Σε πείσμα των αντιχριστιανικών επιθέσεων, οι Έλληνες στρατιωτικοί κάνουν ομολογία πίστεως, προτάσσοντας τη δύναμη που έχει ο ζωοποιός Σταυρός.
Σταυρός: Με αφορμή τον χαμό που δημιουργήθηκε από τον μηδενιστικό συρφετό για τον αγιασμό των Rafale, έχει αξία να εστιάσουμε στο απόσπασμα μιας εκπομπής της δημόσιας τηλεόρασης που ασχολείται με τις ένοπλες δυνάμεις, η οποία ονομάζεται «Με αρετή και τόλμη».
Όταν μαθητές λυκείου πραγματοποίησαν εκπαιδευτική εκδρομή στη Σχολή Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ), οι αξιωματικοί έκαναν μια λεπτομερή επίδειξη του οπλισμού τους, εξηγώντας τον τρόπο λειτουργίας και τα πλεονεκτήματα των όπλων.
Κάποια στιγμή έφτασε η ώρα για σχετικές ερωτήσεις από τους μαθητές. Ένας από αυτούς ρώτησε τους «βατραχανθρώπους», ποιο είναι το πιο δυνατό όπλο του σώματος. Ο Πλωτάρχης Νικόλαος Γιανναράκος, αξιωματικός οπλισμού, έδωσε την εξής καταπληκτική απάντηση που προκάλεσε τα χειροκροτήματα των μαθητών:
«Το πιο δυνατό όπλο που έχουμε δεν είναι το 50 caliber το Browning το 50αρι. Δεν είναι το βομβιδοβόλο. Δεν είναι αυτό που έχει ‘’αυτή τη διόπτρα’’. Είναι αυτό που έχουμε και φοράμε όλοι στο στήθος μας. Είναι αυτό εδώ», είπε και έδειξε τον σταυρό που κρεμόταν απ’ τον λαιμό του.
Η πίστη στον Θεό, η πνευματική βοήθεια, η δύναμη του ζωοποιού Σταυρού, η ευλογία του αγιασμού, η προστασία των Αγίων, η προσευχή, η ευχή της μάνας, αυτά είναι τα απώτατα «όπλα» στα οποία καταφεύγει ένας Έλληνας στρατιώτης που αναμετριέται με τον χάρο για να υπερασπιστεί την πατρίδα του.
Δε πα’ να έχεις όλα τα υπερσύγχρονα όπλα στη διάθεση σου. Αν δεν έχει η ψυχή σου στήριγμα θεϊκό, και επίγνωση πως όλα τα ορίζει ένας παντοδύναμος Θεός, δεν έχεις τίποτα! Δεν έχεις ηθικό, δεν έχεις ελπίδα, δεν βρίσκεις κανένα νόημα στην αυτοθυσία για την πατρίδα σου και τον διπλανό σου. Ένας σταυρός στο στήθος, υπενθυμίζει τον σταυρό που σήκωσε πρώτα απ’ όλους ο ίδιος ο Χριστός, και δίνει νόημα σε κάθε δοκιμασία του πιστού ανθρώπου.
Ας το χωνέψουν ή έστω ας το σεβαστούν αυτό, τα διάφορα μηδενιστικά «τρολ» που ειρωνεύονται τον αγιασμό στις ένοπλες δυνάμεις. Το επάγγελμα των στρατιωτικών είναι γεμάτο κινδύνους μέσα σε αυτόν τον τρελό κόσμο που ζούμε, και η μόνη τους καταφυγή είναι η πρόνοια του Θεού.
Η πίστη τους δεν ενοχλεί κανέναν απολύτως. Και όποιος ενοχλείται είναι απλά εμπαθής και κομπλεξικός. Και με την ειρωνεία του θέλει να καλύψει δικά του ψυχικά κενά, δικά του ελλείμματα πίστης και νοήματος, που δημιουργούν κατάθλιψη, επιθετικότητα και αχόρταγη ανάγκη να «δικάζεις» τους πάντες και τα πάντα.
Θα κάνουν ένα αφάνταστο δώρο στην ψυχή τους, αν μπουν στον κόπο να ανακαλύψουν την ευλογία και τη δύναμη που φέρει ένας και μόνο μικρός Σταυρός…
