Τον Ιανουάριο 1941 του ανατέθηκε η οργάνωση του πρώτου τάγματος Χιονοδρόμων του Στρατού. Την 5 Απριλίου 1941, όταν διαλύθηκε το τάγμα Χιονοδρόμων,

Όμως και επειδή η ιστορία καλό είναι κάπου-κάπου να ανασκαλεύεται, το Στρατόπεδο φέρει το όνομα του ταγματάρχη Ι. Παπαρρόδου και μάλιστα εκεί υπάρχει και η προτομή του.

Ο Παπαρρόδου ξεκίνησε την ίδρυση του πρώτου τάγματος χιονοδρόμων στον Ελληνικό και βρήκε ηρωικό θάνατο μαχόμενος μέχρις εσχάτων:

«Ο Ιωάννης Παπαρρόδου, γεννήθηκε στην Υπάτη το 1904 και ήταν γιος του Κ. Παπαρρόδου, ήρωα του πολέμου του 1912-13. Το 1920 εισήλθε πρώτος στη ΣΣΕ και αποφοίτησε μεταξύ των πρώτων το 1923 ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Ως αξιωματικός ήταν απαράμιλλος σε μόρφωση, ευφυΐα, ήθος, εργατικότητα και απόδοση, που τον έκαναν υπόδειγμα αξιωματικού. Ήταν επίσης αθλητής στίβου, κυνηγός, σκοπευτής, μοτοσικλετιστής, ορειβάτης, χιονοδρόμος, σκιέρ και πάντοτε πρώτος. Το αγώνισμα των χιονοδρομιών υπήρξε το πάθος του. Η αγάπη του για την ορειβασία και το βουνό τον έφεραν το έτος 1928 στη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού.

Όταν εξερράγη ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ζήτησε να αναλάβει μάχιμη υπηρεσία στην VIIΙ μεραρχία. Ανέλαβε διοικητής μοίρας Πυροβολικού και συνετέλεσε να κερδηθεί η περίφημη μάχη του Καλπακίου. Μετά ήρθε η ιστορική μάχη των χιονοσκεπών υψωμάτων 669 και Μπουράτο, όπου ο Ι. Παπαρρόδου με τα πυρά της μοίρας του επέφερε μεγάλες απώλειες στον εχθρό.

Τον Ιανουάριο 1941 του ανατέθηκε η οργάνωση του πρώτου τάγματος Χιονοδρόμων του Στρατού. Την 5 Απριλίου 1941, όταν διαλύθηκε το τάγμα Χιονοδρόμων, (παραμονή της γερμανικής επίθεσης), ανέλαβε τη διοίκηση της ΧΧΙΒ Ορειβατικής μοίρας Πυροβολικού.

Η πιο δύσκολη και η πιο σημαντική αποστολή ήταν η κατάληψη του υψώματος Μπουράτο στις 4 Δεκεμβρίου ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας.

Ανέβασαν κανόνια με τα χέρια σε παγωμένο χιόνι και σε υψόμετρο σημαντικό, σε σημείο που δεν ήτο δυνατόν να περιμένει ο εχθρός επίθεση ούτε από αυτόματα όπλα, προξενώντας του τρομακτικές απώλειες.

Ήρθε στην Αθήνα στις 18 Δεκεμβρίου για την οργάνωση του Τάγματος Χιονοδρόμων που είχε αξιόλογο δράση.

Δυστυχώς στις 5 Απριλίου, παραμονή της γερμανικής επίθεσης το Τάγμα διαλύθηκε. Ο Γ. Παπαρρόδου παίρνει την 21 β Μοίρα Ορειβατικού Πυρ/κού και αναλαμβάνει την υποστήριξη των υποχωρούντων τμημάτων μας, στα Νότια της λίμνης Καστοριάς υψώματα.

Δεν πρόκειται να λάβει νεώτερες διαταγές. Αποδύεται σε αγώνα μέχρις εσχάτων. Παρά τις φοβερές απώλειες που του προξενούν οι Γερμανοί, τους καθηλώνει για 48 ώρες.

Πεζικό και Ιππικό διαρρέουν, διώχνει και τους υπόλοιπους και μένει μόνος με ένα βαρύ πολυβόλο.

15 Απριλίου 1941, Μ. Τρίτη απόγευμα, τα πυρομαχικά εξαντλήθηκαν.

Όμως έχει πάρει ήδη τη μεγάλη απόφαση, μάχεται με το περίστροφο, του ζητούν να παραδοθεί, αρνείται, τραυματίζει ακόμη έναν Γερμανό οπότε σφαίρα εχθρική τον βρίσκει στο μέτωπο και τον αφήνει νεκρό.

Εκεί στη θέση Αλατίστρα του Δισπηλίου ο Παπαρρόδου γνώρισε τον θάνατο, όπως έζησε τη ζωή του, ψύχραιμος, ατάραχος, αποφασιστικός.

Μ' ένα βαρύ πολυβόλο και με ένα περίστροφο, μ' αυτά μίλησε ο Παπαρρόδου στον εχθρό. Είχε το προνόμιο να σφραγίσει υποδειγματικά τη ζωή του και τον χαρακτήρα του, με τον ηρωικό θάνατο.

Ο τρόπος διεξαγωγής αυτής της μάχης έγινε μάθημα επί τόπου στους μαθητές της Σχολής Ευελπίδων επί σειράν ετών.

Τιμήθηκε με τον βαθμό του Αντ/χου με Αριστείο ανδρείας και με 4 προτομές».