Αγιασμός νέου γραφείου μας και Έκθεση φωτογραφίας

 Ως πολυπόθητη μέρα χαρακτήρισε την ημέρα του "Αγιασμού" των νέων γραφείων μας στην Πλατεία Προσκόπων Αϊδινίου στη Ν.Ιωνία η στο παλαιό Ελικοδρόμιο όπως το γνωρίσαμε οι παλαιότεροι είπε ο π΄ροεδρος μας ευχαριστώντας τον στρατιωτικό ιερέα π. Δημήτριο για την φιλική και συναδελφική παρουσία του. Πρόθυμος πάντα ο Δντης του γραφείου Θρησκευτικού της 32 ΤΑΞ Π/Ν έδωσε την χαρά και την ευλογία στους 64 παρευρισκόμενους .

Παρευρέθησαν εκ μέρους του Α.Δ.Φ.Β όλου ο εκπρόσωπος ο αρχλχίας κ. Γεώργιος Μπενέτος
ως εκπρόσωπος του Δκτού της 111 ΠΜ ο Επισμηναγός κ. Ανδρέας Βουρλέτσης ,εκ μέρους του Δκτού του 304 ΠΕΒ ο Ανθυπασπιστής κος Ιωάννης Δουλγεράκης  εκ μέρους της 32 ΤΑΞ Π/Ν ο ανθλχγός κ. Μιχαήλ Πιτσούλης .
Εκ μέρους της Πολιτειακής αρχής παρευρέθηκε η Βουλευτής κα Χρυσοβελόνη ,ο εκπρόσωπος της Ισραιλιτικής Κοινότητας Βόλου ,Εκπρόσωπος της ΟΝΝΕΔ Μαγνησίας , εκπρόσωπος της Ένωσης παλαιών Προσκόπων, από την Ένωση Αλεξιπτωτιστών , από το Σύλλογο Ειδικών Δυνάμεων και από την Ένωση Αποστράτων Στρατού Ξηράς.Ο Πρόεδρος μας ευχαρίστησε και τον κ. Κουλουριώτη για την όμορφη συμμετοχή της άμαξας με το μαύρο Λιπιζάνο άλογο .

 Με τον εκπρόσωπο της 111 ΠΜ

 Με τον Φρούραρχο Βόλου

 η Βουλευτής Μαγνησίας  κα Χρυσοβελόνη  και ο ταμίας του Συνδέσμου μας κ. Βασ.Φώτου

 Την κορδέλα των εγκαινίων της έκθεσης φωτογραφίας ο πρόεδρος μας ζήτησε να κάνουν ο εκπρόσωπος του ΑΔΦΒόλου και η κα Βουλευτής .

Η έναρξη της έκθεσης φωτογραφίας ..

 ο Πρόεδρος μας εξηγώντας σ τους επισήμους στην φωτογραφική θεματολογία και την τεχνική του καλλιτέχνη φωτογράφου  ,  εφ. Αξκού κου Ελεύθέριου Πλαβού

 

 Όμορφες και ευγενικές παρουσίες πλαισίωσαν την δράση μας.

               με τον πολύ φίλο ,συν-αγωνιστή και  στέλεχος ε.α  κ. Σπυρίδωνα Δαπόντα (εκπαιδευτή       
               των  ειδ.  Δυνάμεων πολλών εξ  υμών στο 505 Τ  Π/Ν )

 

Φίλοι της φωτογραφίας μας έκαναν την ιδιαίτερη χαρά να επισκεφθούν την μικρή μας έκθεση των 18 εικαστικών θεμάτων .Φεύγοντας με μέριμνα του συναδέλφου κ.Πλαβού  ο κάθε επισκέπτης ελάμβανε μια σειρά "καρτ-ποστάλ" με θεματολογία από τις φωτογραφίες της έκθεσης. 

Το Διοικητικό μας Συμβούλιο κάνει τη σκέψη  να μεταφέρει την έκθεση και σε αλλά Δημοτικά Διαμερίσματα  του Νομού.

          Για το   ΔΣ 

           Βασ.Φώτου -  ταμίας

Ο βίος του γ.Παϊσίου Ο Αγιορείτης(1924 - 1994)

Εφηβικά χρόνια και ο στρατός

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να υπηρετήσει στο στρατό ο Αρσένιος δούλεψε σαν ξυλουργός. Όταν του παραγγελνόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο ίδιος συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής, δεν ζητούσε χρήματα.

Το 1945 ο Αρσένιος κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε σαν ασυρματιστής κατά τον ελληνικό εμφύλιο. Όσο καιρό δεν ήταν ασυρματιστής, ζητούσε να πολεμεί στην πρώτη γραμμή, προκειμένου κάποιοι οικογενειάρχες, να μην βλαφτούν. Το μεγαλύτερο όμως διάστημα της θητείας του το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή. Απολύθηκε από το στρατό το 1949.

Μοναστικός Βίος

Τα πρώτα χρόνια

Ο πατέρας Παΐσιος πρώτη φορά εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του. έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος. Η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί θα γνωρίσει τον πατέρα Κύριλλο που ήταν ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει πιστά.

Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εκεί αμέσως ξεχώρισε για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη. Προσευχόταν έντονα και διάβαζε διαρκώς, ιδιαίτερα τον Αββά Ισαάκ.

Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Φιλοθέου, που ήταν Ιδιόρυθμο μοναστήρι όπου μόναζε και ένας θείος του. Η συνάντησή του όμως με τον Γέροντα Συμεών θα είναι καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το «Μικρό Σχήμα». Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του. Ο Γέρων Αυγουστίνος αυτήν την περίοδο απέκτησε στενή σχέση με τον Παΐσιο.

Το 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης. Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους αλλά περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων, είτε με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντάς τους ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου. Επί 4 έτη έμεινε στην Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα του.

Από εκεί πήγε στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Ο Γέροντας εργαζόταν ως ξυλουργός και ό,τι κέρδιζε το έδινε σε φιλανθρωπίες στους Βεδουίνους, ιδίως τρόφιμα και φάρμακα.

Επιστροφή στο Άγιο Όρος

Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, από όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ. Η σκήτη η οποία τον φιλοξένησε ήταν η Ιβήρων. Στο διάστημα που παρέμεινε εκεί, και συγκεκριμένα το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπάτου.

Από τότε άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και κάθε λογής βασανισμένοι άνθρωποι οδηγούνταν σε αυτόν, μαθαίνοντας για ένα χαρισματικό μοναχό που ονομάζεται Παΐσιος. Το επόμενο έτος μεταφέρεται στη Μονή Σταυρονικήτα. Βοηθάει σημαντικά σε χειρονακτικές εργασίες, συνεισφέροντας στην ανακαίνιση του μοναστηριού. Συχνά μάλιστα βοηθάει ως ψάλτης στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου το Γέροντα Τύχωνα. Οι δύο γέροντες ανέπτυξαν δυνατή φιλία η οποία τερματίσθηκε με την κοίμηση του Γέρωντα Τύχωνα το 1968. Ο Παΐσιος έμεινε στο κελί του Γέροντα Τύχωνα για ένδεκα έτη μετά την κοίμησή του, πράγμα που ήταν επιθυμία του φίλου του λίγο πριν πεθάνει.

Στην Παναγούδα

Το 1979 αποχώρησε από την σκήτη του Τιμίου Προδρόμου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί εισχώρησε στή μοναχική αδελφότητα ως εξαρτηματικός μοναχός. Η Παναγούδα ήταν μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και ο Παΐσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.

Συνεχίζουμε ...την ενημέρωση...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΕΑΝ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 30-5-2015 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ " ΑΣΦΑΛΗΣ ΟΔΗΓΗΣΗ"

Παρουσία της 5μελής επιτροπή του ΣΕΑΝ Μαγνησίας πραγματοποιήθηκε  η  οπτικοακουστική παρουσίαση  στα στελέχη της 1ης ΤΑΞΑΣ στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας. Στα 70 λεπτά της Παρουσίασης ο εθελοντής -έφεδρος κ. Ευάγγελος Κάρρος (εκπαιδευτής Σχολής Οδηγών) μοίρασε τον χρόνο στον πρόλογο -εισήγηση στην παρουσίαση του οπτικο-ακουστικού υλικού και στον επίλογο  με  τα συμπεράσματα .

Ο Υποδιοικητής της Ταξιαρχίας ευχαρίστησε τους εφέδρους Αξιωματικούς για την πρωτοβουλία τους εκφράζοντας την ικανοποίηση των παρευρισκομένων 100 στελεχών. Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου μας με την σειρά του ευχαρίστησε ,τον ταξίαρχο και Δκτη της 1ης Ταξιαρχίας κ. Αθανάσιο  Τσιλικούδη     ,τον Υποδιοικητή Συνταγματάρχη κ.Γεωργιο Σαπουντζή ,τους παρόντες , αλλά και όσους κόπιασαν για την παρουσίαση. Υπενθύμισε ότι εκτός από τα στοιχεία του 2012 και 2013 που μας έδωσε ο κος Κάρρος ,31000  ψυχές στην Ευρώπη χάθηκαν από αυτοκινητιστικό ατύχημα  υπό την επήρεια ναρκωτικών ή μέθης στο 2010 .Τα ίδια στατιστικά δείχνουν οτι το 25% αυτής της ομάδας ήταν νέοι 18-25 ετών και από τα ίδια στοιχεία προέκυψε ότι οι άνδρες είναι το 81% και γυναίκες το 19%. Ο Πρόεδρος μας χρησιμοποίησε λόγια  και  παράδειγμα απο την ομιλία  του Εθελοντή -εισηγητή κου Κάρρου και επανέλαβε ότι "κανένα όπλο δεν σκοτώνει εάν δεν τραβήξουμε τη σκανδάλη του" .

Συμπερασματικά εμείς ευθυνόμαστε για τις επιλογές της οδηγικής συμπεριφοράς και τα αποτελέσματα της . Ας χρησιμοποιήσουμε την φαντασία ως μέτρο πρόληψης και αποτροπής των ατυχημάτων. Η ανθρώπινη ζωή έχει τη δική της μοναδική  αξία.

Οι παρευρισκόμενοι με ένα δυνατό χειροκρότημα ευχαρίστησαν τους διοργανωτές και τον ομιλητή. Μεταξύ της 1ης ΤΑΞΑΣ και του ΣΕΑΝ Μαγνησίας έγινε τυπική ανταλλαγή αναμνηστικών .

Εκ μέρους του ΣΕΑΝ την αναμνηστική αφίσα έδωσε ο Γραμματέας εφ.Ταγματάρχης κ. Κ.Καραδήμας , την απονεμηθείς πλακέτα της ΤΑΞΑΣ έλαβε ο πρόεδρος μας εφ.Ταγματάρχης κ.Εμ.Παυλής .

                                                 Για το ΔΣ 

                                                   Βασίλειος Φώτου 

                                                  εφ/Λχγός - ταμίας ΣΕΑΝ

 

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

του Ελευθέριου Πλαβού
«Φιλ – ίππος»

 

Όταν ο άνθρωπος συναντά το άλογο και κατ’ επέκταση τη

Φύση …

 Όλα στη φύση καταλήγουν, απ’ όπου κι αν ξεκίνησαν κι όποια θέση κι αν έλαβαν στην πορεία… Αλλά εγώ για το άλογο θα μιλήσω, μιας και τον λόγο που του άξιζε τού στέρησαν με τη δήθεν πρόφαση ότι τη γλώσσα των ανθρώπων δεν λαλεί… Το  άλογο τα έχει όλα και τιμητικά ονομαζόταν «ίππος» στα αρχαία. Το άλογο είναι ο συνδετικός μας κρίκος με την αγάπη, την ελευθερία, την υπερηφάνεια, την αδούλωτη ψυχή, την ανεξαρτησία, το πείσμα. Συνιστά την ίδια την άποψή μας για τη ζωή και μας φέρνει κοντά στην Ιστορία και στη Φύση, κατακλύζοντας τη σκέψη μας με εικόνες ηρώων συντροφευμένων από το άλογό τους, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Κολοκοτρώνης. Αλλά και με το μουλάρι της Ακρόπολης που, σύμφωνα με τον μύθο, όταν απαλλάχτηκε από το φορτίο λόγω γήρατος, συνέχισε να ακολουθεί τα άλλα μουλάρια στην πορεία τους προς το καθήκον γνωρίζοντας – όπως και ο άνθρωπος- τι σημαίνει χρέος και καθήκον. Τώρα πια το συναντάμε στις σπάνιες επισκέψεις μας σ’ αυτή την ίδια  φύση, κάθε που προσπαθούμε να ξαναβρούμε τις ισορροπίες μας. Και να τώρα, μου έρχεται μια εικόνα από έναν παππού στα ορεινά χωριά μας, να βάζει τα εγγόνια του στα άλογα και να τα βολτάρει στην κάψα του αυγουστιάτικου ήλιου. Επίσκεψη - επιστροφή στις ρίζες μας,  ώσπου κόπηκαν κι αυτές, τις κόψαμε κι εμείς με τη σειρά μας - τι πρώτο ήρθε δεν πολυκατάλαβα - τον αποχωρισμό ωστόσο τον ένιωσα βαθειά… To άλογο «συνομιλεί» μαζί μας, κινητοποιώντας τις αισθήσεις μας, καθρεφτίζοντας τα συναισθήματά μας και θεραπεύοντας τις πληγές μας, όπως ο Κένταυρος Χείρωνας, που κεντούσε την αύρα των ανθρώπων από το τραύμα κι έτσι ερχόταν η ίαση. Το άλογο μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τη δύναμή μας, να αναπτυχθούμε και να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Το δέσιμο μαζί του σηματοδοτεί την έναρξη του ταξιδιού πίσω στη φύση, στην αγάπη, στον βαθύτερο εαυτό μας. Κι ανάμεσα στα δυο, ο φωτογραφικός φακός να προσπαθεί να “παγιδεύσει” σε ένα κλικ του τόσο το χοϊκό κι αγέρωχο στοιχείο του αλόγου, που τολμά με περηφάνια να γνέφει του ουρανού, όσο και την αδιαμαρτύρητη συνοδεία του στα δικά μας καθημερινά, μα και τόσο ιερά, πράγματα και αισθήματα. Δεν είναι αλήθεια κρίμα να διακόπτουμε συνεχώς τούτο το “ταξίδι’’ πράττοντας ά-λογα;

 

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στα εγκαίνια του νέου γραφείου του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Νομού Μαγνησίας, το Σάββατο 31 Μαΐου στις 18:30, στην Πλατεία Προσκόπων Αϊδινίου, στη Ν. Ιωνία, δίπλα στο στρατόπεδο «Συνταγματάρχου Γεωργούλα».

Η είσοδος είναι ελεύθερη και οι ώρες λειτουργίας είναι:
Σάββατο 31/05 : 18:30 - 21:30
Κυριακή 01/06 : 10:30 - 13:30 & 18:30 - 21:30

Τα οδικά ατυχήματα σημαντικότερη αιτία θανάτου και αναπηρίας για τους νέους

Τα οδικά ατυχήματα εξακολουθούν να αποτελούν τη σημαντικότερη αιτία θανάτου και αναπηρίας για τους νέους, τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ευρώπη. Το 2010 το 19% των θανάτων από τροχαία ατυχήματα στην ΕΕ αφορούσε νέους ανθρώπους ηλικίας μεταξύ 18 και 25 ετών (αν και αυτή η ομάδα ηλικίας απαρτίζει μόνο το 10% του συνολικού πληθυσμού).

Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι ηλικίας μεταξύ 18 και 25 ετών διατρέχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο θανάτου σε τροχαία ατυχήματα. Στο συνέδριο θα συμμετάσχουν ομάδες νέων, οργανισμοί οδικής ασφάλειας και αρμόδιοι υπάλληλοι για την οδική ασφάλεια απ’ όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και από γειτονικές χώρες για μια ημέρα συζητήσεων, παρουσιάσεων και εργαστηρίων.

Ο Αντιπρόεδρος Siim Kallas, αρμόδιος για τις μεταφορές, δήλωσε τα εξής: «Η τραγική απώλεια νεαρών ανθρώπων στους ευρωπαϊκούς δρόμους είναι απαράδεκτη. Με ανησυχούν κυρίως τα ατυχήματα που οφείλονται στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ, ιδίως μεταξύ των νέων ανδρών και γυναικών. Αισιοδοξώ ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε το όραμα με στόχο μηδενικές απώλειες, καθώς σημειώθηκε ικανοποιητική πρόοδος στον τομέα της οδικής ασφάλειας κατά την τελευταία δεκαετία. Απομένουν ωστόσο να γίνουν πολλά ακόμη. Ο μόνος τρόπος για να εξακολουθήσουμε να σώζουμε ζωές είναι να αλλάξει η νοοτροπία οδήγησης των νέων.»

Οι νέοι ηλικίας μεταξύ 18 και 25 ετών υπερεκπροσωπούνται στα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα. Το 2010:

• 31 000 θάνατοι από τροχαία ατυχήματα αφορούσαν νέους ηλικίας μεταξύ 18 και 25 ετών - 80% αγόρια και 20% κορίτσια.
• Στο 40% των θανατηφόρων ατυχημάτων εμπλεκόταν ένας νεαρός οδηγός.
• Το 25% των νεκρών οδηγών είναι νέοι άνθρωποι - 81% αγόρια και 19% κορίτσια.
• Οι θάνατοι από τροχαία ατυχήματα ανά μεταφορικό μέσο: 66% επιβατικά αυτοκίνητα, 20% μηχανοκίνητα δίκυκλα, 2% πεζοί, 8% ποδήλατα, 4% άλλα (βαρέα φορτηγά οχήματα, λεωφορεία κ.λπ.)

Στη χώρα που θα φιλοξενήσει την 4η Ευρωπαϊκή Ημέρα Οδικής Ασφάλειας, τα αριθμητικά στοιχεία είναι ακόμη πιο ανησυχητικά. Στην Κύπρο, αυτή η ομάδα ηλικίας αντιστοιχούσε στο 23% όλων των θανάτων από τροχαία. Περισσότερα δεδομένα για τα τροχαία ατυχήματα ανά ομάδα ηλικίας και ανά χώρα περιλαμβάνονται στη βάση δεδομένων CARE της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Οι θάνατοι νέων από τροχαία ατυχήματα δεν είναι αναπόφευκτοι. Οι θάνατοι από τροχαία για την ομάδα ηλικίας 18-25 ετών μειώθηκαν κατά 49% από το 2001 έως το 2010, ήτοι μείωση μεγαλύτερη από τη γενική (43%). Οι νεαροί οδηγοί αυτοκινήτων είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι, ωστόσο, οι θάνατοι από τροχαία για την ομάδα αυτή επίσης μειώθηκαν κατά 55% κατά την ίδια περίοδο.

Για να επιτευχθεί ο φιλόδοξος στόχος να μειωθούν κατά το ήμισυ οι θάνατοι από τροχαία στην Ευρώπη έως το 2020, απαιτείται η ενεργός συμμετοχή των νέων. Οι νεαροί Ευρωπαίοι πρέπει να ενθαρρυνθούν να συμβάλουν στην οδική ασφάλεια, για παράδειγμα ανταλλάσσοντας τις δικές τους ιδέες για νέους τρόπους επίτευξης προόδου.

Ιστορικό

  Στην ημερήσια διάταξη του συνεδρίου της ΕΕ  περιλαμβάνονται θέματα όπως η νοοτροπία οδικής ασφάλειας μεταξύ των νέων, εργαστήρια με αντικείμενο την εκπαίδευση, την επιβολή των κανόνων και τις επικίνδυνες συμπεριφορές. Το πλήρες πρόγραμμα είναι διαθέσιμο στον ιστότοπο της εκδήλωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Οδικής Ασφάλειας αποσκοπεί, αφενός, στην ευαισθητοποίηση των ιθυνόντων και της κοινής γνώμης όσον αφορά τα προβλήματα της οδικής ασφάλειας και, αφετέρου, στην αλλαγή συμπεριφοράς των χρηστών των οδών, ώστε η κινητικότητα να καταστεί ασφαλής και προσβάσιμη σε όλους.

Πηγή: http://www.skai.g

Ιαπωνική αντίληψη περί σύγχρονης τέχνης

Τα παράδοξα γλυπτά του Motohiko Odani.                                                                                                                                                     

Ο Ιάπωνας καλλιτέχνης Motohiko Odani είναι γνωστός για το ιδιαίτερο στυλ του που συνδυάζει έντονη φαντασία και κομψή αισθητική, η οποία όμως συνυπάρχει με μια «ανησυχητική» αύρα που σοκάρει τον θεατή και τον κάνει να νιώθει άβολα.
Τα έργα του Motohiko Odani αποτελούνται από μεγάλη γκάμα διαφορετικών υλικών καθώς πρόκειται για ένα πραγματικά πολυδιάστατο καλλιτέχνη. Κατά διαστήματα έχει χρησιμοποιήσει ξύλο, μέταλλο, ρητίνες, δέρματα, ανθρώπινες τρίχες, και ότι άλλο υλικό μπορεί να φανταστεί κανείς για να δημιουργήσει τα εντυπωσιακά γλυπτά του. Το ειδοποιό χαρακτηριστικό όμως όλων τον γλυπτών του καλλιτέχνη είναι η συνύπαρξη της κομψότητας με την σκληρότητα και το σοκ.
Ο Motohiko Odani γεννήθηκε στο Κιότο της Ιαπωνίας το 1972, έχει σπουδάσει  μουσική και γλυπτική στο Tokyo National University of Art and Music και είναι ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους μοντέρνους Ιάπωνες γλύπτες. Κατά διαστήματα έχει παρουσιάσει solo εκθέσεις σε μερικά από τα σπουδαιότερα μουσεία μοντέρνας τέχνης παγκοσμίως, όπως το Μουσείο σύγχρονης τέχνης του Τόκυο (Museum of Contemporary Art Tokyo), το Μουσείο μοντέρνας τέχνης της Μόσχας (Moscow Museum of Modern Art), το Μουσείο ασιατικής τέχνης του Σαν Φρανσίσκο (Asian Art Museum), το Μουσείο τέχνης Ian Potter της Μελβούρνης (The Ian Potter Museum of Art) και αμέτρητα άλλα ιδρύματα τεχνών.
Παράλληλα τα γλυπτά του έχουν ένα εντελώς προσωπικό και διακριτό στυλ που εκφράζει απόλυτα την Ιαπωνική αντίληψη περί σύγχρονης τέχνης. Έτσι ο Motohiko Odani έχει εκπροσωπήσει επανειλημμένα την χώρα του σε σημαντικά διεθνή πολιτιστικά δρώμενα όπως την 50^η Biennale της Βενετίας καθώς και πολλές εκθέσεις σχετικές με σύγχρονη Ιαπωνική τέχνης παγκοσμίως

 

.http://www.designisthis.com/blog

Επιλογή ονομάτων αλβανών στρατιωτών των 15ου-16ου αιώνων

Αρβανίτικα ονόματα.

Έγραψε ο Λάζαρης Γιάννης

     Παραθέτουμε με αλφαβητική σειρά ονόματα Αλβανών καπετανέων ή απλών στρατιωτών από έγγραφα τού βενετικού αρχείου ή από άλλα κείμενα των 15^ου και 16^ου αιώνων μαζί με σχετικές για το καθένα παραπομπές και εξηγήσεις. Πολλά από αυτά ξεχωρίζουν ως αρβανίτικα, είτε από τον γλωσσικό τύπο τού επωνύμου είτε από τα ονόματα των μελών τής ίδιας οικογένειας. Ορισμένα συνεχίζονται ακόμη στην ελληνική κοινωνία και άλλα, που ενώ έχουν εξαφανισθεί σαν επώνυμα, διατηρούνται ακόμη ως ονόματα χωριών και ως τοπωνύμια στους τόπους, όπου ήταν προνοιασμένες οι φερώνυμες οικογένειες των στρατιωτών, όπως: Σπάτα, Λιόπεσι, Σχηματάρι, Κούτσι κ.ά..

     Τα ονόματα αυτά σημειώνονται στα «Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας» τού Κωνσταντίνου Σάθα κι έχουν αναδημοσιευθεί στο βιβλίο «Αρβανίτες: Οι Δωριείς τού νεώτερου ελληνισμού» τού Κ. Μπίρη (έκδ. «Μέλισσα», Αθήνα, 1960).

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Πίνακες που αρέσουν διαχρονικά...

Το Κρυφό Σχολειό, ο περίφημος πίνακας του μεγάλου ζωγράφου Νικολάου Γύζη (1842 - 1901): ο παπάς-δάσκαλος κρατά ζωντανή τη φλόγα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στις ψυχές των σκλαβωμένων Ελληνόπουλων, που τον ακούν προσεκτικά κάτω από την προστασία ενός αρματολού.
 

Ο όρκος των αγωνιστών και η ευλογία της σημαίας της Επανάστασης από τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, περίφημο έργο του μεγάλου ζωγράφου Θεοδώρου Βρυζάκη (1814 - 1878). Με την ευλογία της σημαίας από την Εκκλησία και τον ιερό όρκο των οπλαρχηγών στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα ξεκίνησε επίσημα η Επανάσταση του 1821 στην Ελλάδα.

Ο Μυστικός Δείπνος. Αντίγραφο του έργου του μεγάλου βυζαντινού ζωγράφου Εμμ. Πανσέληνου.
 

Αγία Σοφία. Tο σύμβολο της Ορθοδοξίας (με σταυρό στον τρούλο, χωρίς τους μιναρέδες), η καρδιά της Βασιλεύουσας. 

Οι πρώτοι 2 ΟΒΑ αποφοίτησαν από το Σχολείο Υποβρύχιων Καταστροφών(11 στο σύνολο της Σχολής )

Έντεκα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, 5 του Στρατού Ξηράς και για πρώτη φορά μετά την εφαρμογή του θεσμού, δύο Οπλίτες Βραχείας Ανακατάταξης (ΟΒΑ) αποφοίτησαν του 179ου Σχολείου Υποβρύχιων Καταστροφών.
Στην τελετή που πραγματοποιήθηκε στη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ), στο Σκαραμαγκά, παρών ήταν ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ που επέδωσε τα πτυχία στους αποφοίτους.

Κ.Α.

Τι κι αν μιλούσαν δύο γλώσσες οι Έλληνες Αρβανίτες!

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

-  Στα νότια του Γενούσου (Σκούμπι) ποταμού και σε ορισμένες περιοχές οι κάτοικοι είναι δίγλωσσοι, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ανθελληνικής προπαγάνδας και το εκμεταλλεύτηκε η Αλβανία εις βάρος της Βορείου Ηπείρου.
Ο Γενούσος ποταμός αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή, το όριο μεταξύ των κατοικούντων πάνω από αυτόν και εκείνων που κατοικούν κάτω από τον ποταμό. Μεταξύ των κατοίκων αυτών, πάνω και κάτω από τον Γενούσο ποταμό παρατηρείται διαφορά γλώσσας. Και είναι γνωστό ότι πέρα από τον Γενούσο κατοικούσαν οι Ιλλυριοί και εδώθε οι Ηπειρώτες.……………
Ο Κεραμόπουλος («Τα ονόματα Αλβανός και Αρβανίτης, Αφιέρωμα εις την Ήπειρο, εις μνήμην Χρήστου Σούλη») γράφει: «Η γλώσσα της Ηπείρου καθορίζεται δια των επιγραφών της Δωδώνης προερχομένων εκ πάσης της Ηπείρου και ουσών καθαρώς Ελληνικών διαλεκτικών. Το μαντείον διαλέγεται μετά πάντων των Ηπειρωτών πόλεων και ιδιωτών ελληνιστί. «Ώστε Έλληνες καθαροί ήσαν οι Ηπειρώται».
Το ότι οι Ηπειρώτες είναι καθαροί Έλληνες δεν αμφισβητείται. Για τη γλώσσα των Ιλλυριών ελάχιστα γνωρίζουμε. Λίγες λέξεις άγνωστης προέλευσης που δεν εξυπηρετούν όλες τις ανάγκες. Γραπτή ιλλυρική γλώσσα δεν υπήρχε. Εάν οι Ιλλυριοί χρησιμοποιούσαν κάποια συγγενική δανεική γλώσσα, αυτή δεν μπορεί παρά να ήταν η ελληνική. Ίσως η γλώσσα να δημιουργήθηκε από τη στενή επαφή Ιλλυριών, Μακεδόνων και Ηπειρωτών. Η γλώσσα που μιλούσαν τον περασμένο αιώνα οι Σκιπετάρ και συνεχίζουν να τη μιλούν διαμορφώθηκε μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας από το 1916 μέχρι το 1919. Τότε πολλές ιταλικές λέξεις μπήκαν στην αλβανική γλώσσα διώχνοντας, για πολιτικούς λόγους, τις ελληνικές λέξεις.

ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΤΟ ΣΧΌΛΙΟ..

proinoslogos.gr

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΥΟ ΛΑΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

Γράφει ο Νίκος Αθ. Μπάτσος, Ιστορικός Ερευνητής

 http://www.martino.gr

H Αρβανίτικη ή Αρβωνίτικη δεν είναι γλώσσα των Αλβανών αλλά των μακρινών προγόνων μας των Πελασγών.

Εδώ θα αναφερθώ μόνο σε λίγα αποσπάσματα από το βιβλίο.

Την Αρβωνίτικη γλώσσα που πήρε το όνομά της από την αρχαία πόλη ΑΡΒΩΝ ή Αρβανίτικη αργότερα, την ομιλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες της Ηπείρου, και της Ιλλυρίας, χιλιάδες χρόνια πριν έρθουν οι Αλβανοί στην Ευρώπη, από την εποχή των Πελασγών.

Οι Αλβανοί ήρθαν στην Ευρώπη τον 12ο αι. μ.Χ. πρώτα στην Λομβαρδία και μετά στην Β. Ιλλυρία.

Προτού έρθουν στην Ευρώπη η κοιτίδα τους ήταν στην Ασία. ΣΤΡΑΒΩΝ Γεωγραφικά ΣΤ’ 211: Αναφέρει την ΑΛΒΑΝΙΑ ως αποτελούμενη από την κοιλάδα του Κύρου ποταμού που έχει στην Ανατολή την Κασπία Θάλασσα και δυτικά τον Καύκασο.

Άλλη μια πηγή που επισφραγίζει την πατρίδα των Αλβανών, είναι: Άπιου Μιθρυδάτου 103 Διων Κασσ. 36, 37: Βασιλέας των Αλβανών Οροίζην ή οροίσων εν τω Καυκάσω, πολεμίσαντα κατά του Ρωμαίου στρατηγού Πομπήιου εις εν Ασία εκστρατείαν.

Στην συνέχεια του εδαφίου αναφέρεται ότι οι Αλβανοί του Καυκάσου νικήθηκαν από τον Πομπηίο και ζούσαν σε αρχέγονο κατάσταση, έχοντας ακόμη ξύλινα άροτρα μη αριθμούντες υπέρ τα εκατό τελούντες ανθρωποθυσίας και εν γένει νομαδικώς ζώντες εμβάλες των περί τω Καυκάσω κοιτίδος.

Στην συνέχεια θα αναφερθούμε σε ένα απόσπασμα του βιβλίου που αφορά και το Μαρτίνο: Οι Αρβανίτες Έλληνες που ήρθαν από την Β. Ηπείρο και παρέμεναν κυρίως στην Στερεά και Πελοπόννησο ήταν μια ασήμαντη μειοψηφία μέσα στον Ελληνικό κορμό στον οποίο κι αφομοιώθηκαν, όσο για την Αρβωνίτικη ή Αρβανίτικη γλώσσα μεταδόθηκε από τους Αρβανίτες κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας που ήταν πιο εύκολο να μάθει Αρβανίτικα παρά Ελληνικά.

Γι’ αυτό όσοι ομιλούν Αρβανίτικα δεν έπεται ότι είναι και Αρβανίτες. Επίσης ψευδή είναι ότι ερημώθηκαν ορισμένες περιοχές και κατοικήθηκαν από Αρβανίτες.

Τα πάρα πάνω μας τα βεβαιώνουν: Ο Κων/νος Παπαρρηγόπουλος: «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», ο Κ. Μπίρης: «Αρβανίτες οι Δωριείς του Νεότερου Ελληνισμού», ο Περικλής Περάκης: «Η Διαμόρφωση του Ελληνικού Έθνους». κ.ά.

Για παράδειγμα θα αναφέρουμε το Μαρτίνο της Λοκρίδας σε μια κάρτα απογραφής του πίνακα 4 του 1540 μΧ. από τα Οθωμανικά αρχεία της Κωνσταντινούπολης.

Είναι μια οικονομική απογραφή για φόρους που απέδιδαν στον Σουλτάνο οι οικισμοί της Λοκρίδας.

Και βλέπουμε στον πίνακα 4 για το Μαρτίνο υπάρχουν δύο στήλες, η μια αναφέρεται στο Μαρτίνο Μουζάκι αυτό είναι το Αρβανίτικο τμήμα του Μαρτίνου από τον οικιστή Έλληνα χριστιανό Β. Ηπειρώτη Αρβανίτη Μουζάκι (από την Μουζακιά) μάλιστα και σε άλλο σημείο των Οθωμανικών αρχείων αναφέρεται ως «Νικόλα Μουζάκι». Από το όνομα του Έλληνα οικιστή Αρβανίτη Νικόλαου Μουζάκι, πιθανόν οι Τούρκοι για κάποια περίοδο ονόμαζαν το Μαρτίνο Μουζάκ όπως αναφέρει και ο Γ. Μίχας στο βιβλίο του. Αργότερα όμως επικράτησε και πάλι το όνομα Μαρτίνο που είχε πάρει από τους Φράγκους όταν άλλαξαν τα αρχαία ονόματα των χωριών μας. Βουμελιταία-Μαρτίνο, Λάρυμνα-Καστρί, Ακραίφνιο-Καρδίτσα, Κώπας-Τοπόλια, Ασπληδώνα-Πύργος κ.λ.π. Το τμήμα αυτό του Μαρτίνου είναι στο δεύτερο λόφο δυτικά στο Λιμθ (Αλώνια) έχει 63 σπίτια, 58 άγαμους, καμία χήρα, κανένα Μουσουλμάνο και αποδίδει φόρους 6.516 άσπρα.

Η άλλη από κάτω στήλη του πίνακα 4 αναφέρει σκέτο Μαρτίνο είναι το παλαιό τιμήμα του χωριού γύρω από την εκκλησία των Ταξιαρχών που είναι οι ντόπιοι κάτοικοι από την αρχαία πολή ΒΟΥΜΕΛΙΤΑΙΑ από το Παλιοχώρι του Μαρτίνου στον Άϊ Γιώργη αφού υπήρξε μια από τις μακροβιότερες αρχαίες πόλεις της Λοκρίδας αυτό το αναφέρουν ο Ιεροκλής 5ος -6ος αι. μ.Χ. στο βιβλίο «Συνέδκημος» και το Πανεπιστήμιο Αθηνών στον Αρχαιολογικό Άτλα του Αιγαίου κ.α.

Το παλιό τμήμα του Μαρτίνου γύρω από την εκκλησία είναι μεγαλύτερο από το Αρβανίτικο έχει 81 σπίτι, 10 άγαμους, 5 χήρες, κανένα Μουσουλμάνο και αποδίδει φόρο 10.000 άσπρα.

Οι Λιμιθιέοι Αρβανίτες ήσαν πιο σκληροί μέχρι τις ημέρες μας αλλά σιγά-σιγά αφομοιώθηκαν από τους παλαιούς ντόπιους κατοίκους.

Η δε Αρβανίτικη γλώσσα μεταδόθηκε σε όλον τον πληθυσμό του Μαρτίνου.

Άπαντες οι κάτοικοι του Μαρτίνου Λιμιθιέοι και μη μιλούσαν καθαρά τα Ελληνικά, αλλά μιλούσαν και τα Αρβωνίτικα ή Αρβανίτικα.

Γι’ αυτό όπως αναφέρει ο Κ. Μπίρης, όσοι ομιλούν Αρβανίτικα δεν έπεται ότι είναι και Αρβανίτες.

O Αθανάσιος Νυδριώτης συγγραφέας και καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών στο βιβλίο του ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ αναφέρεται για τους Μαρτιναίους ότι αγαπημένη τους ασχολία ήταν ο πόλεμος, που είχαν κληρονομήσει από τους Αρβανίτες που είχαν φέρει παλαιά οι Φράγκοι για να φυλάνε το πέρασμα της Λοκρίδας προς Θήβα και Αθήνα.

Μαζί κύλαγε στις φλέβες τους και το αψύ αίμα των πανάρχαιων Λοκρών του ανδρόκαρδου Αίαντα ένα παράξενο κράμα ήταν αυτοί οι άνθρωποι εκείνων των δύο προγόνων.

Επίσης ένας άλλος οικιστής Αρβανίτης ο Μάλεσης, πέρασε από το Μαρτίνο και έμεινε μαζί με την φαμίλια του για λίγο καιρό στην λεγόμενη σπηλιά του Μάλεση (Σπέουα ή Μέλεσιτ). Σήμερα η μεγάλη αυτή προϊστορική σπηλιά χρησιμοποιείται σαν αποθήκη κτηνοτροφών κάποιου Μαρτιναίου τσοπάνου και βρίσκεται στους πρόποδες στις χερόμες απέναντι από το Παλιοχώρι. Αλλά οι Μαρτιναίοι τον έδιωξαν και αυτός όπως λένε πολλοί πήγε στην Μαλεσίνα και ότι από αυτόν πήρε το όνομα και έτσι η έχθρα με το Μαρτίνο ανανεώθηκε. (παλαιά έριδα ΒΟΥΜΕΛΙΤΑΙΑΣ ΑΛΩΝ) οι Έλληνες Αρβανίτες πολέμησαν εναντίον των Σλάβων του Στέφανου Δουσάν και του Συμεών, των Βουλγάρων, Γαλατών, Αλβανών και Τούρκων.

Οι Έλληνες Αρβανίτες που κατέβηκαν στην Ν. Ελλάδα ήταν ελάχιστοι σε σύγκριση με τον ντόπιο πληθυσμό. Και η μετάδοση της Αρβανίτικης γλώσσας σε ευρύ κλίμα μέσα στην ελληνική επικράτεια έγινε στους χρόνους της Τουρκοκρατίας στο κοινό αγώνα κατά των Τούρκων και των Αλβανών στα αρματολίκια και στα κλέφτικα λημέρια και στα χωριά.

Γι’ αυτό η γλώσσα δεν αποτελεί πανάκεια σε όλες τις περιπτώσεις για την καταγωγή κάποιου, αυτό υποστηρίζουν στις διατριβές τους οι καθηγητές Σάθας, Νερούτσος και Λάμπρου.

Ένα τρανταχτό παράδειγμα έχουμε με τους Πομάκους της Θράκης, στους οποίους το D.N.A. δείχνει ότι είναι απόγονοι των Αρχαίων Θρακών Ελλήνων αλλά λόγω θρησκείας (Μουσουλμάνοι) και γλώσσας (Τουρκικής) και λόγω μη προσοχής του ελληνικού κράτους, δηλώνουν Τούρκοι.

Οι Αρχαίοι Έλληνες της Ηπείρου και της Ιλλυρίας Αρβωνίτες ή Αρβανίτες μιλούσαν και έγραφαν τα ελληνικά, ενώ μιλούσαν μόνο και δεν είχαν γραφή για τα Αρβωνίτικα ή Αρβανίτικα στα οποία τα ίχνη τους χάνονται στα χρόνια των Πελασγών.

Το μπέρδεμα Αρβανίτες και Αλβανίτες έγινε κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας και αντί να λένε Έλληνες Χριστιανοί Αρβανίτες και Αλβανοί Μωαμεθανοί Αλβανίτες τους ονόμαζαν όλους Αρβανίτες.

Ασφαλώς λοιπόν από πλάνη και καλήν πίστη ή και σκοπιμότητα εκινήθηκαν όσοι πίστεψαν και επανέλαβαν την θεωρία της παραφρασεολογίας και της πλαστογραφίας του Γερμανού Falmerayer περί ερημώσεως αγροτικών περιοχών της Ελλάδας και εποικίσεως από Αλβανούς, όσοι παρεννόησαν τον σκοπόν της εποικήσεως όσοι έγραψαν υπερβολές περί μεγάλου αριθμού Αρβανιτών κ.α.

Συνέχεια στο βιβλίο για να αισθανθείς περήφανος που είσαι Έλληνας Αρβανίτης (Πελασγός).

Οι Αρβανίτες στάθηκαν στο πλευρό των Ελλαδιτών εναντίον των Τούρκων και κατέθεσαν ψυχή πλάι στον Μελέτη Βασιλείου(απελευθέρωση Αθήνας), λόγου χάριν, τον Μάρκο Μπότσαρη, και άλλους.
Γνωστοί Αρβανίτες ήταν επίσης οι Κουντουριώτηδες, οι Ζαΐμηδες, ο Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα και πιο πρόσφατα η Μελίνα η Μερκούρη, η πρέσβειρα του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, ο ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος, ο τέως Πρωθυπουργός Δ. Βούλγαρης, η μεγάλη ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη και πολλοί άλλοι.
Η γλώσσα των Αλβανών δε, μείγμα  της αρχαίας Ιλλυρικής διαλέκτου των Ελλήνων, της σλαβικής, της λατινικής και της τουρκικής γλώσσας αντικατέστησε σταδιακά την ελληνική-αρβανίτικη, που συγκεύνευε με την ομηρική διάλεκτο.
- See more at: http://www.pygmi.gr/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B7-%CE%AC%CF%83%CE%B2%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B7/#sthash.QUBvZtm2.dpuf

στο πλαίσιο του εορτασμού της Ευρωπαϊκής Νύχτας των Μουσείων

Από τις 12 Μαΐου έως τις 29 Ιουνίου, η επί 60 χρόνια δημιουργική πορεία του σκηνογράφου-

εικαστικού καλλιτέχνη Τάσου Ζωγράφου παρουσιάζεται στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων – κτήριο Μεταξουργείου, προσφέροντας τη δυνατότητα στους φιλότεχνους να δουν 150 έργα, αντιπροσωπευτικά της δουλειάς του ως σκηνογράφου-ενδυματολόγου στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όσο και της ζωγραφικής του διαδρομής.

Με αποφασιστικής σημασίας παρουσία, από τη δεκαετία, ήδη, του '50, σε περισσότερες από 120 θεατρικές παραστάσεις, 200 ταινίες και σε μεγάλο αριθμό, αργότερα, ποιοτικών παραγωγών στη μικρή οθόνη, ο Τάσος Ζωγράφος συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου και κινηματογράφου και καταξιώνεται, αναντίρρητα, ως ένας από τους πρωτοπόρους διαμορφωτές τους. Συλλειτούργησε με συγγραφείς-σημεία αναφοράς στην εγχώρια και ξένη δραματουργία, με σημαντικούς σκηνοθέτες, ηθοποιούς και συνθέτες που συνέβαλαν στη μορφοποίηση του νεότερου θεατρικού και κινηματογραφικού τοπίου. Στο ενεργητικό του, μεταξύ άλλων, οι ταινίες-σταθμοί «O Δράκος» του Ν. Κούνδουρου, (1955), «Συνοικία το όνειρο» του Αλ. Αλεξανδράκη, (1961), όσο και μεταγενέστερες «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση»(1971), «Θανάση πάρε το όπλο σου» (1972) του Ντ. Κατσουρίδη «Παραγγελιά» του Π. Τάσιου, (1980), «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Ν. Τζήμα, (1980), «Ρόζα» του Χρ. Χριστοφή, (1982), «Η Σκιάχτρα» του Μ. Μανουσάκη, «Ένας ερωδιός για τη Γερμανία» του Στ. Τορνέ, (1987), «Oh Babylon» του Κ. Φέρρη, (1989), «Η Αριάδνη μένει στη Λέρο», του Θ. Ρακιντζή, (1993). Στο θέατρο ο Ζωγράφος μετακινήθηκε με άνεση από την αρχαία τραγωδία και τον Αριστοφάνη στον Σαίξπηρ και τον Μολιέρο, από τον Κορνάρο, τον Χορτάτση και τον Ξενόπουλο στον Αρμπούζωφ τον Ουίλλιαμς και τον Φρις, από το μπουλβάρ στη σάτιρα και το πολιτικό θέατρο. Δικά του και τα σκηνικά-κοστούμια στις τηλεοπτικές σειρές «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Η Γαλήνη», «Μενεξεδένια Πολιτεία», «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», «Το τρίτο στεφάνι», «Γεώργιος Βιζυηνός».

Το σύνολο της σκηνογραφικής του δουλειάς τιμήθηκε με πολλά βραβεία από το κράτος και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στη δεκαετία του '70 ο Ζωγράφος βρέθηκε αντιμέτωπος με το καβαλέτο και έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση έργων, το 1979, στον Ζυγό. Ήταν μεγάλη η ανάγκη να αποτυπώσει τις δικές του εκφραστικές ανησυχίες, σε πεδίο εντελώς ιδιωτικό, μακριά από την υποστήριξη ενός συγκεκριμένου, κάθε φορά, θέματος από τον κινηματογράφο ή το θέατρο.

Με παρακαταθήκες από τη λαϊκή παράδοση, ο Ζωγράφος δημιουργεί έναν κόσμο δικό του, στον οποίο πρωταγωνιστούν γοργόνες, νεοκλασικά, σκιάχτρα με τη συμβολική ή τη μεταφυσική τους εκδοχή, καράβια, κατάφορτες πορτοκαλιές, άγγελοι, γυναίκες χιμαιρικές, ο Διγενής, ο πατέρας του και οι ήρωες-άγιοί του, ο Καραγκιόζης και ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ να αιωρούνται σε απόλυτα υπερρεαλιστική διάσταση. Θέματα-φετίχ που επανέρχονται με συγκινητική συνέπεια και στοιχειοθετούν ένα παρηγορητικό σύμπαν από ψηφίδες της ιστορίας, του λαϊκού πολιτισμού, του αρχαίου μύθου, μιας παγανιστικής λατρείας προς τη φύση, όλα από τον μοναδικό οίστρο , την Ελλάδα. Ιδιαίτερος τόπος στην έκθεση τα σχέδια συγκρατουμένων του από τη Μακρόνησο, όπου, εκτοπισμένος τα χρόνια 1948-1950, ξεκίνησε να δημιουργεί, με ανύπαρκτα σχεδόν μέσα, σκηνικά και κοστούμια για παραστάσεις στο θέατρο της εξορίας. Ορισμένα σχέδια αυτής της περιόδου παρουσιάζονται, επίσης, στην έκθεση. Την έκθεση πλαισιώνει κατάλογος 160 σελίδων με έργα και κείμενα του Τ. Ζωγράφου, καθώς και με κείμενα που έγραψαν για αυτόν στο παρελθόν, αλλά και με αφορμή την έκθεση οι Νέλλη Κυριαζή, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Έφη Ζωγράφου, Δημήτρης Κακουλίδης, Νίκος Κούνδουρος, Μποστ, Χρήστος Σιάφκος, Αγγέλα Ταμβάκη.

Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις από την επιμελήτρια της έκθεσης Νέλλη Κυριαζή: Σάββατο, 17 Μαΐου ώρα 22.00, στο πλαίσιο του εορτασμού της Ευρωπαϊκής Νύχτας των Μουσείων, Κυριακή, 1 Ιουνίου ώρα 11.30, Κυριακή, 15 Ιουνίου ώρα 11.30, Κυριακή, 22 Ιουνίου ώρα 11.30.

Η έκθεση διοργανώνεται από τη γυναίκα του καλλιτέχνη, Έφη Ζωγράφου, με την συνεργασία του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού, Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων. Την επιμέλεια της έκθεσης και του καταλόγου είχε η Νέλλη Κυριαζή, την καλλιτεχνική επιμέλεια του καταλόγου η Σαλώμη Παπαδοπούλου, ενώ τη φωτογράφιση των έργων έκανε ο Νίκος Ζερβός.

Info
Εγκαίνια Έκθεσης: Δευτέρα 12 Μαΐου, ώρα 19.30
Διάρκεια Έκθεσης: 12 Μαΐου – 29 Ιουνίου 2014
Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη: 10:00 – 21:00, Τετάρτη - Σάββατο: 10:00 – 19:00, Κυριακή: 10:00-15:00, Δευτέρα: κλειστά
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων: Κτίριο Α, Γερμανικού και Μυλλέρου, Μεταξουργείο
Τηλ.: 210 52 02 420-1

Πηγή:www.monopoli.gr

ο καλλιτέχνης διαπερνά τα όρια των εννοιών αυτών και δημιουργεί νέες φόρμες εμπειρίας

Το metamatic:taf παρουσιάζει την έκθεση Goplacia, η οποία εγκαινιάζεται την Πέμπτη 29 Μαΐου και θα διαρκέσει έως τις 22 Ιουνίου 2014. Η έκθεση επιλέχθηκε μέσα από το ετήσιο Ανοιχτό Κάλεσμα Επιμελητικών Προτάσεων που οργανώνεται φέτος για τέταρτη συνεχή χρονιά από το metamatic:taf και απευθύνεται σε νέους και νέες έως 35 ετών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να προτείνουν μια ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης και να την υλοποιήσουν στους χώρους του metamatic:taf.

Η λέξη Goplacia, πλασμένη από τον Άγγλο ουμανιστή, πολίτικο και συγγραφέα, Sir Thomas More, δανείζεται από το βιβλίο του "Utopia" (1516), από τις ελληνικές λέξεις ου και τόπος. Στο κείμενο του περιγράφεται η κοινωνικοπολιτική ζωή ενός φανταστικού τόπου, σ' ένα ανύπαρκτο νησί του Ατλαντικού ωκεανού, όπου εφαρμόζεται ένα ιδεώδες δημοκρατικό πολίτευμα. Το Goplacia μεταφράζεται από τον ίδιο τον συγγραφέα ως Ευτοπία. Ο ορισμός της υποδηλώνει την ύπαρξη ενός άλλου τόπου, ενός νέου προορισμού, στον οποίο ολοκληρώνεται η ικανοποίηση ενός σκοπού. Διαχειρίζεται το αδύνατο ως εφικτό και αποτελεί μια διέξοδο αναζήτησης άλλων τόπων, όχι τόσο υπό την έννοια του ουτοπικού ή ανέφικτου, αλλά περισσότερο ως στοχευμένη κατάκτηση ενός προσωπικού προορισμού.

Ο τόπος, η γεωγραφία του, ο χάρτης και οι έννοιες που τον αγκαλιάζουν, προσφέρονται στην παρούσα έκθεση ως μεταφορικές πλατφόρμες επανεξέτασης της καλλιτεχνικής έκφρασης. Τέτοιου είδους «βιωμένοι χώροι, υπερβαίνουν τον γεωμετρικό» (Bachelard) και ο καλλιτέχνης διαπερνά τα όρια των εννοιών αυτών και δημιουργεί νέες φόρμες εμπειρίας. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται το έναυσμα στο κοινό να ορίσει εκ νέου παγιωμένους ισχυρισμούς για την σχέση μας με τον τόπο και τον χώρο που μας περιβάλλει, άλλοτε συνθέτοντας και άλλοτε απλοποιώντας την αντίληψή μας, με πρωτογενή συστατικά και μέσα.

Ο κάθε εικαστικός, με χρήση των προσωπικών του μέσων, συλλαμβάνει και αφοπλίζει με διαφορετικούς τρόπους το θέμα, προβάλλοντας μια νέα αλληλεπίδραση με το περιβάλλον του. Όπως σημειώνει ο Luis Mumford: «Θεωρήσαμε την ουτοπία αντίθετο του πραγματικού κόσμου. Κι όμως, αυτό που κάνει υποφερτό τον πραγματικό κόσμο είναι οι ουτοπίες μας... Όσο περισσότερο αντιδρούν οι άνθρωποι στο περιβάλλον τους και το τροποποιούν με βάση ένα ανθρώπινο σχέδιο, τόσο περισσότερο ζουν στην ουτοπία». Έτσι λοιπόν, οι πρακτικές τους μας οδηγούν σε ένα ταξίδι προς την φαντασία, είτε με ποιητικές είτε με συμβολικές ή πολιτικές προεκτάσεις, προβάλλοντας μια καινούρια 'ψυχογεωγραφία' του τόπου, ούτως ώστε να ιδωθεί με νέες σχέσεις και χρήσεις.

Συμμετέχουν: Αγγελική Αυγητίδου, Μαρία Γουβέλη, Γιάννης Γρηγοριάδης, Ελένη Μουζακίτη, Βασίλης Μπότουλας, Βασίλης Μπούζας, Λήδα Παυλή, Γιώργος Τσεριώνης, Γιάννης Χρηστάκος, Βασίλης Ψαρράς
Επιμέλεια: Νάνσυ Χαριτωνίδου
Εγκαίνια: Πέμπτη 29.05.2014, 20:30
Διάρκεια έκθεσης: 29.05 – 22.06.2014
Ώρες Λειτουργίας: Δευ-Σαβ 12.00-21.00, Κυρ 12.00-19.00

Είσοδος ελεύθερη

Πηγή:www.monopoli.gr