Η προμήθεια των συγκεκριμένων βλημάτων ανακούφισε σημαντικότατα τους Έλληνες

Έφθασαν πρόσφατα στην Ελλάδα, τα περίπου 6.500 βλήματα αρμάτων 120 χλστ., που προορίζονται για τον εξοπλισμό των υπερσύγχρονων αρμάτων μάχης Leopard 2HEL του Ελληνικού Στρατού. Το αίσιο τέλος της συγκεκριμένης υπόθεσης, δόθηκε ουσιαστικά τη Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012, όταν η τότε υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό το Πάνο Πικραμένο, πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, έλυσε κατόπιν πρωτοβουλίας του υπηρεσιακού υπουργού άμυνας και πρώην Αρχηγού ΓΕΣ, Φραγκούλη Φράγκου, το γόρδιο δεσμό της προμήθειας πυρομαχικών αρμάτων 120 χλστ.

Με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ISDA)

Συγκεκριμένα, το τελευταίο και αποχαιρετιστήριο υπουργικό συμβούλιο λειτούργησε και ως Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) και ενέκρινε το σχέδιο διακρατικής συμφωνίας με την Ολλανδική κυβέρνηση, για τη προμήθεια βλημάτων αρμάτων 120 χλστ. προερχομένων από τα αποθέματα του Ολλανδικού Στρατού, ύψους 14,085 εκατ. ευρώ.

Με αυτή τη συμφωνία, ο Ελληνικός Στρατός προμηθεύτηκε 6.500 βλήματα αρμάτων 120 χλστ. Από αυτά τα 4.500 είναι διατρητικά APFSDS-T (Armor Piercing Fin Stabilized Discarding Sabot – Tracer: Διατρητικά Θώρακος Σταθεροποιούμενα με Πτερύγια, Απορριπτόμενου Κελύφους – με Τροχιοδείκτη), τύπου DM53A1 και τα 2.000 είναι του τύπου M865C1 TPCSDS-T (Target Practice, Cone Stabilized, Discarding Sabot – Tracer: Εκπαιδεύσεως, Σταθεροποιούμενου Κώνου, Απορριπτόμενου Κελύφους – με Τροχιοδείκτη).

Η προμήθεια των συγκεκριμένων βλημάτων ανακούφισε σημαντικότατα τους Έλληνες αρματιστές, οι οποίοι αφενός διαθέτουν ικανές ποσότητες πυρομαχικών για να αντιμετωπίσουν τους εξ ανατολών αντιπάλους τους και αφετέρου απέκτησαν (και αυτοί) ένα εξίσου ικανό βλήμα με το DΜ63 που διαθέτουν οι Τούρκοι, από το 2007. Η σημασία της συγκεκριμένης προμήθειας αλλά και η αλληλουχία των εξοπλιστικών προγραμμάτων αρμάτων μάχης με πυροβόλο 120 χλστ. και των αντίστοιχων πυρομαχικών τους παρουσιάζονται στη συνέχεια.

Τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα αρμάτων με πυροβόλο 120 χλστ.

Στις 20 Μαρτίου 2003 υπογράφηκε η κολοσσιαία σύμβαση προμήθειας 170 αρμάτων μάχης Leopard 2HEL, ύψους 1,73 δις ευρώ, μη συμπεριλαμβανομένου του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) που καταβλήθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο. Οι παραδόσεις των αρμάτων ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2007 και ολοκληρώθηκαν το 2009.

Στις 30 Αυγούστου 2005, υπογράφηκε μια μεγάλη διακρατική συμφωνία, ύψους 281 εκατ. ευρώ, μεταξύ ελληνικής και γερμανικής κυβέρνησης που μεταξύ των άλλων περιλάμβανε τη προμήθεια ως «ενδιάμεσης λύσης» 183 μεταχειρισμένων αρμάτων Leopard 2A4, 150 Leopard 1A5 και 5.000 διατρητικών βλημάτων DM33A2. Τα άρματα και τα βλήματα προέρχονταν από τα αποθέματα του Γερμανικού Στρατού.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα σχεδιάστηκε για να αποτελέσει την επιχειρησιακά ενδιάμεση λύση, δηλαδή την ταχεία απόκτηση αρμάτων με πυροβόλο 120 χλστ., μέχρι την κατασκευή – παραλαβή και την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση των νέων Leopard 2 HEL. Η εργοστασιακή αξιοποίηση των 130 Leopard 2A4 πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία και των υπολοίπων 53 Leopard 2Α4 στην Ελλάδα, στο 304 ΠΕΒ (Προκεχωρήμενο Εργοστάσιο Βάσης), στο Βελεστίνο Μαγνησίας.

 

 

οι   βραχονησίδες   του   Εβρου    μας ....

 

Αναλυτική σύγκριση των Leopard 2HEL, ALTAY και Leopard 2NG μπορείτε να διαβάσετε στον σύνδεσμο http://www.defence-point.gr/news/?p=62303 («Το Leopard 2HEL επικρατεί του τουρκικού ALTAY»).

Τα βλήματα DM53A1

Παράγονται από τη γερμανική εταιρία Rheinmetall και αποτελούν βελτίωση του προγενέστερου τύπου DM53. Τα τελευταία εμφανίστηκαν στην αγορά το 2000 και διέθεταν τη μεγαλύτερη διατρητική ικανότητα από κάθε άλλο τύπο διατρητικού βλήματος αρμάτων, με συμβατικό διατρητή κράματος βολφραμίου (tungsten).

Με βάση τα όσα στοιχεία έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι επιδόσεις τους υπολείπονταν μόνο των αμερικανικών Μ829A3 «Silver Bullet» που όμως διαθέτουν διατρητικό πυρήνα κατασκευασμένο από εξασθενημένο ουράνιο (DU: Depleted Uranium) και τα οποία δεν εξάγονται.

Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι Γερμανοί, εμμένοντες στη μη χρήση βλημάτων εξασθενημένου ουρανίου, κινήθηκαν συνδυαστικά προς δύο κατευθύνσεις για να επιτύχουν τη ικανότητα καταστροφής κάθε σύγχρονου άρματος του δυτικού ή του ανατολικού οπλοστασίου.

Η πρώτη κατεύθυνση αφορούσε την ανάπτυξη διατρητικών βλημάτων 120 χλστ. πέμπτης γενιάς και η δεύτερη αφορούσε τη ανάπτυξη μακρύτερου σωλήνα πυροβόλου 120 χλστ. L55 (55 διαμετρημάτων) έναντι του L44 (44 διαμετρημάτων) που ήταν μέχρι τότε ευρέως διαδεδομένος. Ο μακρύτερος σωλήνας προσδίδει στο βλήμα μεγαλύτερη αρχική ταχύτητα από τον προγενέστερο L44 συνεπώς ένα καλύτερο βλήμα (DM53) βαλλόμενο από μακρύτερο πυροβόλο L55 επετύγχανε κορυφαίες επιδόσεις.

Το L55 προσδίδει κατά μέσο όρο 15% επιπλέον κινητική ενέργεια στα βαλλόμενα βλήματα σε σύγκριση με το βραχύτερο L44. Η ανάπτυξη και η προσφορά, αυτού του διπλού συνδυασμού, αποτέλεσε έναν από τους βασικούς λόγους επιλογής του Leopard 2HEL από τον Ελληνικό Στρατό.

Ο έτερος μεγάλος ανταγωνιστής, το άρμα Μ1Α2, προσφερόταν με πυροβόλο L44 και διατρητικά βλήματα με πυρήνα βολφραμίου τύπου ΚΕW 2 (τέταρτης γενιάς) που σαφώς υστερούσε σε διάτρηση από το γερμανικό συνδυασμό.

Κρίσιμο μειονέκτημα του DM53 αποτελούσε η σημαντικά μεγαλύτερη προκαλούμενη φθορά του σωλήνα του πυροβόλου που περιόριζε τη συνολική δυνατότητα βολής σε μόλις 120 βλήματα πριν αυτός καταστεί άχρηστος. Για αυτό τον λόγο οι Γερμανοί έσπευσαν γρήγορα να εξαλείψουν αυτό το μειονέκτημα.

Στα τέλη του 2004, πιστοποίησαν το νέο βλήμα, το DM63 που ουσιαστικά συνίσταται από ένα DM53 με νέο προωθητικό γέμισμα και με διαφορετικής σύνθεσης ολοκαιόμενο κάλυκα. Οι διατρητικές ικανότητες των δύο βλημάτων παρέμειναν ίσες. Η ανάπτυξη του DM63 επέτρεψε και την αναβάθμιση των ήδη υφισταμένων DM53, με αντικατάσταση του προωθητικού γεμίσματος και του κάλυκά τους. Τα αναβαθμισμένα βλήματα κωδικοποιήθηκαν ως DM53A1 και ουσιαστικά είναι πανομοιότυπα με τα DM63.

Η σύγκριση των δύο οπλοστασίων

Η Τουρκία διαθέτει σήμερα ενεργά 509 άρματα με πυροβόλο 120 χλστ.: 339 Leopard 2A4 και 170 M60 SABRA.

Η Ελλάδα διαθέτει 353 άρματα με πυροβόλο 120 χλστ.: 170 Leopard 2HEL και 183 Leopard 2A4.

Και οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει το αρματικό τους δυναμικό με πυροβόλο των 120 χλστ. εκατέρωθεν του Έβρου.

Η αριθμητική σύγκριση δίδει σαφές αλλά όχι καταλυτικό πλεονέκτημα στην τουρκική πλευρά. Όμως η ποιοτική σύγκριση, εξαιτίας των 170 Leopard 2HEL είναι καταλυτική υπέρ της ελληνικής πλευράς.

Οι παραπάνω συγκρίσεις επηρεάζονται τα μέγιστα από τα διατιθέμενα πυρομαχικά 120 χλστ., αφού η αποτελεσματικότητα των αρμάτων στο πεδίο της μάχης, αποτελεί συνδυασμό του άρματος και του βαλλόμενου βλήματος. Ο Στρατός μας, μέχρι πρόσφατα υστερούσε δραματικά τόσο ποσοτικά όσο κυρίως ποιοτικά, στο τομέα των πυρομαχικών 120 χλστ.

Οι Τούρκοι διαθέτουν από το 2007, 15.000 από τα κορυφαία διατρητικά βλήματα DM63 (πέμπτης γενιάς) που αξιοποιούν κατά το καλύτερο τρόπο το πυροβόλο L44 των 353 Leopard 2A4. Οι Έλληνες διέθεταν μέχρι πρόσφατα, μόλις 5.000 DM33A2 (τρίτης γενιάς). Ευτυχώς που το μακρύ πυροβόλο L55 των Leopard 2HEL προσέδιδε τεχνολογικό πλεονέκτημα και μπορούσε να βάλει τα βλήματα με μεγαλύτερη αρχική ταχύτητα και συνεπώς αποτελούσε φονικό συνδυασμό για τα τουρκικά άρματα ακόμα και από μεγάλες αποστάσεις. Η παρουσία των DM53A1 που είναι ισοδύναμα των DM63, προσδίδει ένα ακόμη πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά, έστω και αν αυτά αποκτήθηκαν σε περιορισμένους και πάλι αριθμούς.

Ο συνδυασμός Leopard 2HEL και DM53A1 θα συνεχίσει να είναι αποτελεσματικός και τα προσεχή χρόνια, μετά την είσοδο σε χρήση των ALTAY και των Leopard 2NG. Όμως τα πράγματα θα «σκουρύνουν» για τα ελληνικά Leopard 2A4. Ο συνδυασμός Leopard 2A4 και DM33A2 δεν θα είναι αποτελεσματικός κατά της μετωπικής θωράκισης τόσο των ALTAY όσο και των Leopard 2NG.

Συνεπώς, η Ελλάδα χρειάζεται να παραγγείλει άμεσα νέες και επαρκείς, αυτή τη φορά, ποσότητες διατρητικών βλημάτων πέμπτης γενιάς. Μόνο έτσι θα μπορεί να αντιμετωπίζει σ’ ένα βαθμό, το τεχνολογικά προηγμένο και αριθμητικά υπερδιπλάσιο τουρκικό αρματικό δυναμικό που θα αποτελείται από τα 250 ALTAΥ, τα 339 Leopard 2NG και τα 170 M60 SABRA.

Υπόψη ότι μια νέα προμήθεια βλημάτων χρειάζεται περίπου δύο χρόνια για να ολοκληρωθούν οι παραδόσεις της, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα γραφειοκρατικά, χρηματοδοτικά και άλλα προβλήματα που είναι ιδιαίτερα συχνά για τα ελληνικά δεδομένα.