Το εύρημα της Αμφίπολης είναι οπωσδήποτε ιδιαίτερα σημαντικό...

Ταφικό μνημείο περιμέτρου μισού σχεδόν χιλιομέτρου (για την ακρίβεια 498 μέτρων) έχει ανακαλυφθεί στην περιοχή της Αμφίπολης Σερρών στη Μακεδονία. Το μέγεθος του ευρήματος από μόνο του έχει στην κυριολεξία σημάνει συναγερμό στις αρμόδιες υπηρεσίες, ενώ δεν μπορεί παρά να εξάψει τη φαντασία του κόσμου αναφορικά με το τι κρύβει η συγκεκριμένο κτίσμα.

Το θολωτό – πυραμιδοειδούς σχήματος – μνημείο, είναι επενδυμένο με μάρμαρο αρίστης ποιότητας, ενώ η επεξεργασία του συγκεκριμένου υλικού αποδεικνύει για ακόμα μία φορά το ύψος της τέχνης και του πολιτισμού στην αρχαία Ελλάδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κορυφή του κτίσματος είχε τοποθετηθεί ο περίφημος «Λέων της Αμφίπολης» ο οποίος είχε ευρεθεί από Έλληνες στρατιώτες το 1912 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, ενώ το Λιοντάρι των Σερρών κατάφερε να αποφύγει την αρπαγή του από Άγγλους στρατιώτες – μέλη του εκστρατευτικού σώματος το οποίο είχε αποσπαστεί στην περιοχή κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1916.

Όπως είναι φυσικό, το μέγεθος του ταφικού μνημείου, σε συνδυασμό με τον τρόπο κατασκευής, αλλά και την ποιότητα του υλικού συνάδουν -καταρχήν- μόνο για ένα βασιλικό «σήμα» και τίποτα λιγότερο. Ο Λέων δε ο οποίος βρίσκεται στη κορυφή αυτού δεν θα μπορούσε να μιλάει για τίποτα λιγότερο από τον τόπο ανάπαυσης ενός μεγάλου πολεμιστή-βασιλέα.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι τις τελευταίες ημέρες οργιάζουν οι φήμες για την ανακάλυψη του τάφου του μεγίστου των Ελλήνων, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όπως είναι φυσικό τη… μανέστρα μας τη χάλασε η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων η οποία με αφορμή τις οργιστικές φήμες εξέδωσε την κάτωθι ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι:

«Η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα και ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, σχετικά με την ανασκαφή μεγάλου κτιστού περιβόλου του 4ου αι. π.Χ. στη θέση Καστά Αμφίπολης, ενημερώνει για τα ακόλουθα: Οι ανασκαφές στη θέση Καστά Αμφίπολης είχαν ξεκινήσει στη δεκαετία του ’60 από τον αείμνηστο Δ. Λαζαρίδη και συνεχίζονται τα δύο τελευταία χρόνια από την ΚΗ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, με υπεύθυνη ανασκαφέα την Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων, κ. Αικατερίνη Περιστέρη.

Οι έρευνες φέρνουν στο φώς ιδιαίτερα σημαντικό κυκλικό περίβολο, που χρονολογείται με τα έως τώρα δεδομένα στο τέλος του 4ου αι. π.Χ. Πρόκειται για εξαιρετικά αξιόλογο κτιστό περίβολο που ορίζει χωμάτινο τύμβο και είναι κατασκευασμένος με βάσεις, ορθοστάτες, ανωδομή και επιστέψεις από λευκό μάρμαρο Θάσου. Έχει συνολικό ύψος 3,00μ. διάμετρο 1,60μ. και υπολογιζόμενη περιφέρεια μήκους περίπου 500 μ., από τα οποία έχουν ανασκαφεί σήμερα τα 405μ.

Το μνημείο καταστράφηκε στα μεταγενέστερα χρόνια, με αποτέλεσμα αρκετά μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη να μην βρίσκονται στη θέση τους. Η έρευνα της ΚΗ’ ΕΠΚΑ εντόπισε αρχιτεκτονικά μέλη του μνημείου εγκατεσπαρμένα στην περιοχή του χώρου του Λέοντα της Αμφίπολης, πολλά από τα οποία είχαν ήδη επαναχρησιμοποιηθεί για την κατασκευή της βάσης του και, επομένως, ο εντυπωσιακός περίβολος φαίνεται να συνδέεται με τον Λέοντα της Αμφίπολης, που κατά μία εκδοχή ήταν τοποθετημένος στην κορυφή του χωμάτινου τύμβου.

Το εύρημα της Αμφίπολης είναι οπωσδήποτε ιδιαίτερα σημαντικό, όμως πριν προχωρήσει η ανασκαφική έρευνα, οποιαδήποτε ερμηνεία και πολύ περισσότερο οποιαδήποτε ταύτιση με ιστορικά πρόσωπα στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης και είναι παρακινδυνευμένη.»

Την περιοχή το τελευταίο διάστημα την έχει επισκεφτεί η μισή κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου των υπουργών Παιδείας, Μακεδονίας Θράκης, τον Περιφερειάρχη καθώς και διάφορα κλιμάκια τα οποία ενημερώνονται από την υπεύθυνη της ανασκαφής κα. Περιστέρη, η οποία θα πρέπει να σημειωθεί ότι λειτουργεί μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες αφού η χρηματοδότηση του έργου είναι όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί πενιχρή.

Το «defence-point.gr» προσπαθώντας να κρατήσει μία νηφάλια στάση σε ένα εξόχως ενδιαφέρον, συναισθηματικά και εθνικά φορτισμένο θέμα, όπως αυτό τη ανεύρεσης του τάφου του μεγίστου των Ελλήνων, δεν έχει παρά να επισημάνει τα εξής:

Πρώτον, είναι προφανές ότι στη περιοχή υπάρχει ένα σημαντικότατο μνημείο της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου το οποίο προδιαθέτει σε βασιλικό ταφικό μνημείο.

Δεύτερον, η ύπαρξη του Λέοντα στη κορυφή του θολωτού-πυραμιδοειδούς κτίσματος, είναι προφανές ότι έχει μεγάλο συμβολισμό για το περιεχόμενο του μνημείου.

Τρίτον, είναι επίσης σαφές ότι τέτοιας κλίμακας ταφικά μνημεία δεν διαθέτουμε στη χώρα μας, άρα η ύπαρξη του συγκεκριμένου αποτελεί εξαίρεση η οποία μπορεί μόνο να εξηγηθεί μέσα από τη «στέγαση» ενός πολύ «ιδιαίτερου» ατόμου.

Τέταρτον, είναι γεγονός ότι από την εποχή των πολέμων των Επιγόνων ο τάφος του Αλεξάνδρου αναφέρεται στην Αλεξάνδρεια, με διαφόρους ανά περιόδους επιφανείς άνδρες και γυναίκες (Ιούλιος Καίσαρος, Οκταβιανός Αύγουστος, Κλεοπάτρα κ.λπ.) να τον επισκέπτονται για να υποβάλουν τα σέβη τους. Είναι επίσης γεγονός ότι από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, ο τάφος του Αλεξάνδρου «εξαφανίστηκε», όπως ακριβώς συνέβη και για άλλα ακόμα σημαντικότατα σκεύη και μνημεία της αρχαιότητας, όπως για παράδειγμα ο θησαυρός του Παρθενώνα κ.λπ.

Πέμπτον, οι βασιλείς της Μακεδονίας θάβονταν στο ιερό χώμα της πατρίδας τους για τον απλούστατο λόγο ότι υπήρχε χρησμός ότι το κράτος τους θα υπήρχε και θα ευημερούσε μόνο όταν οι ηγεμόνες τους έβρισκαν την αιώνια ανάπαυσή τους στην ίδια την Μακεδονία.

Με βάση όλα τα παραπάνω και θέλοντας για μία φορά να μας επιτραπεί να «ιντριγκάρουμε» λίγο τους φίλους του παρόντος ιστοχώρου, κάνουμε μία υπόθεση ερωτώντας:

Πώς είναι δυνατόν ο Μέγιστος των Ελλήνων, να μην ενδιαφερόταν για τον χρησμό και την παράδοση, η οποία θα αποτελούσε και την «ασφαλιστική δικλίδα» για την επιβίωση του κράτους του, μέσω βέβαια τη θεϊκής θέλησης; Γιατί δηλαδή να μην επέλεγε να ταφεί εκεί που βρίσκονταν οι πρόγονοί του κι εκεί που οι θεοί των Ελλήνων απαιτούσαν από τους ηγεμόνες του ισχυρότερου ελληνικού κρατικού μορφώματος του καιρού τους να ενταφιαστούν; Και ας μην βιαστούν να σκεφτούν και να πουν ότι ήταν τόσο νέος για να σκέφτεται τον θάνατό του, αφού άλλο ήταν το προσδόκιμο επιβίωσης εκείνη την εποχή.

Γιατί λοιπόν ολόκληρη η ιστορία της σύγκρουσης αναφορικά με την κατοχή του σώματος του Αλεξάνδρου και της προετοιμασίας (η οποία πήρε χρόνια) του ταφικού του μνημείου, να μην εμπεριείχε και το στοιχείο της «απάτης», αναφορικά με το που ακριβώς ετάφη, ειδικά προς αποφυγή τυμβωρυχίας και όλων των υπολοίπων που ακολουθούν περιπτώσεις ενταφιασμού τόσο σημαντικών προσώπων;

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η τακτική του Αλεξάνδρου στις μεγάλες του μάχες περιείχε τα στοιχεία του «ελιγμού», του «αιφνιδιασμού» αλλά πάντα της επίθεσης στο «κέντρο βάρους» της αντίπαλης παράταξης η οποία δεν ήταν άλλη από τη θέση του αρχηγού του εχθρού. Πόσο απίθανο θα ήταν λοιπόν για την προστασία της μεγαλύτερης προσωπικότητας μέχρι εκείνη τη στιγμή του πλανήτη και της ανθρώπινης ιστορίας, να έχει στηθεί – κατόπιν εντολής του ιδίου – και η μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης, αναφορικά με τη τελευταία του κατοικία έτσι ώστε να βρει επιτέλους την ηρεμία που τόσο του έλλειψε κατά τη σύντομη και πολυτάραχη ζωή του;

Κλείνοντας το σύντομο αυτό σημείωμα και αφού υπογραμμίσουμε ότι δεν φιλοδοξούμε να «κλέψουμε» τον ρόλο των αρχαιολόγων ή των ιστορικών και ίσως σε έναν βαθμό να προβάλουμε τις επιθυμίες μας! Να ευχηθούμε πάντως, η σκαπάνη των καλών Ελλήνων επιστημόνων να φέρει σε όλο του μεγαλείο αυτό που κρύβει το συγκεκριμένο κτίσμα στην Αμφίπολη Σερρών, αφού ό,τι και να είναι τελικά, αποτελεί κληρονομιά μας και έχουμε υποχρέωση να το αναδείξουμε.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή επιτρέψτε μας να ονειρευόμαστε, ότι μόλις οι αρχαιολόγοι μπούνε στο εσωτερικό του μνημείου, θα δούνε τον κοιμώμενο Λέοντα του οικουμενικού ελληνισμού να βρίσκεται ξαπλωμένος και να μας προτρέψει να φανούμε επιτέλους άξιοι απόγονοι λαμπρών προγόνων…

Και επειδή λίγο χιούμορ ποτέ δεν βλάπτει, ακόμα και στις πλέον σοβαρές καταστάσεις, ας φανταστούμε όλοι… τη φάτσα των διαφόρων «μακεδονομάχων» των Σκοπίων τύπου Γκρουέφσκι. Μάλλον θα μείνουν με τον «καβαλάρη της πλατείας»… στο χέρι. Να ειδοποιήσουμε επίσης τους «εταίρους» μας ότι τα μνημεία μας ούτε πωλούνται, ούτε κλέβονται, ούτε λειτουργούν… ως «collateral» για τον δανεισμό μας…

Ίσως δεν ήταν τυχαίο ότι ο Λέων της Αμφίπολης – δηλαδή η κορυφή του τύμβου – ανακαλύφθηκε από Έλληνες μαχητές των Βαλκανικών Πολέμων και ότι οι «εταίροι» μας, λίγα έτη μετά, δεν κατάφεραν να τον «κλέψουν». Πόσο δύσκολο θα ήταν τελικά να μεταφέρουν ένα άγαλμα στα πλοία τους… Μάλλον ο Έλγιν δεν τους δίδαξε όλα «τα κόλπα» σωστά.                http://www.defence-point.gr/