Το «αόρατο» βομβαρδιστικό του Χιτλερ, που σχεδιάστηκε να νικά τα ραντάρ

Επιστροφή από το παρελθόν:Το αντίγραφο του βομβαρδιστικού Ho 2-29,κατασκευάστηκε με υλικά που ήταν διαθέσιμα την δεκαετία του 40

Με τις απαλές και κομψές γραμμές του, θα μπορούσε να είναι το πρωτότυπο ενός συγχρόνου stealth βομβαρδιστικού.
Αλλά αυτή η ιπτάμενη πτέρυγα σχεδιάστηκε από τους Ναζί 30 χρόνια πριν οι Αμερικάνοι εξελίξουν επιτυχώς την τεχνολογία stealth.
Μια ομάδα μηχανικών χρησιμοποιώντας σχεδιαγράμματα, έχει ανακατασκευάσει το Horten Ho 2-29, με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Ο σχεδιασμός του αόρατου αεροπλάνου ήταν χρόνια μπροστά από την εποχή του

Ήταν ταχύτερο και περισσότερο αποτελεσματικό από τα αεροσκάφη εκείνης της περιόδου, και οι δυνατότητες stealth ήταν αποτελεσματικές ενάντιων της ανίχνευσης του από τα ραντάρ.
Οι αναλυτές είναι πλέον πεπεισμένοι ότι αν υπήρχε λίγος ακόμα χρόνος, η μαζική ανάπτυξη του εν λόγω αεροσκάφους θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία του πολέμου.

Το αεροπλάνο θα μπορούσε να είχε βοηθήσει τον Αδόλφο Χίτλερ να κερδίσει τον πόλεμο

Σχεδιάστηκε και δοκιμάστηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 1944, είχε σχεδιαστεί ώστε να έχει μεγαλύτερη εμβέλεια και ταχύτητα από οποιοδήποτε αεροπλάνο κατασκευάστηκε στο παρελθόν, και ήταν το πρώτο αεροσκάφος που χρησιμοποίησε τεχνολογία stealth, που πλέον χρησιμοποιείται από τα βομβαρδιστικά Β-2 των ΗΠΑ.
Ευτυχώς οι μηχανικοί του Χίτλερ κατασκεύασαν μόνο τρία πρωτότυπα, η δοκιμή τους έγινε με την χρήση τους ως ανεμοπλάνου. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει μαζική παράγωγή πριν την εισβολή των Συμμάχων.
Από τα άρματα Panzer μέχρι τους πύραυλους V-2, είχε από καιρό αναγνωριστεί ότι η τεχνογνωσία της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήταν χρόνια μπροστά από τους Συμμάχους.
Το 1943, η ανώτατη διοίκηση των Ναζί φοβούμενη ότι η πλάστιγγα του Πολέμου είχε αρχίσει να γέρνει εναντίον τους, ξεκίνησαν μια απεγνωσμένη προσπάθεια για την ανάπτυξη νέων όπλων που θα τους βοηθούσαν να αλλάξουν αυτή την κατάσταση.
Τα βομβαρδιστικά των Ναζι, αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα και υπέφεραν όταν συναντούσαν τα ταχύτατα και ευκίνητα Spitfire όπως και τα υπόλοιπα συμμαχικά μαχητικά.
Επίσης ο Χιλτερ, ζητούσε απεγνωσμένα να αναπτύξει ένα βομβαρδιστικό με βεληνεκές και χωρητικότητες, που να μπορεί να πλησιάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ).
Το 1943 ο αρχηγός της Luftwaffe, Χέρμαν Γκαίρινγκ απαίτησε από τους σχεδιαστές να σχεδιάσουν ένα βομβαρδιστικό που θα καλύπτει τις «1000, 1000, 1000» απαιτήσεις του – δηλαδή ότι θα μπορούσε να μεταφέρει 1000 κιλά βάρος, για περισσότερο από 1000 χιλιόμετρα με ταχύτητα 1000 χλμ/ώρα.

Ένα αντίγραφο πλήρους κλίμακας του βομβαρδιστικού Ho 2-29 έγινε με υλικά που διατίθενται την δεκαετία του 1940.

Ένα τμήμα της πτέρυγας του βομβαρδιστικό Stealth. Οι εισαγωγές τζετ ήταν χρόνια μπροστά από την εποχή τους

Δυο πιλότοι, τ’ αδέρφια, Reimar και Walter Horten, πρότειναν το σχέδιο της «ιπτάμενης πτέρυγας», ένα σχέδιο που δούλευαν επάνω του για χρόνια.
Ήταν πεπεισμένοι ότι με την οπισθέλκουσα του και την έλλειψη της αντίστασης στον αέρα, θα ήταν ένα αεροπλάνο θα ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις του Γκαιρινγκ.
Η κατασκευή του πρωτότυπου ξεκίνησε στο Goettingen της Γερμανίας το 1944.
Το κεντρικός κορμός του ήταν κατασκευασμένος από συγκολλημένους σωλήνες χάλυβα, και είχε σχεδιαστεί να χρησιμοποιήσει τον κινητήρα 003 της BMW.
Η σημαντικότερη καινοτομία ήταν η ιδέα του Reimar Horten, να το επενδύσει με ένα μείγμα σκόνης άνθρακα και ξυλόκολλας.

Οι εφευρέτες Reimar και Walter Horten εμπνεύστηκαν την κατασκευή του Ηο 2-29, από τον θάνατο των χιλιάδων πιλότων της Luftwaffe στη Μάχη της Βρετανίας.

Το βομβαρδιστικό με το 43 μέτρων άνοιγμα φτερών έλαβε έγκριση να κατασκευαστεί το 1944, και θα ήταν σε θέση να πετάξει από Βερολίνο προς Νέα Υόρκη και πίσω χωρίς ανεφοδιασμό, χάρη στο σχεδιασμό της πτέρυγας και τους έξι κινητήρες BMW 003A ή τους οκτώ στροβιλωθητές Junker Jumo 004B

Αυτή ήταν η ίδια μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε τελικά από τις ΗΠΑ στο πρώτο stealth αεροσκάφος, το F-117A Nighthawk, στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Το αεροσκάφος καλύφτηκε με χρώμα, με υψηλή περιεκτικότητα γραφίτη που απορροφούσε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα των ραντάρ, το οποίο έχει παρόμοια χημική σύνθεση με κάρβουνο.
Μετά το πόλεμο οι ΗΠΑ αιχμαλώτισαν το πρωτότυπο Ho 2-29 μαζί μετά σχέδια του, και χρησιμοποίησαν μερικά από τα τεχνολογικά του πλεονεκτήματα για να βοηθήσουν, τους δικούς τους σχεδιασμούς αεροσκαφών.
Αλλά οι εμπειρογνώμονες, αμφισβήτησαν ότι το Horten θα μπορούσε πραγματικά να λειτουργήσει ως ένα αόρατο (Stealth) αεροσκάφος.
Τώρα με την χρήση των σχεδίων και του μοναδικού πρωτότυπου αεροσκάφους, η Northrop-Grumman (Η αμυντική βιομηχανία που κατασκεύασε το B-2) κατασκεύασε ένα αντίγραφο του Horten Ho 2-29 σε πλήρες μέγεθος

Ευτυχώς για τη Βρετανία η ιπτάμενη πτέρυγα του μαχητικού – βομβαρδιστικού Horten δεν ξεπέρασε την φάση του σχεδίου.

Χάρη στη χρήση ξύλου και άνθρακα, την ενσωμάτωση των κινητήρων στην άτρακτο, και τις χυτές επιφάνειες του, το αεροπλάνο θα μπορούσε να ήταν στο Λονδίνο μέσα σε οκτώ λεπτά μετά τον εντοπισμό του από τα συστήματα των ραντάρ.

Χρειάστηκαν 2500 εργατοώρες και 250000 δολάρια ΗΠΑ για να κατασκευαστεί, αν και το αντίγραφο δεν μπορεί να πετάξει, δοκιμάστηκε στην ανίχνευση από τα ραντάρ με την τοποθέτηση του σε ένα αρθρωτό πόλο 15 μέτρων και εκτέθηκε στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα.
Η ομάδα της Northrop-Grumman, έδειξε ότι παρόλο που το αεροσκάφος δεν είναι εντελώς αόρατο, για τον τύπο του ραντάρ που χρησιμοποιούταν στον Δευτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα ήταν αρκετά αόρατο και αρκετά γρήγορο για να εξασφαλιστεί, ότι θα μπορούσε να φθάσει στο Λονδίνο πριν τα μαχητικά Spitfire σπεύσουν να το αντιμετωπίσουν.

Το μυστικό «στελθ» αεροσκάφος του Χίτλερ. (Φωτ: iefimerida.gr)

O Πητερ Μουρτον, αεροπορικός εμπειρογνώμονας του Αυτοκρατορικού Πολεμικού Μουσείου στο Ντουξφορντ, στο Κεμπριντζσαηρ λέει: « Εάν οι Γερμανοί είχαν το χρόνο να αναπτύξουν αυτό το αεροσκάφος, θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν και επιτυχία».
«Θεωρητικά η ιπτάμενη πτέρυγα είχε ένα πολύ αποτελεσματικό σχεδιασμό ο οποίος ελαχιστοποιούσε την οπισθέλκουσα.»
«Ήταν ένας από τους λόγους που μπορούσε να φτάσει σε τόσο μεγάλες ταχύτητες κατά την πτήση και να έχει τόσο μεγάλο βεληνεκές»
Η έρευνα έγινε για τα γυρίσματα του επικείμενου ντοκιμαντέρ για το κανάλι του National Geographic.