσική. Την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, κατά τη διάρκεια της περιφοράς της, συνοδεύουν νέοι και νέες της περιοχής με τοπικές ενδυμασίες.
Στην Ασή Γωνιά Χανίων οι κτηνοτρόφοι της περιοχής συρρέουν με τα κοπάδια τους στην εκκλησία του Αϊ-Γιώργη του Γαλατά για να πάρουν την ευλογία του. Τα ζώα, στολισμένα με τα πιο μελωδικά λέρια (κουδούνια), μαντρώνονται στην «κούρτα» έξω από την εκκλησία κι αρμέγονται ένα-ένα.
Αλλά και στην καρδιά του αραβικού κόσμου, θα επαναλειτουργήσει την 24η Απριλίου, η Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου, όπου με κάθε θρησκευτική μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα θα πραγματοποιηθούν τα θυρανοίξια του ανακαινισμένου ελληνορθόδοξου ιστορικού μοναστηριού.
Η Ιερά Μονή, σε σχήμα ροτόντας, χρονολογείται από τον 12ο αι. μ.Χ. Πρόκειται για παλιό φρούριο του ρωμαϊκού στρατού, όπου, σύμφωνα με την επικρατούσα παράδοση, έζησε φυλακισμένος ο Άγιος Γεώργιος.
Ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών Ν. Μαγνησίας εύχεται στα μέλη του που γιορτάζουν ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ .
Ο Πρόεδρος & το Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.Ε.Α.Ν. Μαγνησίας
Ο Πρόεδρος & το Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.Ε.Α.Ν. Μαγνησίας
