ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΑΧΕΣ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ.

. Μετά την απόβαση στη Σμύρνη ορισμένοι Τούρκοι δεν μπορούσαν να αντέξουν το θέαμα της απελευθέρωσης της Σμύρνης και επιτέθηκαν στον ελληνικό στρατό. Έτσι ακολούθησαν μάχες με τον τουρκικό στρατό, που βρισκόταν στη περιοχή, με αποτέλεσμα την 1η μέρα μόνο να έχουν οι Τούρκοι 400 απώλειες και εμείς 100. Επίσης, για να είμαστε δίκαιοι, έγιναν άγριες βαρβαρότητες από τον ελληνικό στρατό στην περιοχή της Σμύρνης.

ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΪΔΙΝΙΟΥ. Εκεί έγινε κυριολεκτικά χαμός. Όλα ξεκίνησαν από μια ενέδρα Τούρκων σε μια ελληνική περίπολο. Οι μάχες διήρκεσαν μία εβδομάδα. Θύμιζε τη Σεούλ στο πόλεμο της Κορέας. Δηλαδή, μετά την ενέδρα πήραμε το Αϊδίνι, μας το ξαναπήραν πριν την τελική επίθεση μας που τους ανάγκασε να εξαφανιστούν. Πάνω από 2.000 νεκροί σε κάθε πλευρά και τα 2/3 της πόλης μετατράπηκαν σε ερείπια.
ΜΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΟΥΣΑΣ. Ο ελληνικός στρατός στα καλύτερα του, αφού πηγαίνε κορδέλα τον τούρκικο στρατό. Σε δύο ημέρες τον διώχνει από τα Μάλγαρα και τον καταποντίζει στη Φιλαδέλφεια και στο Αξάρι, όπου ο Στρατηγός Ιωάννου τα παίρνει στο κρανίο, επειδή πρώτος την πόλη την πήρε ο Πλαστήρας και οι Ευζωνοί του. Καπάκι με ταχύτητα Lionel Messi τους φτάνουμε και τους διώχνουμε απο την Πέργαμο και απο το Αδραμύτιο (απέναντι από τη Μυτιλήνη), ενώ στο Τσέντις ισοπεδώνουνε κυριολεκτικά τις δυνάμεις των Τούρκων υπό την ηγεσία του ίδιου του Κεμάλ και φτάνουμε στην Προύσα. Ο Στρατηγός Πάγκαλος (αληθινός στρατιωτικός ηγέτης που η ντροπή του εγγονού του τότε με τον αέρα και τη σημαία στα Ίμια δεν μπορεί να αμαυρώσει το όνομα του), παρακούει σαφείς εντολές του Βενιζέλου και διατάσει φούλ επίθεση. Μετά απο 16 ημέρες σκληρών μαχών παίρνουμε την Προύσα και σώνουμε και και τους Βρετανούς που ήταν εκεί εγκλωβισμένοι.

1η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΙΝΟΝΟΥ. Κοντά στο Εσκί Σεχίρ. Μια δυνατή αψιμαχία ήτανε που κράτησε τρεις μέρες. Οι Τούρκοι κάναν λίγο πίσω, οι πιο πολλοί αριθμητικά δικοί μας είδανε ότι δεν μπορούσαν να περάσουνε από το σημείο άμυνας του Στρατηγού Ινονού και αποσύρθηκαν στην Προύσα.
2η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΙΝΟΝΟΥ. Αυτή ήταν πολύ δυνατή μάχη. Μεγάλες δυνάμεις, σχεδόν ισοδύναμες, από κάθε πλευρά. Πολλές απώλειες και τραυματίες εκατέρωθεν. Μικρή ήττα των δικών μας περισσότερο, γιατί κατάλαβαν ότι θέλουν παραπάνω δυνάμεις για μια νέα επίθεση.

ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΕΣΚΗ ΣΕΧΙΡ. Το πλήρες όνομα της μάχης αυτής είναι μάχη Αφιόν Καραχισάρ - Κιουτάχειας - Εσκή Σεχίρ. Οι δύο πλευρές έριξαν πολλές δυνάμεις, άνω των 100.000. Ήταν μια υποχώρηση διαρκείας των Τούρκων που τα βρήκαν σκούρα με πολλές απώλειες και μέσα σε 13 μέρες χάσανε τη μπάλα και υπέστησαν ακόμα μία, την πιο βαριά εντός έδρας, ήττα. Ο Ινονού αντικαταστάθηκε, γιατί έχασε, ενώ από ελληνικής πλευράς ο Στρατηγός Παπούλας και ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, που είχε έρθει ξανά στην εξουσία λίγους μήνες πριν, ενορχήστρωσαν την επική αυτή νίκη. Παρόλα αυτά δεν καταφέραμε το τελειωτικό χτύπημα, γιατί δεν περικυκλώθηκε ο τούρκικος στρατός και έτσι οχυρώθηκε στον ποταμό Σαγγάριο.

ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΓΓΑΡΙΟΥ. Οι δύο αντίπαλες πλευρές τα παίζουν όλα για όλα πια στον ποταμό Σαγγάριο, που οδηγεί στην Άγκυρα. Εμείς θέλουμε την Άγκυρα, οι Τούρκοι διατάζουν άμυνα μέχρις εσχάτων και πολεμάνε λυσσαλέα, καθώς μετά δεν υπήρχε καθόλου στρατός στην Άγκυρα. Η μάχη θεωρείται από τις σκληρότερες που έχουν γίνει ποτέ παγκοσμίως, αφού για 22 μέρες δεν υπήρξε παύση πυρός ούτε για ένα δευτερόλεπτο!!! Αφού σπάμε τις δύο πρώτες γραμμές άμυνας του Κεμάλ, φτάνουμε στην τρίτη, όπου χωρίς νερό με πορεία μέσω της Αλμυρής Ερήμου (μήνα Αύγουστο), σε μάχες που θυμίζουν τον πόλεμο της Τροίας, σώμα με σώμα δηλαδή, κερδίζουμε και τις υπεράριθμες (λόγω άμυνας σε εκείνο το σημείο) στρατιές του Κεμάλ και ενώ είμαστε μια ανάσα από την Άγκυρα ξαφνικά ...εντολή παύσης πυρός και επιστροφή στη γραμμή Αφιόν Καραχισάρ - Εσκή Σεχίρ!! Ο Κεμάλ, ο οποίος είχε τις διπλάσιες απώλειες από ότι οι Έλληνες λέει στην τουρκική εθνοσυνέλευση: "Ο Σαγγάριος παραλίγο να γίνει ο τάφος της Τουρκίας." 

Ολοκληρώνουμε την εξιστόρηση των κυριότερων ελληνοτουρκικών μαχών, με τις τελευταίες μάχες της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΑΤΛΙ. Ο Κεμάλ αποφασίζει να χτυπήσει τους εξαντλημένους από τις συνεχόμενες προελάσεις Έλληνες στρατιώτες. Στέλνει αρκετές δυνάμεις να καταλάβουν τη γραμμή των Ελλήνων. Οι μάχες διαρκούν μία εβδομάδα και οι Τούρκοι αποκρούονται πολύ εύκολα από τις ελληνικές δυνάμεις και επιστρέφουν στο Σαγγάριο.
Ακολουθεί ένας χρόνος σχεδόν χωρίς εχθροπραξίες. Είναι αυτός ο χρόνος, στον οποίο υπάρχουν οι μεγάλες ευθύνες για την μετέπειτα μικρασιατική καταστροφή. Αλλά εδώ αναλύουμε τις μάχες. Το τι έφταιξε ίσως το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο, γιατί είναι τεράστιο το θέμα. Εν τάχει λίγα πράγματά για την κατανόηση της συνέχειας. Αρχηγός στρατού ορίζεται ο Χατζηανέστης, που είχε αράξει στη Σμύρνη 500 χλμ μακριά από το μέτωπο. Άλλαξαν και οι 3 αρχηγοί σωμάτων στρατού. 25.000 έμπειροι μάχιμοι στρατιώτες και αξιωματικοί γύρισαν πίσω με σκοπό να καταλάβουμε την ανυπεράσπιστη Κωνσταντινούπολη, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ, γιατί οι Άγγλοι μας απείλησαν με πόλεμο!!!! Οι Ρώσοι έδιναν σύγχρονο (τότε) άφθονο πολεμικό υλικό (κανόνια, όπλα, πυροβόλα) στον Κεμάλ, ενώ Ιταλοί και Γάλλοι προμήθευαν και αυτοί στρατιωτικό υλικό στους Τούρκους.
 

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ. Και ενώ οι δικοί μας αγρόν ηγόραζαν, οι Τούρκοι διατάζουν επίθεση και παίρνουν για πλάκα το Αφιόν Καραχισάρ, ενώ ο στρατός μας αποκόπτεται σε κομμάτια διάσπαρτα εν μέσω τούρκικης επίθεσης!!! Το δε στρατηγείο της Σμύρνης δεν ξέρει τίποτα, αν είναι δυνατόν...
 

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΧΑΜΟΥΡΚΟΙ - ΙΛΜΠΟΥΛΑΚ. Η ομάδα του Στρατηγού Τρικούπη βρέθηκε περικυκλωμένη στην εν λόγω τοποθεσία. Πολέμησε όμως γενναία, έχασε τους καλύτερους της αξιωματικούς και αποχώρησε αποδεκατισμένη.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΤΟΥΜΛΟΥ ΜΠΟΥΝΑΡ. Μια διευκρίνηση καταρχήν. Μάχη του Τουμλού Μπουνάρ λέγεται συνολικά η τούρκικη αντεπίθεση μετά το Αφιόν Καραχισάρ, οπού σε 5 μέρες τα χάσαμε όλα. Και πάλι νέα συντριβή μας και αποχώρηση δυτικότερα. Τη μάχη την έδωσε η ομάδα του Στρατηγού Φράγκου.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΗ ΒΕΡΑΝ. Ή καλύτερα το σφαγείο του Αλή Βεράν. Η ομάδα Τρικούπη πέφτει πάνω στο κύριο σώμα του τούρκικου στρατού με χιλιάδες πολυβόλα τάγματα ιππικού κτλ. Να μην τα πολυλογούμε. 4.500 χιλιάδες αιχμάλωτοι δικοί μας. Πολλοί στρατιώτες μας αυτοκτόνησαν για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών. Ο Νικόλαος Τρικούπης γίνεται ο πρώτος Έλληνας στρατηγός που παραδίνεται. Συν τους αρκετούς νεκρούς που είχαμε στη μάχη. Ταπείνωση των αιχμαλώτων, μέχρι και Τουρκάλες τους πετάνε πέτρες ξύλα και τούβλα. Ενώ οι Τούρκοι αναζητούν ανάμεσα στους αιχμαλώτους το Μαύρο Καβαλάρη (Πλαστήρας) ή άντρες από το σύνταγμα των Ευζώνων του για να πάρουν ρεβάνς για όσα είχαν τραβήξει τρία χρόνια από αυτούς. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, η σπαρτιάτικη συμπεριφορά στο Αλή Βεράν του Σπαρτιάτη Αντισυνταγματάρχη Αθανάσιου Σακέτα, ο οποίος αρνούμενος να παραδοθεί, έκοψε με το σπαθί του ένα Τούρκο και μετά κάποιος άλλος τον πυροβόλησε (το στρατόπεδο στον Βύρωνα είναι προς τιμήν του). Επίσης πιο πριν, άλλη μια μονάδα του ελληνικού στρατού δύναμης 1.500 αντρών αποκομμένη και χωρίς πυρομαχικά, παραδόθηκε στους Τούρκους.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΛΙΧΛΗ. Περισσότερο οδομαχία του Σαλιχλή πρέπει να ονομάζεται. Οι Τούρκοι, 10 πλάσιοι απο τους δικούς μας, κάνουν το ονειρό τους πραγματικότητα και πετυχαίνουν στο Σαλιχλή τον Πλαστήρα και τους Εύζωνές του. Εκεί στα καλντερίμια του Σαλιχλή παίρνουν ένα ακόμα μάθημα ελληνοτουρκικής ιστορίας. Μάθημα, το οποίο λέει ότι όσοι περισσότεροι και αν είναι αυτοί, σε μάχες σώμα με σώμα δεν έχουν καμία τύχη. Επαίσχυντη ήττα των Τούρκων πάνω στο θρίαμβό τους.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΠΕΝ ΤΕΠΕ. Μονάδα της 1ης μεραρχίας, γνωστή ως απόσπασμα Λούφα, καθηλώνει για λίγο τους Τούρκους στο Μπεν Τεπε και δίνει λίγο χρόνο ακόμα στη Σμύρνη και τους κατοίκους της.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Την τελευταία μάχη και μάλιστα την ώρα της καταστροφής, την έδωσε πάλι ο Πλαστήρας με τους Εύζωνες του στην περιοχή Σταυρός στο Τσεσμέ για να προστατεύσει την ατελείωτη φάλαγγα από την Σμύρνη των προσφύγων και των τελευταίων τμημάτων του στρατού που πηγαίναν προς τα πλοία, από τους Τούρκους που ερχόντουσαν σαν αρπακτικά της ζούγκλας οσμώμενα αίμα. Και τα καταφέρανε και σώσανε χιλιάδες Ελλήνων, χαρίζοντας στις ορδές των Τούρκων ακόμα μια, την τελευταία αναμνηστική ήττα. Έτσι για την τιμή των όπλων...

ΠΗΓΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΕΡΥΘΡΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ