Στις 29 Σεπτεμβρίου του 2008 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι Αρμένιοι

Οι Αρμένιοι, φυλή ινδοευρωπαϊκή, εγκαθίστανται στους πρόποδες του Αραράτ, γύρω στο 600 π.Χ.. Υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας, στην περιοχή γύρω από το όρος Αραράτ, από τη λίθινη εποχή.
Γύρω στο 1.000 π.Χ., η Αρμενία ήταν ένα βασίλειο, γνωστό ως Ουραρτού («Αραράτ»). Οι προ-Αρμένιοι Ουραρτινοί άφησαν μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Από εκείνα τα χρόνια είχαν ασχοληθεί με το εμπόριο και τις πολιτιστικές ανταλλαγές με τους γειτονικούς λαούς. Τα ερειπωμένα παλάτια και τα φρούρια τους σώζονται ακόμη και σήμερα. Γύρω στο 600 π.Χ., το βασίλειο των Ουραρτού παρακμάζει τελείως και η Αρμενία είναι πλέον πραγματικότητα, με την πολιτική και εθνική πρόσμιξη διαφόρων φυλετικών ομάδων, Αρμενίων, Σκυθών, Μήδων, Χετταίων και άλλων. Μολονότι διατήρησαν μεγάλο μέρος της παλιάς τους εθνικής ταυτότητας, οι Ουραρτινοί υιοθέτησαν μια νέα γλώσσα που ήταν ένας ξεχωριστός κλάδος της ινδο-ευρωπαϊκής οικογένειας.
Περσικές και ελληνικές πηγές άρχισαν να αναφέρονται στην «Αρμενία» και στους«Αρμένιους» το 600 π.Χ. περίπου. Ήταν γνωστοί με αυτά τα ονόματα στους μεγάλους Βασιλείς της Περσίας, το Δαρείο και τον Ξέρξη, όπως επίσης στον πατέρα της Ιστορίας τον Ηρόδοτο.
Έτσι το αρμενικό έθνος καταλάμβανε την περιοχή γνωστή ως «Μείζων Αρμενία» και τις γειτονικές περιοχές, πολύ νωρίτερα από το 500 π.Χ. ως τον 20ό αιώνα. Η γενοκτονία του 1915-1923 διέκοψε μια συνεχή εθνική ιστορία 2.500 και πλέον ετών.

Η Αρμενία Μεγάλη Δύναμη

Η Αρμενία ήταν μια μεγάλη δύναμη από την εποχή του Πομπηίου και του Ιουλίου Καίσαρα. Ο σπουδαιότερος Αρμένιος βασιλιάς ήταν ο Τιγράνης ο Β,΄ που κυβέρνησε από το 95 ως το 55 π.Χ. Το βασίλειό του εκτεινόταν από την Κασπία Θάλασσα μέχρι τη Μέση Ανατολή, τη Συρία και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Ο χριστιανισμός ανακηρύχθηκε επίσημη θρησκεία του Αρμενικού Βασιλείου το 301 μ.Χ., την εποχή της βασιλείας του Τιριδάτη Γ΄. Έτσι οι Αρμένιοι είναι το πρώτο χριστιανικό έθνος στον κόσμο. Η εκκλησία τους αντιπροσωπεύει μια αυθεντική αποστολική παράδοση, εφ΄ όσον θεωρείται πως ο Θαδδαίος και ο Βαρθολομαίος έχουν κηρύξει και μαρτυρήσει στην Αρμενία. Στη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της, η Αρμενική Εκκλησία ήταν ένας σημαντικός πολιτικός, οικονομικός και κοινωνικός θεσμός. Ήταν πηγή έμπνευσης αλλά και αντίθεσης. Σε μια περιοχή όπου κυριαρχούσαν λαοί μουσουλμανικής πίστης, η χριστιανική θρησκεία των Αρμενίων έγινε παράγοντας διάκρισης, αλλά και διατήρησης.
Το αρμενικό αλφάβητο εφευρέθηκε από τον Άγιο Μεσρόπ Μαστότς στις αρχές του 5ου αιώνα. Η εθνική γραφή βοήθησε τους Αρμενίους ν' αναπτύξουν εθνική συνείδηση.
Κατά την πρώτη χιλιετία, ένας αριθμός αρμενικών δυναστειών κυβέρνησε μια κοινωνία που είχε φεουδαρχική δομή καθώς και αστικό πολιτισμό και οικονομία. Η δύναμη των Αρμενίων φεουδαρχών εξασθένισε βαθμηδόν, λόγω των επιθέσεων των ρωμαϊκών και αργότερα βυζαντινών και περσικών στρατών. Το 1045, το Βυζάντιο προσάρτησε και την τελευταία πρωτεύουσα της Μείζονος Αρμενίας, την Ανί, καταργώντας έτσι τη μοναρχία των Βαγρατιδών. Όπως η Αρμενία έτσι και το δυτικό Βυζάντιο, αδυνατούσαν ν΄ αντισταθούν στην επιδρομή των Σελτζούκων από την Κεντρική Ασία.
Μεταξύ του 11ου και του 16ου αιώνα, η Αρμενία γνώρισε συνεχή αστάθεια και όλεθρο που οφειλόταν στη μετανάστευση αυτών των φυλών από την Κεντρική Ασία. Ο άοπλος πληθυσμός υπέφερε περισσότερο. Οι ατέρμονες πόλεμοι και οι επιδρομές ανάγκασαν πολλούς Αρμένιους ν' αφήσουν τις πόλεις και τα χωριά τους και να ζητήσουν καταφύγιο σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης και αλλού. Άλλοι εγκαταστάθηκαν στην Κιλικία, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ένα αρμενικό κράτος μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα.
Το 16ο και το 17ο αιώνα, η Αρμενία ήταν μοιρασμένη μεταξύ των δύο νέων μεγάλων δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, δηλαδή μεταξύ της Οθωμανικής και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ενώ η δυτική Αρμενία παρέμενε ακόμη κάτω από τουρκική κατοχή, η Ρωσία κατέκτησε το μικρότερο τμήμα, την ανατολική Αρμενία, το 1827. Μετά από μια σύντομη περίοδο ύπαρξης ως ανεξάρτητης δημοκρατίας - από το 1918 ως το 1920 - η ανατολική Αρμενία σοβιετοποιήθηκε και αποτέλεσε μια από τις δημοκρατίες της Ε.Σ.Σ.Δ.
 

ΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ Στις 29 Σεπτεμβρίου του 2008 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την έγκριση του καταστατικού της Αρμενικής Παροικίας στην Ελλάδα από τον Γεώργιο Α΄. Η έγκριση δημοσιεύθηκε στη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (αρ.φύλλου 250, 29 Σεπτεμβρίου 1908) και αφορούσε το καταστατικό της «εν Αθήναις και Πειραιεί Ορθόδοξου Αρμενικής Κοινότητας». Στις 21 Φεβρουαρίου 1909 με Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών Ν.Δ.Λεβίδη χορηγήθηκε άδεια για την διεξαγωγή εράνου για ανέγερση ιερού ναού της Αρμενικής Κοινότητας στην Αθήνα. Η παρουσία των Αρμενίων στην Ελλάδα, είναι μεγαλύτερη των 100 χρόνων και συνοψίζεται με σχέσεις αγάπης, αλληλοεκτίμησης και σεβασμού με τον αδελφό Ελληνικό λαό ο οποίος υποδέχθηκε με θέρμη και συγκατάβαση τους πρόσφυγες Αρμένιους το 1922. Σύμφωνα με τον καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ι.Κ.Χασιώτη, η παρουσία των Αρμενίων στην Ελλάδα είναι μακρά ενώ υπάρχουν εκκλησίες που χρονολογούνται μερικούς αιώνες όπως για παράδειγμα η Αρμενική εκκλησία σε: Ηράκλειο Κρήτης από το 1669, του Διδυμοτείχου από το 1735 κ.α. Στη Θεσσαλονίκη, η παρουσία των Αρμενίων χρονολογείται από τον 18ο αιώνα ενώ τη δεκαετία 1870-80 δημιουργείται μια μικρή παροικία στην Αλεξανδρούπολη από Αρμένιους οι οποίοι εργάζονταν στα τοπικά έργα επέκτασης του σιδηρόδρομου, και στο Λουτράκι, από Αρμένιους οι οποίοι συμμετείχαν στα εργοτάξια για τη διάνοιξη της Διώρυγας της Κορίνθου..............

 

 

Η Σύγχρονη Τουρκία και η Γενοκτονία

Παρόλη την αλλαγή του καθεστώτος στην Τουρκία το 1923, στο τέλος της μοιραίας δεκαετίας, η πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης προς τους Αρμενίους και το Αρμενικό Ζήτημα μπορεί κάλλιστα να χαρακτηρισθεί ως συνέχεια της οθωμανικής πολιτικής. Ο Μουσταφά Κεμάλ ή Ατατούρκ συνέχισε την πολιτική της τουρκοποίησης της Ανατολίας. Επί δεκαετίες, διπλωματικοί αντιπρόσωποι της τουρκικής Δημοκρατίας καταβάλλουν έντονες προσπάθειες για να κρατήσουν το ενδιαφέρον της διεθνούς διπλωματίας ή των διεθνών δικαστηρίων μακριά από τη Γενοκτονία των Αρμενίων και το Αρμενικό Ζήτημα.
Έντονες διπλωματικές πιέσεις και στρατιωτικά ανταλλάγματα έχουν, επίσης, χρησιμοποιηθεί ως μέσα για να εμποδιστεί η ανέγερση μνημείων για τα θύματα της Γενοκτονίας, η συμμετοχή μη Αρμενίων επισήμων σε αρμενικές τελετές μνήμης, η παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών ή άλλων παραγωγών σχετικών με τη Γενοκτονία. Τούρκοι και κάποιοι μη Τούρκοι ακαδημαϊκοί χρησιμοποιούνται για να δοθεί επιστημονική κάλυψη στη λυπηρή προσπάθεια άρνησης της Γενοκτονίας.
Σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία η σημερινή κυβέρνηση της Τουρκίας φέρει ευθύνη για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε από τους προκατόχους της, αφού η γενοκτονία είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οι ηγέτες της Τουρκίας φέρουν κι αυτοί βαριά ηθική ευθύνη, επειδή έχουν αρνηθεί να καταδικάσουν τη Γενοκτονία του αρμενικού λαού ή να αποφανθούν για τις συνέπειές της. Αντίθετα, οι διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις, από τη Γενοκτονία και μετά, όποιο κι αν ήταν το εκάστοτε καθεστώς, έχουν βρει νέους τρόπους για να καταδιώκουν τον αρμενικό λαό και να του αρνούνται τα βασικά του ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και την ιστορία του.
Ζωντανό παράδειγμα είναι τα κατεστραμμένα ιστορικά μνημεία και οι εκκλησίες που βρίσκονται στην τουρκοκρατούμενη Αρμενία, για τα οποία δεν έχει γίνει καμιά απολύτως συντήρηση από το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού, ενώ παρουσιάζονται ως δείγματα τουρκικού πολιτισμού..

Η Δημοκρατία της Αρμενίας σήμερα

Η Αρμενία, μέχρι το 1991, ήταν μια από τις 15 δημοκρατίες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Η έκταση της είναι 29.800 τ. χλμ., το 59% της οποίας βρίσκεται σε υψόμετρο 500-2.500 μ., και ο πληθυσμός της είναι 3.732.000 κάτοικοι, το 68% των οποίων ζει σε αστικά κέντρα.
Η Αρμενία συνορεύει στα βόρεια με τη Γεωργία, στα νότια με το Ιράν, στα ανατολικά με το Αζερμπαϊτζάν και στα δυτικά με την Τουρκία. Σημαντικό χαρακτηριστικό του πληθυσμού της είναι η ομοιογένειά του, 93% Αρμένιοι, 2% Ρώσοι, 2% Κούρδοι, 3% άλλες εθνότητες.
Πρωτεύουσα της χώρας είναι το Ερεβάν, πόλη που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.000 μέτρων. Ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. - από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο - και για αιώνες τη διεκδικούσαν οι Τούρκοι και οι Πέρσες, ώσπου το 1828 κατακτήθηκε από τους Ρώσους.
Το 1920 έγινε πρωτεύουσα της Σοβ. Αρμενίας και από τότε γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη: ο πληθυσμός της από 30.000 έφθασε το 1.300.000 κατοίκους.
Οι αλλαγές στον ανατολικό συνασπισμό επέδρασαν και στην Αρμενία. Το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας τον Αύγουστο του 1990 ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της χώρας από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., και, με 183 ψήφους υπέρ και 2 κατά, υιοθετεί το πολυκομματικό σύστημα. Ο λαός της με το δημοψήφισμα της 21ης Σεπτεμβρίου 1991 τάσσεται με ποσοστό 99% υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας και της απόσχισης από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ.
Παρά τις δυσκολίες, η νεαρή δημοκρατία σημειώνει αξιοζήλευτη πρόοδο, τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό. Οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και προσαρμογές για την εδραίωση ενός κράτους δικαίου, που λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της δημοκρατίας, προχώρησαν με γοργούς ρυθμούς. Ενώ οι προσπάθειες, για την ανάπτυξη της οικονομίας και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, συνεχίζονται.


 Αριστοτέλους 8, Καλλιθέα 17671, Τηλ.: 210 95 74 973, FAX: 210 92 45 334, E-mail: arfgr@otenet.gr