στη μνήμη του συναδέλφουΕυστάθιου Καπουρνιώτη.

Το Μηχανικό

Μετά από τα Όπλα μάχης, προχωρούμε στα Όπλα υποστήριξης μάχης, με αρχή το Μηχανικό. Το Μηχανικό, που έχει ως κύριο μέλημά του την εγκατάσταση και άρση κωλυμάτων κατά τη διάρκεια της μάχης, δεν υπήρχε στην αρχαία ιστορία ως οργανωμένο Σώμα. Στην Ελλάδα δημιουργείται το 1829 το Σώμα Αξιωματικών Οχυρωματοποιίας και Αρχιτεκτονικής με έδρα το Ναύπλιο και διοικητή Αντισυνταγματάρχη. Η συμμετοχή του Σώματος στην ανασυγκρότηση της Ελλάδας ήταν μεγάλη, καθώς τα μέλη του σχεδίασαν και εκτέλεσαν σημαντικότατα έργα, όπως η ανοικοδόμηση και η επέκταση του Ναυπλίου, ο σχεδιασμός της νέας πόλης της Πάτρας κτλ.

Αποστολή του Σώματος ήταν η σύνταξη μελετών και σχεδίων για την κατασκευή, τη συντήρηση και τη βελτίωση των οχυρωματικών έργων, των στρατιωτικών και δημοσίων κτιρίων, των γεφυρών, των οδών και λοιπών κατασκευών, καθώς και η επίβλεψη της εκτέλεσής τους. Στα 1833 συγκροτήθηκαν οι πρώτοι δύο Λόχοι σκαπανέων, ενώ το ίδιο έτος το Μηχανικό συγκροτήθηκε ως Σώμα. Το δυναμικό του Σώματος περιελάμβανε τα στελέχη του πρώην Σώματος οχυρωματοποιίας και Αρχιτεκτονικής και τους δύο Λόχους σκαπανέων. Την ίδια εποχή σε κάθε Νομό (εκτός των Κυκλάδων) συγκροτήθηκε μία Διεύθυνση Μηχανικού (κατά μία έννοια ο πρόγονος της σημερινής Διεύθυνσης Στρατιωτικών Έργων), με αποστολή τη μελέτη και την εκτέλεση όλων των δημοσίων, στρατιωτικών και πολιτικών έργων, στην περιοχή του νομού, μέχρι και το 1878 που, μετά από διάταγμα, καταργήθηκαν, ενώ το 1885 συγκροτήθηκε η Σχολή του Συντάγματος Μηχανικού.

Το 1904, με την ανασυγκρότηση του Στρατεύματος, δημιουργήθηκε ανεξάρτητο Σχολείο Μηχανικού, το οποίο λειτούργησε αυτοτελώς μέχρι το 1929, με την ονομασία Σχολείο Μηχανικού. Κατά το διάστημα 1912 - 1922, το Μηχανικό συμμετείχε σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της περιόδου με σημαντική συμβολή στη νικηφόρα για την Ελλάδα έκβασή τους. Ιδιαίτερα κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία «υπερέβαλλε εαυτόν», καθώς χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των Μονάδων του έγινε δυνατή η προέλαση και η εφοδιαστική υποστήριξη του Ελληνικού Στρατού, σε περιοχές με μηδενική συγκοινωνιακή υποδομή. Από το 1929, το Μηχανικό συμπεριλήφθηκε στα πέντε Όπλα του Στρατού Ξηράς, ενώ το Σχολείο Μηχανικού μετονομάστηκε σε Σχολή Εφαρμογής Μηχανικού, με έδρα την Αθήνα, η οποία αναδιοργανώθηκε στα 1939 με τη δημιουργία νέων εκπαιδευτικών τμημάτων.

Το 1940-1941 το Μηχανικό συμμετείχε με επιτυχία σε όλες τις επιχειρήσεις. Με την κατάρρευση του μετώπου και την επακολουθήσασα κατάληψη της χώρας, αντιμετώπισε σοβαρές δυσχέρειες από την ανεπάρκεια του υλικού και των μέσων. Μεταξύ 1942-1944 επαναλειτούργησε στη Μέση Ανατολή στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ισμαηλίας, το Σχολείο Εφαρμογής Μηχανικού, παρέχοντας στο νεοσυγκροτημένο Στρατό τα απαιτούμενα εξειδικευμένα στελέχη. Τον Οκτώβριο του 1944, μετά την απελευθέρωση της χώρας, το Σχολείο μεταφέρθηκε και εγκαταστάθηκε στο Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Αξιωματικών στο Γουδί Αττικής, ενώ το Μάιο του 1945 μετεγκαταστάθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας, μετονομαζόμενο σε Σχολή Μηχανικού. Από το σημείο αυτό, η ανάπτυξη του Όπλου είναι παράλληλη αυτής του υπόλοιπου Στρατού.

Το Μηχανικό συμμετείχε ενεργά στις επιχειρήσεις του Εμφυλίου Πολέμου και ακόμα ενεργότερα στην ανασυγκρότηση της χώρας, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια πολεμικών επιχειρήσεων και κατοχής. Οι επιχειρήσεις περισυλλογής - εξουδετέρωσης των δεκάδων χιλιάδων ναρκών, που είχαν διασπαρθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια κατά τη διάρκεια των συρράξεων, αλλά και οι κατασκευές μέσω των Μικτών Ομάδων Μηχανημάτων Ανασυγκρότησης αποτέλεσαν σημαντική ενίσχυση της συνολικής προσπάθειας ανασυγκρότησης της χώρας, μιας και το έργο τους, εκτός από την καθαρά κατασκευαστική του διάσταση (κατασκευή δρόμων, γεφυρών, λιμένων, δικτύων υδροδότησης κλπ.), αποτέλεσε το μεγάλο σχολείο τεχνικής εκπαίδευσης χιλιάδων νέων, που με τη σειρά τους αποτέλεσαν το υπόβαθρο για την ανάπτυξη της σημερινής υψηλού επιπέδου κατασκευαστικής βιομηχανίας της Ελλάδας.

Προκειμένου να καταδειχθεί το μέγεθος και το εύρος της στρατιωτικής και της κοινωνικής προσφοράς του Όπλου, αξίζει να αναφερθούν οι στρατιωτικές και μη υπηρεσίες που προήλθαν από το Μηχανικό: η Υπηρεσία Φάρων (1910), η Χαρτογραφική Υπηρεσία (1911, ο πρόγονος της σημερινής Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού), η Πολεμική Αεροπορία (1912-13), το Πυροσβεστικό Σώμα (1930) και οι Διαβιβάσεις (1946). Τέλος, να αναφέρουμε τη σοβαρή και συνεχή συμβολή του Μηχανικού στις συμφορές που έπληξαν κατά διαστήματα την Ελλάδα, κατά τις οποίες προσέφερε σημαντική βοήθεια από την πρώτη στιγμή, εργαζόμενο σε όλη την περίοδο δοκιμασιών - θεομηνιών για την ανακούφιση του πληγέντος πληθυσμού, ιδιαίτερα στους σημαντικούς σεισμούς μεταξύ 1953-1999.