… προσκλητήριο ηρώων. Από τις εκατοντάδες, τις χιλιάδες ηρωικές μορφές

Δημήτρης Κασλάς
Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος τον βρήκε λοχαγό στα Τρίκαλα. Η ανδραγαθία του από τις πρώτες μέρες του πολέμου βοήθησε για να προαχθεί σε ταγματάρχη. Η Ελλάδα είχε ήδη απωθήσει τους Ιταλούς στην Αλβανία από το Νοέμβριο του 1940, αλλά επί μήνες ζούσε υπό το φόβο της περίφημης «εαρινής επίθεσης», που σχεδίαζε προσωπικά ο Μουσολίνι και εξαπολύθηκε τελικά τον Μάρτιο.

Διοικητής του υψώματος 731, με ένα αποδεκατισμένο τάγμα υπό τις διαταγές του, ο Κασλάς αρνείται να υποχωρήσει παρά τις διαταγές. Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν έπεσαν τόσα πυρομαχικά όσα στο ύψωμα 731. Οι μεραρχίες των Ιταλών συντρίβονται σ’ αυτό το ύψωμα, που γίνεται θρύλος και αναφέρεται και στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα.

Ο Κασλάς θα πολεμήσει στην Εθνική Αντίσταση στην αρχή με τον ΕΔΕΣ και μετά με τον ΕΛΑΣ. Στιγματίστηκε ως αριστερός και οδηγήθηκε στην εξορία την περίοδο 1945-1948, αποστρατεύθηκε και αναγκάστηκε να κάνει δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει. Ένιωθε τόση ντροπή που όταν κάποιος που υπηρέτησε υπό τις διαταγές του τον αναγνώριζε, αυτός αρνιόταν ότι είναι ο θρυλικός διοικητής του 731. Σχεδόν 20 χρόνια μετά το θάνατό του (1985) προήχθη σε ταξίαρχο.

Μανώλης Πατεράκης
Ο επικεφαλής των Κρητικών αγωνιστών που, με τη συνεργασία δύο Βρετανών αξιωματικών, κατάφεραν ένα ηχηρότατο πλήγμα στο γερμανικό πρεστίζ στη Μεγαλόνησο: Οργάνωσαν και εκτέλεσαν την απαγωγή του στρατιωτικού διοικητή του νησιού στρατηγού Κράιπε. Συνέλαβαν το στρατηγό, τον οδήγησαν στα βουνά και στη συνέχεια τον επιβίβασαν σε υποβρύχιο, όπου στάλθηκε αιχμάλωτος στο συμμαχικό στρατηγείο στο Κάιρο.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Γερμανοί δολοφόνησαν τον πατέρα του και τα δύο αδέλφια του, αλλά δεν τον πτόησαν.
Μετά τον πόλεμο ο ήρωας Πατεράκης βρέθηκε χωρίς δουλειά και χωρίς αναγνώριση από το ελληνικό κράτος. Η ειρωνεία είναι ότι την αξία του κατάλαβαν οι… Γερμανοί, που σε αναγνώριση της άψογης, «στρατιωτικής» συμπεριφοράς του απέναντι στον αιχμάλωτο Γερμανό στρατηγό, τον διόρισαν φύλακα στο γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο του Μάλεμε.


Μιλτιάδης Ιατρίδης
Ο κυβερνήτης του θρυλικού υποβρυχίου «Παπανικολής», που έγινε φόβος και τρόμος των ιταλικών πλοίων στην Αδριατική. Στις 24 Δεκεμβρίου 1940 το (παμπάλαιο ακόμα και για εκείνη την εποχή) υποβρύχιο βύθισε μόνο του τρία ιταλικά οπλιταγωγά, που μετέφεραν προμήθειες για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία.

Ακούραστος, εμπνευστής του πληρώματός του, πρωταγωνίστησε σε πλήθος επιχειρήσεων κατά ιταλικών πλοίων και εμπόδισε τον ανεφοδιασμό των ιταλικών δυνάμεων. Μετά την απελευθέρωση υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό από διοικητικές θέσεις μέχρι την αποστρατεία του. Σκοτώθηκε το 1960 σε τροχαίο.
 Χαράλαμπος Κατσιμήτρος
Το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου τον βρίσκει στρατηγό διοικητή της 8ης Μεραρχίας, ήταν ο πρώτος που αντιμετώπισε στην Ήπειρο τα ιταλικά στρατεύματα, τα οποία εφορμούσαν στα ελληνικά φυλάκια πριν ακόμα κηρυχτεί επισήμως ο πόλεμος. Με λιγοστές δυνάμεις βρέθηκε να αντιμετωπίζει όλο τον ιταλικό στρατό. Η διαταγή από το αρχηγείο ήταν να εγκαταλείψει σιγά-σιγά τα εδάφη της Ηπείρου και να οπισθοχωρήσει μπροστά στις δυνάμεις του εχθρού. Απάντησε με δύο λέξεις: «Κρατάω Καλπάκι»! Εκεί, λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα, έστησε τη γραμμή άμυνάς του, με κίνδυνο να περικυκλωθεί και να αποδεκατιστεί. Έδωσε όπλα σε βοηθητικούς, σε μάγειρες, σε όλους. Και πέτυχε, με λιγοστές δυνάμεις, να κρατήσει τους Ιταλούς μέχρι που έφτασαν τα τρένα με τους φαντάρους από την Αθήνα. Μέσα σε λίγες ημέρες άρχισε η αντεπίθεσή μας και σύντομα ο πόλεμος μεταφέρθηκε στην Αλβανία.

Ο Κατσιμήτρος τότε θεωρήθηκε ο σύγχρονος Λεωνίδας, και όχι άδικα. Άνθρωπος υψηλού καθήκοντος, μετά την κατάκτηση από τους Γερμανούς δέχτηκε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Τσολάκογλου ως υπουργός εργασίας και γεωργίας. Μόλις τέσσερις μήνες μετά παραιτήθηκε, όταν είδε ότι η κυβέρνηση στην ουσία λειτουργούσε ως ανδρείκελο των Γερμανών. Αυτή του η ολιγόμηνη «παρασπονδία» τον οδήγησε στο εδώλιο όταν η Ελλάδα ελευθερώθηκε, επειδή θεωρήθηκε δωσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών. Καταδικάστηκε σε 5,5 χρόνια φυλακή. Δεν τα εξέτισε. Αποκαταστάθηκε πλήρως το 1949 και του επεστράφη ο βαθμός και τα παράσημά του.