Αλογάκι της Σκύρου

Περιγραφή

Το αλογάκι της Σκύρου είναι μια ιδιαίτερα μικρόσωμη φυλή, θεωρείται μια από τις μικρότερες φυλές του κόσμου. Για αυτό το λόγο διεθνώς κατατάσσεται στα πόνι αν και τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά, εκτός του ύψους, είναι κοινά με εκείνα των αλόγων.
Σύμφωνα με το στάνταρ το ύψος στο ακρώμιο κυμαίνεται στους επιβήτορες από 102 εκατοστά μέχρι 122 εκ., με μέσο ύψος των υπάρχοντων καθαρόαιμων 109 εκ., ενώ στις φοράδες από 100 εκ. μέχρι 119 εκ., με μέσο ύψος 107 εκ..
Έχει μυώδες και συμπαγές σώμα, το κεφάλι είναι λεπτοκαμωμένο και καταλήγει σε λεπτά χείλη και Ρουθούνια. Τα μάτια είναι προεξέχοντα. Τα άκρα είναι ισχυρά με δυνατές και σχετικά ογκώδεις αρθρώσεις. Καταλήγουν σε σκληρές και σκουρόχρωμες οπλές. Έχει μυώδη, ευρύ και συμπαγή τράχηλο στον οποίο αναπτύσσεται μεγάλη σε έκταση χαίτη που καλύπτει όλη την μία πλευρά του, στα υπερήλικα αρσενικά μπορεί να φτάσει σχεδόν μέχρι το έδαφος. Η χαίτη επεκτείνεται στο μέτωπο και μπορεί να φτάσει μέχρι τα μάτια. Τα αφτιά προεξέχουν και από τις δύο πλευρές της χαίτης και είναι έντονα όρθια. Η ουρά είναι πολύ φουντωτή και μακριά, φτάνοντας μέχρι τη μέση των μεταταρσίων, αλλά μπορεί να φτάσει σχεδόν μέχρι τις οπλές.
Οι χρωματισμοί του είναι ποικίλοι με επικρατέστερο τον ορφνό. Άλλοι χρωματισμοί είναι το φαιό, το ερυθρόφαιο και το ξανθό, σπανιότερα το ισαβέλειο και το υπομελανό. Η χαίτη συνήθως είναι πιο σκούρα από το υπόλοιπο τρίχωμα.
Ο χαρακτήρας του ζώου είναι ιδιαίτερα νευρικός, αλλά με τα άτομα που γνωρίζει και με τα παιδιά αναπτύσσει ιδιαίτερη σχέση και γίνεται ήρεμο.
Η αναπαραγωγική περίοδος πηγαίνει από την αρχή της άνοιξης μέχρι την αρχή του καλοκαιριού. Τα αρσενικά δημιουργούν χαρέμια με διάφορα θηλυκά με τα οποία έχουν την αναπαραγωγική αποκλειστικότητα.

Ιστορία

Το αλογάκι της Σκύρου είναι μία αρχαία φυλή αλόγων που στην αρχαιότητα ήταν διαδεδομένη σε όλο τον ελληνικό χώρο. Έχει κοινές ρίζες με το Άλογο της Πίνδου. Θεωρείται ότι είναι απόγονος των αλόγων που ο Αχιλλέας είχε μαζί του όταν πήγε στην Τροία. Είναι συνδεδεμένο με τα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι αυτής της φυλής τα άλογα που απεικονίζονται στην ζωοφόρο του Παρθενώνα. Υποθέτεται ότι αυτά τα αλογάκια τα φέρανε στο νησί οι Αθηναίοι τον 5ο π.Χ. αιώνα.

Στα νεότερα χρόνια τα αλογάκια χρησιμοποιούνταν για αγροτικές εργασίες και αθλητικές-πολιτιστικές εκδηλώσεις. Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο αφήνονται ελεύθερα στο βουνό Κόχυλα, στα νοτιοανατολικά του νησιού. Το καλοκαίρι επιστρέφουν στους ιδιοκτήτες τους λόγω έλλειψης τροφής και νερού, μέχρι την δεκαετία του 70 και για να χρησιμοποιηθούν στις αγροτικές εργασίες. Αναπόσπαστο μέρος της παραδοσιακής πολιτιστικής ζωής της Σκύρου ήταν οι ιπποδρομίες που γίνονταν λίγο πριν επιστρέψουν τα αλογάκια ελεύθερα στο βουνό. Σε αυτές τις ιπποδρομίες γίνονταν αγώνες με 6 άλογα ο καθένας και οι αναβάτες τα κάθονταν πάνω τους χωρίς σέλα. Πρόκειται για μια παράδοση που δεν είναι γνωστό πότε ξεκίνησε αλλά σταμάτησε την δεκαετία του 60 μαζί με την ιππική έκθεση που γινόταν μετά από τους αγώνες.