Δεν ήταν αγώνας δρόμου όμως μπορούσες να τρέξεις εάν ήθελες.
Δεν ήταν στρατιωτική πορεία, όμως πολλοί ενεργοί και έφεδροι στρατιώτες πήραν μέρος.
Δεν είχες ανεφοδιασμό και υποστήριξη καθ’ οδόν έπρεπε να φροντίσεις μόνος σου πριν την πορεία.
Δεν τερμάτιζες στην πίσω πλευρά των αρχαίων Σπαρτιατών και Θεσπιέων το 480 πΧ, όμως κατέληγες στο αθάνατο μνημείο του
ελληνικού ιδεώδους στις Θερμοπύλες.
Δεν σε περίμενε φωτογράφος, ούτε καν μετάλιο, μόνο τα βλέματα των συναγωνιστών σου που προηγήθηκαν.
Το βουνό όμως ήταν πάντα το ίδιο όμορφο και αληθινό όπως τότε, ευτυχώς η φύση δεν αλλάζει επειδή προοδεύει η τεχνολογία.
Έτσι και η εθνική μνήμη δεν σβήνει επειδή αλλάζουν τα ρούχα και τα όπλα των ανθρώπων.
Ο ηρωισμός είναι διαχρονικός και εμπνέει όλους τους λαούς και τα έθνη.
Η θυσία των Ελλήνων υπερασπιστών στις Θερμοπύλες ήταν και θα είναι το παντοτινό ορόσημο φιλοπατρίας, αυταπάρνησης και ανδρείας.
Με εκτίμηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου