5/42 Σύνταγμα

Ένα από τα ενδοξότερα Συντάγματα Ευζώνων είναι το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, το οποίο έχει συνδέσει το όνομα του με στιγμές δόξας και ηρωισμού.

Το 5/42 δημιουργήθηκε το 1912 με έδρα την Λαμία και αποτελείται από 6 τάγματα. Το σύνταγμα πήρε μέρος σε όλες σχεδόν τις μάχες των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13.

Το 1918-19 το «42ο Σύνταγμα Ευζώνων», με διοικητή το Νικόλαο Πλαστήρα, οδηγείται από ξενοκίνητα συμφέροντα στη Ρωσία, για να προσφέρει βοήθεια στο παλιό καθεστώς και να πολεμήσει την Οκτωβριανή Επανάσταση (1917). Στις μάχες στο μέτωπο του Δνείπερου ποταμού, χάθηκαν πολύτιμες ζωές συμπατριωτών μας ευζώνων. Όταν οι Γάλλοι, που παρακίνησαν την εκστρατεία, αποχώρησαν από τη Ρωσία, το εκστρατευτικό σώμα του στρατηγού Νίδερ, όπου υπαγόταν το «Ευζωνικό», συμπτύχθηκε προς τη Ρουμανία. Από το Γαλάζι της Ρουμανίας διέπλευσε τη Μαύρη θάλασσα, τον Ελλήσποντο και το Ανατ. Αιγαίο και αποβιβάσθηκε στη Μικρά Ασία

Στην Μικρασιατική Εκστρατεία υπό την Διοίκηση του Νικολάου Πλαστήρα το 5/42 έφτασε στην κορυφή της Δόξας του. Η ηρωισμός και η ορμητικότητα των Ευζώνων έκαναν το 5/42 γνωστό στους Τούρκους με το όνομα Σαϊτάν Ασκέρ (Ασκέρι του Διαβόλου). Κατά την προέλαση του, το Σύνταγμα έφτασε μέχρι το Καλέ-Γρότσο, πέρα από τον Σαγγάριο. Κατά την κατάρρευση του μετώπου το Σύνταγμα υπό την διοίκηση του Πλαστήρα κατάφερε να δώσει μάχες υποχωρώντας σε πλήρη τάξη και μαζεύοντας στρατιώτες από διαλυμένες μονάδες. Με την αντίσταση που προέβαλε στους Τούρκους, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς πρόσφυγες να διαφύγουν.

Επίσης εκείνη την εποχή το Σύνταγμα κυκλοφόρησε και την δική του εφημερίδα, την Φούντα. Η Φούντα πρωτοκυκλοφόρησε χειρόγραφη στις 20 Φεβρουαρίου 1922, εξασέλιδη, σε χαρτί κοινό του γραψίματος, ριγωμένο, με έξοδα του Συντάγματος των Ευζώνων του Πλαστήρα. Ο τίτλος του φύλλου ήταν δίχρωμος με μπλε και κόκκινο μολύβι, ένα φέσι κόκκινο και μπλε μακριά φούντα

54/23
Και αν ο Πλαστήρας ως Διοικητής του ηρωικού Συντάγματος, αγαπήθηκε τόσο από τους πρόσφυγες που έδιναν στα παιδιά τους το όνομα του, δεν συνέβη το ίδιο με τον Συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό. Ο Συνταγματάρχης το 1942 οργάνωσε το Σύνταγμα για να εναντιωθεί στον φασίστα κατακτητή. Έδωσε πολλές ηρωικές μάχες στα βουνά της Στερεάς Ελλάδος εναντίον του κατακτητή και το Σύνταγμα για ακόμη μια φορά έγινε το «Ασκέρι του Διαβόλου». Αλλά ότι δεν κατάφεραν όμως οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι στους Βαλκανικούς Πολέμους, ότι δεν κατάφεραν οι Τούρκοι στην Μ. Ασία και οι Γερμανοί και οι Ιταλοί, το έκαναν οι ίδιοι οι Έλληνες. Το Σύνταγμα είχε τραγικό τέλος από την προδοτική ενέργεια του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ. Ακόμη χειρότερο τέλος είχε ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, αφού βεβήλωσαν το πτώμα του οι «πατριώτες μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ».

Ο Αντιστράτηγος ε.α Καιμάρας Γεώργιος στο βιβλίο του «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΘΥΣΙΑΣ» κάνει μια σαφή περιγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στη σφαγή 300 παλληκαριών.

Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω λόγια για το τραγικό αυτό γεγονός:

Με τα συναισθήματα αυτά τότε ενεθυμήθην το ολοκαύτωμα του 5/42 Σ.Ε. του Απριλίου 1944 στο ΚΛΗΜΑ ΔΩΡΙΔΟΣ, το οποίον και μετέβαλεν τον ρούν της εθνικής μας Ιστορίας, και της παγκοσμίου τοιαύτης διότι:

• Εις το εσωτερικόν της χώρας μας οι ανηλεής σφαγή των 300 παληκαριών του Συν/χου Ψαρρού, όσον οδυνηρά, ανήθική και αποτρόπαιος υπήρξε, τόσο πιό πολύ επέρασε στας ψυχάς και τις σκέψεις των πανελλήνων, οι οποίοι κατανοήσαντες τους σκοπούς υπάρξεως ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εξοπλίσθησαν με θάρρος αρετή και ανδρεία για να τους πολεμήσουν και να τους αφανίσουν.
• Εις το εξωτερικόν η άμεσος μετάδοσης από το BBC της Αγγλίας του γεγονότος αυτού, το οποίον μάλιστα είχε χαρακτηρισθεί από το αγγλικόν κοινοβούλιον παμψηφεί, ως το 1ον επεισόδιον του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου, συνετέλεσεν ώστε να ορθωθεί εγκαίρως τοίχος αντιστάσεως των λαών κατά του κομμουνισμού και να σωθεί η ανθρωπότητα από αυτόν, και δυστυχώς οι ξένοι γρήγορα το ξέχασαν μετά την ευρείαν εκμετάλλευση του δια τη καλυτέραν εξυπηρέτηση των συμφερόντων των, εις βάρος των Ελλήνων.

Οι Μεγάλοι νεκροί μας

Ευθύς ως εδέχθησαν τας φονικάς σφαίρας ή τας δολοφονικάς μαχαίρας των, ακολούθησεν η τυμβωρυχία απογυμνωθέντες όχι μόνο από των τιμαλφών πού έφεραν αλλά και ακόμα ειδών υποδύσεως και ενδύσεώς των. Ηκολούθησεν η προς νεκρούς ασέβεια,                  επί τριήμερον άταφοι και μόνο διά λόγους υγειονομικούς ετάφησαν εις τάφον ή ανοίγματα του εδάφους από τα όμβρια ύδατα, επειδή το έδαφος ήταν σκληρόν και πετρώδες.
Πριν ακόμα γίνει η ταφή τους, εδέχθησαν την προς νεκρούς ασέβειαν από αλλαλάζοντα λαϊκά όργανα (εξ αποστάσεως ολίγων μόνον εκατοντάδων μέτρων) που συνόδευαν λικνιζόμενα γύναια της οργανώσεως του ΚΚΕ <<η ΓΩΝΙΑ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ>> και πού έδωσαν θεατρικήν παράσταση προς εξύψωσιν του ηθικού των εκεί Ελασιτών. Ηκολούθησεν αφροντισιά των τάφων δι’αρκετά έτη, λογω της απουσίας μας προς θεραπείαν των προσθέτων βασάνων που βρήκαν την χώρα μας τότε και έτσι η παρατεταμένη διάβρωση του εδάφους από τα όμβρια ύδατα είχαν ως αποτέλεσμα την αποκάλυψιν σκελετών, οπότε «μεροκαματιάρηδες» χωρικοί της περιοχής συνέλεξαν τα ηρωϊκά οστά και τα έθαψαν όπως αρμόζει εις ήρωες, οπότε και άρχισαν εκ νέου αι ανευλάβειαι προς αυτά ήτοι : ’ρχισε εκδηλουμένη η προς νεκρούς ιεροσυλία από τους υποψηφίους δι’εκλογήν βουλευτάς διαφόρων κομμάτων, οι οποίοι ήθελαν να προσελκύσουν ψηφοφόρους, εκμεταλλευόμενοι τα έντονα αισθήματα από την σφαγήν των συνανθρώπων της περιοχής και άρχιζαν τον προεκλογικόν των αγώναν τελούντες μνημόσυνον στον τάφο των νεκρών, αν και το 5/42 Σ.Ε.

•  Τη διάλυση του 5/42 ακολούθησε όργιο βαναυσοτήτων. Πολλοί από τους συλληφθέντες αιχμαλώτους εφονεύθησαν επί τόπου. Από τα συγκεντρωθέντα μέχρι σήμερα στοιχεία οι παρακάτω Αξιωματικοί και αντάρτες του 5/42 βρήκαν τον θάνατο μέσα στη πρώτη βδομάδα από τη διάλυση του εκεί, στις πλαγιές και στις χαράδρες του Κλήματος:
  
  
  Ας σημειωθεί ότι τα θύματα του Συντάγματος από τα πυρά του ΕΛΑΣ ήταν ελάχιστα. Οι αιχμαλωτισθέντες όμως άνδρες του 5/42 όχι μόνον εκτελέσθηκαν τελικά κατά τον αγριότερο τρόπο, αλλά υπέστησαν και φρικτά βασανιστήρια πριν εκτελεσθούν. Ο πιο πάνω κατάλογος είναι τραγικά εύγλωττος. Οπωσδήποτε δε είναι ακόμα μακρύτερος γιατί οι εκτελέσεις των ανδρών, συγγενών ή και οπαδών του 5/42 συνεχίστηκαν και τις επόμενες εβδομάδες ώστε τελικά ο αριθμός των αδικοχαμένων πατριωτών να φθάσει τους 250.
  
  Read more: http://www.egolpion.com/542_psarros.el.aspx#ixzz2l56iyyab