Οταν οι Ιταλοί κατέλαβαν την Κέρκυρα το 1923

Η δολοφονία του ιταλού στρατηγού Ενρίκο Τελίνι και τεσσάρων μελών της ιταλικής ομάδας που συμμετείχε στη Διεθνή Επιτροπή για τη χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου το καλοκαίρι του 1923 ήταν ένα περιστατικό που έφερε την Ελλάδα στα πρόθυρα μιας νέας πολεμικής σύρραξης, έναν μόλις χρόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και έναν μήνα αφότου υπογράφτηκε η Συνθήκη της Λωζάννης. Η ιστορία της κρίσης ξεκινά το πρωί της 27ης Αυγούστου, όταν δολοφονήθηκε από αγνώστους δράστες ο στρατηγός Τελίνι και η ομάδα συνεργατών του, στον δρόμο Κακαβιάς- Ιωαννίνων, επί ελληνικού εδάφους κοντά στα σύνορα με την Αλβανία. Οι Ιταλοί βρίσκονταν καθ΄ οδόν σε αποστολή αναγνώρισης στην κοιλάδα του Δρίνου και έπεσαν θύματα ενέδρας, οργανωμένης σύμφωνα με τις καταγεγραμμένες σε ιστορικά συγγράμματα εκτιμήσεις, από αλβανούς πράκτορες της ιταλικής φασιστικής κυβέρνησης. Ο Μουσολίνι επέδωσε τελεσίγραφο με ιδιαιτέρως επαχθείς όρους στην επαναστατική κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα. Με το τελεσίγρα φό του αυτό ζητούσε να ζητηθεί συγγνώμη από την ανώτατη ελληνική στρατιωτική αρχή ενώπιον του ιταλού πρέσβη στην Αθήνα, να τελεστεί μνημόσυνο για τα θύματα, παρουσία του συνόλου του υπουργικού συμβουλίου, να αποδοθούν τιμές στην ιταλική σημαία την ημέρα του μνημοσύνου, να διενεργηθεί ανάκριση με τη σύμπραξη του ιταλού στρατιωτικού ακολούθου, για την προσωπική ασφάλεια του οποίου η Ελλάδα θα αναλάμβανε την απόλυτη ευθύνη, να καταδικαστούν οι ένοχοι σε θάνατο, η Ελλάδα να καταβάλει 50 εκατ. ιταλικές λιρέτες, πέντε ημέρες από την επίδοση του τελεσιγράφου, να αποδοθούν στρατιωτικές τιμές στις σορούς των θυμάτων κατά τη μεταφορά τους στην Πρέβεζα.

Ο Μουσολίνι απαιτούσε απάντηση εντός 24 ωρών. Η εκπλήρωση των όρων του τελεσιγράφου προϋπέθετε όμως την παραδοχή της ελληνικής ενοχής για τη δολοφονία του ιταλού στρατηγού και της ομάδας του. Η επαναστατική κυβέρνηση με διακοίνωσή της απέρριψε τα περισσότερα από τα ιταλικά αιτήματα, προσφεύγοντας παράλληλα στην Κοινωνία των Εθνών, με σκοπό την εξεύρεση διπλωματικής λύσης στην κρίση.

Η ελληνική απάντηση κρίθηκε από την Ιταλία ως απορριπτική των αξιώσεων της φασιστικής κυβέρνησης και βάσει αυτού διετάχθη ο βομβαρδισμός της Κέρκυρας, τέσσερις μόλις ημέρες αργότερα, στις 31 Αυγούστου του 1923.

Ο Μουσολίνι είχε άλλωστε μόλις αναλάβει την εξουσία στην Ιταλία και αναζητούσε τρόπους για να αυξήσει το γόητρό του, κινούμενος στο πλαίσιο της παραδοσιακής ιταλικής εξωτερικής πολιτικής, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση αυξημένης επιρροής στην περιοχή των Βαλκανίων. Στο σημείο αυτό βρισκόταν αντιμέτωπος με την Ελλάδα.

[Δρόμος Ιωαννίνων - Κακκαβιάς.Τα πτώματα των Ιταλών που συμμετείχαν στη Διεθνή Επιτροπή για τη χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου το καλοκαίρι του 1923 ]
Δρόμος Ιωαννίνων - Κακκαβιάς.Τα πτώματα των Ιταλών που συμμετείχαν στη Διεθνή Επιτροπή για τη χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου το καλοκαίρι του 1923
Ο ιταλικός στόλος κατέλαβε το νησί, προκαλώντας ένα ακόμη πλήγμα στην αποδυναμωμένη και εξαντλημένη από τηΜικρασιατική Καταστροφή Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι δε ότι βομβαρδίστηκαν τα δύο φρούρια της Κέρκυρας, στα οποία είχαν καταλύσει πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.

Δραματική ήταν η προσπάθεια του τότε νομάρχη της Κέρκυρας Πέτρου Ευριπαίου να αποτρέψει τον βομβαρδισμό, την απώλεια ανθρώπινων ζωών και την καταστροφή του νησιού. Ενώ οι Ιταλοί είχαν αποβιβαστεί στην Κέρκυρα, ο νομάρχης ζήτησε προθεσμία για να επικοινωνήσει με την Αθήνα και τον υπουργό Εσωτερικών Γεώργιο Παπανδρέου, ενώ διαμαρτυρήθηκε ενώπιον των ιταλικών αρχών για την παραβίαση της, διεθνώς κατοχυρωμένης από το 1864, ουδετερότητας της Κέρκυρας. Εν αναμονή των οδηγιών από την ελληνική κυβέρνηση, ο Ευριπαίος δήλωνε στους Ιταλούς ότι αρνείται να παραδώσει το νησί, αλλά και ότι δεν θα προέβαινε σε ένοπλη αντίσταση, γνωρίζοντας, άλλωστε, τη στρατιωτική αδυναμία της Κέρκυρας.

Οπως αποδείχτηκε, τίποτε δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει τον βομβαρδισμό του νησιού, το αποτέλεσμα του οποίου, πέραν του ισχυρού πλήγματος στην εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, ήταν 16 νεκροί (οι περισσότεροι εκ των οποίων πρόσφυγες), 30 τραυματίες και 2 ακρωτηριασμένοι.

Ποντιακά κάλαντα.

ΚΡΗΤΗΚΑ καλαντα..

στην περιοχή Μιραμπέλλου του νομού Λασιθίου

Σπιναλόγκα: Το νησί των δακρύων

Το νησί βρίσκεται στην Κρήτη, στην περιοχή Μιραμπέλλου του νομού Λασιθίου. Το αρχαίο όνομά του, ήταν Καλυδών, αλλά μετά την κατάληψη του από τους Ενετούς ονομάσθηκε Σπιναλόγκα (Μακρά άκανθα). Άρχισε να οχυρώνεται το 1574 από τους Ενετούς όταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο και οι Ενετοί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θα ερχόταν και η σειρά της Κρήτης. Μετά την κατάληψη της Κρήτης το 1649 από τους Τούρκους, η Σπιναλόγκα έμεινε ακόμη στα χέρια των Ενετών έως το 1715.

Το νησί κατελήφθη από τους Τούρκους το 1715 και κατοικείτο από Μουσουλμάνους. Στα μέσα του 19ου αιώνα ο αριθμός των κατοίκων αυξήθηκε εφ’ όσον το νησί αποτέλεσε κοιτίδα εμπορίου. Μετά το 1898 οι περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί. Από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου μεταφέρθηκαν οι πρώτοι 251 λεπροί (Κρητικής καταγωγής), που λόγω αφ΄ενός της αποκρουστικής όψης τους και αφ’ ετέρου της μεταδοτικότητας της ασθένειας πρωτύτερα κατοικούσαν εξορισμένοι και απομονωμένοι από την τοπική κοινωνία , στις απόμακρες παρυφές των πόλεων, σε μέρη τα οποία ονομάζονταν “μεσκηνιές”. Οι συνθήκες ήταν σκληρές αν αναλογιστούμε πως δεν υπήρχε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ενώ ο ιός της λέπρας ήταν μεταδοτικός και δεν θεραπευόταν. Μετά το 1913 μεταφέρθηκαν σταδιακά ασθενείς προερχόμενοι από την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες του εξωτερικού, αυξάνοντας τον αριθμό των ασθενών στους 1000. Η Σπιναλόγκα μετατράπηκε εκείνη την περίοδο σε “Διεθνές Λεπροκομείο”.


Αρχικά η ζωή τους ήταν άθλια. Η Σπιναλόγκα είναι μια απέραντη τρώγλη, ένα νεκροταφείο υπό προθεσμία, χωρίς την παραμικρή οργάνωση, χωρίς φαρμακευτική αγωγή για τους νοσούντες, χωρίς ελπίδα. Πολλοί πέθαιναν «ζωντανοί» με φρικτούς πόνους, παραμορφωμένοι και διαμελισμένοι. Παρ΄όλες τις αντιξοότητες, αυτές οι ανθρώπινες ψυχές όχι μόνο δεν το έβαλαν κάτω αλλά ανέπτυξαν μια ιδόρρυθμη κοινωνικότητα με δικούς τους κανόνες και αξίες. Παντρεύτηκαν μεταξύ τους, (παρ’ όλο που απαγορευόταν λόγω της ασθένειάς τους) και απέκτησαν παιδιά (μερικά από αυτά υγιή). Δημιούργησαν καφενεία, τα οποία εκμεταλλεύονταν οι ίδιοι. Με ένα μικρό επίδομα που τους έδωσε η Πολιτεία αγόραζαν τα αναγκαία τρόφιμα από ένα μικρό παζάρι που στηνόταν στην είσοδο του νησιού από ντόπιους παραγωγούς οι οποίοι πληρώνονταν με ειδικά απολυμασμένα χρήματα. Οσοι είχαν δυνάμεις καλλιέργησαν κηπευτικά και ασχολήθηκαν με το ψάρεμα.



Η κατάσταση αυτή αρχίζει ν αλλάζει από το 1936, έτος άφιξης στη Σπιναλόγκα του ασθενούς Επαμεινώνδα Ρεμουνδάκη, τριτοετούς φοιτητή της Νομικής, ο οποίος ιδρύει την «Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας» και αγωνίστηκε τα χρόνια που ακολούθησαν για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των ασθενών. Ο Ρεμουνδάκης με το κλείσιμο της Σπιναλόγκας το 1957 νοσηλεύτηκε στο Λεπροκομείο της Αγ. Βαρβάρας.



Το 1948 ανακαλύφθηκε στην Αμερική το φάρμακο που θεράπευε τον ιό της λέπρας. Από το 1948 έως το 1957 ο αριθμός των ασθενών της Σπιναλόγκας μειώθηκε δραστικά. Αλλοι ασθενείς θεραπεύθηκαν και επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Αλλοι (20 βαριά ασθενείς) μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για παρακολούθηση στο ειδικό Νοσοκομείο, το Λοιμωδών νόσων που βρίσκεται στην Αγ. Βαρβάρα στο Αιγάλεω! Οι υπόλοιποι δεν τα κατάφεραν. Η μοίρα ήταν σκληρή μαζί τους!



Μετά την αναχώρηση των τελευταίων ασθενών από το νησί (1957) το νησί εγκαταλείφθηκε, παρέμεινε ακατοίκητο για αρκετά χρόνια και έτσι σημαντικά ιστορικά στοιχεία χάθηκαν. Τα περισσότερα από τα κτήρια του Λεπροκομείου κατεδαφίστηκαν. Φαίνεται πως οι άνθρωποι δεν ήθελαν να έχουν θλιβερές αναμήσεις από το πρόσφατο παρελθόν τους …!!!!!



Ο 85χρονος Μανώλης Φουντουλάκης, ο άνθρωπος που βασανίστηκε και παραμορφώθηκε στην κόλαση της αρρώστιας, αλλά σώθηκε τελικά, αναπολώντας το παρελθόν θυμάται τον πόνο, τις ατυχίες, τις χαρές και τις λύπες:

“Το χτύπημα της αρρώστιας το 1949 σε ηλικία 21 ετών, ενώ υπηρετούσε αστυφύλακας στον Πειραιά. Την ισχυρή θέληση του «Λενιού του» να μείνει μαζί του και να παντρευτούν αψηφώντας την αρρώστια του. Τον γάμο τους στα 31 τους χρόνια, που του έδωσε δύναμη και ζωή να παλέψει αρρώστια και προβλήματα. Την γέννηση της κόρης του το 1955. Την επιδείνωση επικίνδυνα της υγείας του 1973 – 74. Τον θάνατο από την επάρατη νόσο το 1976 της αγαπημένης του Λενιώς. Την περίοδος της ανάταξης της υγείας του αλλά και της οικογενειακής ισορροπίας. Ο ίδιος στη σκληρή περίοδο της δοκιμασίας του ζούσε στην Αθήνα και έκανε θεραπεία στον αντιλεπρικό σταθμό της Αγ. Βαρβάρας, αλλά με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα του συλλόγου χανσενικών είχε μεταβεί στη Σπιναλόγκα, βίωσε την τραγική πραγματικότητα και ενδιαφέρθηκε για την αναβάθμιση των συνθηκών παραμονής και θεραπείας των δυστυχισμένων της Σπιναλόγκας”.

Σήμερα η Σπιναλόγκα έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος και κάποια κτίρια αναστηλώνονται. Θεωρείται τουριστικός προορισμός για ημερήσιες εκδρομές και κολύμπι. Τη Σπιναλόγκα επισκέπτονται πάνω από 300.000 άνθρωποι, αριθμός που τη φέρνει στους πέντε πρώτους βυζαντινούς – μεταβυζαντινούς αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Παρ΄όλα αυτά κάποια ερείπια, απομεινάρια άλλων εποχών μένουν για να θυμίζουν αυτούς τους ανθρώπους. Το βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ έβαλε ταφόπλακα στην απομόνωση! Με κέντρο αναφοράς τη Σπιναλόγκα, η Βρετανίδα συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ έγραψε το μυθιστόρημα «Το Νησί», με το οποίο επιχειρεί να γκρεμίσει την κοινωνική προκατάληψη, το στίγμα του αρρώστου. Το βιβλίο, που έχει μεταφραστεί σε 14 γλώσσες, κάνει «θραύση» στις πωλήσεις που «ξεπερνούν» τις 850.000.

«Σπάνια σ’ ένα μνημείο η Ιστορία μιλά τόσο εύγλωττα από τα βάθη των αιώνων. Σπάνια ένα μνημείο κουβαλά στα σπλάχνα του τη σφραγίδα της αρχαίας Ελλάδας, των Σαρακηνών, των Ενετών, των Τούρκων, των Νεοελλήνων». Αν βρεθείτε στο νησί αναζητείστε αυτά τα ερείπια! Εξερευνείστε τον χώρο και αναλογιστείτε πως σε αυτό το άγονο νησί κάποιες ανθρώπινες ψυχές παρά την αρρώστεια τους, παρά την απομόνωσή τους, εξακολούθησαν να εργάζονται, να κοινωνικοποιούνται, δημιούργησαν οικογένειες και τελικά διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους για ένα καλύτερο ΑΥΡΙΟ γιατί αγαπούσαν την ζωή και είχαν δύναμη

«Περπατώντας στον δρόμο της Σπιναλόγκας, σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από κάποιο μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Αφησε δύο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπυρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτόν τον δρόμο».

Πηγές: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΟΜΑΔΑ ΠΥΘΕΑΣ, CRETAN-HISTORY, ΕΘΝΟΣ

Αρχη μηνιά κι αρχή χρονιά

Το Διοικητικό μας Συμβούλιο σας εύχεται                          
                          ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 

με υγεία και Ευτυχία. 

2014 καλά στη ζωή σας.

Λιβύη - Στοιχεία επικοινωνίας Αρχών της Ελλάδος

 

Λιβύη

Τον Δεκέμβριο του 2011, επαναλειτούργησε η Ελληνική Πρεσβεία στην Τρίπολη, η λειτουργία της οποίας είχε ανασταλεί τον Απρίλιο του 2011, σε συνέχεια του εμφυλίου πολέμου ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι. Στην Αθήνα λειτουργεί Πρεσβεία της Λιβύης.

Πολιτικές Σχέσεις

Η γεωγραφική εγγύτητα και η μακραίωνη ελληνική παρουσία στις λιβυκές ακτές καθιστούν τις δύο χώρες φυσικούς εταίρους. Το θεσμικό πλέγμα των διμερών συμφωνιών είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο και καλύπτει ευρύτατο φάσμα τομέων (οικονομικό, πολιτικών διαβουλεύσεων, πολιτιστικό, αμυντικό κλπ).

Η χώρα μας συνέδραμε την Λιβύη πολιτικά και ανθρωπιστικά κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 2011, αλλά και μετά το πέρας αυτής, καθώς 5.000 Λίβυοι τραυματίες περιθάλφθηκαν σε ελληνικά νοσηλευτικά ιδρύματα. Η συνεισφορά της χώρας μας στην επιτυχία της επιχείρησης Unified Protector υπήρξε καθοριστική για την επιτυχή έκβασή της.

Στη νέα για την Λιβύη εποχή, η Ελλάδα συμμετέχει, και από κοινού με τους εταίρους της στην ΕΕ, για την εμπέδωση συνθηκών ασφαλείας, την οικοδόμηση σύγχρονου κράτους δικαίου καθώς και  την ανοικοδόμηση της νέας Λιβύης σε μια σειρά τομέων (όπως, μεταξύ άλλων, ο κατασκευαστικός τομέας, η ναυτιλία, το εμπόριο, οι θαλάσσιες μεταφορές, η υγεία και ο τουρισμός).

Παραδοσιακή είναι επίσης η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Λιβύης που χρονολογείται από την δεκαετία 1960. Άνω των 230 Λίβυων αξιωματικών έχουν αποφοιτήσει από τις Ελληνικές Παραγωγικές Σχολές, όπου σήμερα φοιτούν άνω των 50.

 

 

Λιβύη - Στοιχεία επικοινωνίας Αρχών της Ελλάδος

Πρεσβεία Τρίπολης

Δ/νση: 18 Jalal Bayar str, Dahra, (P.O.Box 5147)
Τηλ.: (0021821) 3336978
Fax: (0021821) 4441907
Τηλ. Έκτακτης Ανάγκης: (0021891) 3581227
Ε-mail: gremb.tri@mfa.gr
Web Site: www.mfa.gr/tripoli
∆ιαφ. Ώρας: Θ: 0 Ωράριο, Χ: -1h (ώρα Eλλάδος): 09.00-16.00

Πρέσβυς: Αμοιρίδης Κυριάκος - ΠΥΒ

Προξενικό Γραφείο Τρίπολης

Δ/νση: 18 Jelal Bayar str, Dahra, P.O.Box 5147
Τηλ.: (0021821)3337056
Fax: (0021821) 4441907
Ε-mail: grcon.tri@mfa.gr
Web Site: www.mfa.gr/tripoli

Διευθύνων: Αθανάσιος Αναστόπουλος - ΓΠΒ

Γραφείο ΟΕΥ Τρίπολης

Δ/νση: 18 Jelal Bayar str, Dahra, P.O.Box 5147
Τηλ.: (0021821) 3336689
Fax: (0021821) 4441907
Ε-mail: ecocom-tripoli@mfa.gr
Web Site: http://agora.mfa.gr/ly95

Επικεφαλής: Μακρυγιάννης Κωνσταντίνος - Σ. ΟΕΥ Α

Κλεινουμε ενα ακομη χρόνο.

Ενημέρωση 

     Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι ο συνάδελφοι μας ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά του Σ.Ε.Α.Ν αύξησαν τον αριθμό των μελών  σε 505 .Οι 11 τελευταίες εγγραφές ή αύξηση των εκπρόσωπων μας στα παραρτήματα υλοποίησε τον στόχο του 2013 .Πριν καλά - καλά να κλείσουμε το έτος ξεπεράσαμε τις 100 εγγραφές .Αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους του Διοικητικού μας Συμβουλίου και ειδικά τους Κωνσταντίνο Καραδήμα ,Αθανάσιο Μπάτη , Μαργαρίτη Δουμουσιάρη ,Αγγελο Χριστοδούλου ,Παναγιώτη Μάστορα Βασ.Φώτου, Θεοδ.Σδρούλια  και Ελευθέριο Λάμπρου  .

           Τους  υπεύθυνους  Επιτροπών :    

1.  Αθλητική Ομάδα(Πεζοπορικές και έφιππων περιπολιών) Γεώργιο Ραίδη και Λεωνίδα Μαραγκό.
2. Επιτροπή Δράσεων: Αντωνιο Ζιούρα ,Δημ.Αγγελής
3. Επιτροπή Θρησκευτικου : Αρχιμ.Αλέξιο Αλεξόπουλο (τ.εφ.Αξκος) π.Κων.Ρηγας(τ.εφ,Αξκος)
4. Επιτροπή  ΜΜΕ και Προβολής  :  Θ .Σδρουλιας  και  Ε.Παυλής 
5. Επιτροπή Φιλοτελισμού : π.Γεωργιος Αναγνωστούλης ,Δημ.Κατσένης και Δημ.Κουτσός 
6. Ομάδα  Βιβλιοπαρουσιάσεων : Χρ.Ξενάκης ,Δημ.Νασιάκος και Σταμ.Παυλής 
7. Επιτροπή Περιβάλλοντος : Αγησ.Κασιάρας .Κων.Λάμπρου ,Κ.Καραδήμας και Αθ.Καραγιάννης
8. Επιτροπή Εθελοντισμού και Πυροπροστασίας : Σχοινάς Σωτήριος και Παναγιώτου Θεόδωρος 
9. Σκοπευτική ομάδα -πρακτικής σκοποβολής : Δημ.Χιώτης ,Αν.Παλάσκας ,Γ.Ραίδης
10. Ομάδα συντήρησης και παρουσίασης στρατιωτικού υλικου : Α.Ζιούρας και Θ.Σδρούλιας 
11. Ομάδα εκπαίδευσης-διαβίωσης Βουνού: Αλ.Καγιάς Γ. Ευσταθίου.και Ευστ.Τοπαλίδης .
12. Ιατρική Ομάδα :     Ν.Ιωάννου , Γ.Μουλάς ,Δημ. Χαρατσής και Ξηραδάκης

      τους  Εκπροσώπους του ΣΕΑΝ  :

        Βόλου :                         το ΔΣ του ΣΕΑΝ

        Διμηνίου :                      Ελευθ,Λάμπρου

        Βελεστίνου .                 Αθανάσιος Μπάτης

       Μουρεσίου-Ζαγορας :   Απόστολος Πλαστάρας 

        Αλμυρού :                     Πέτρος Μαχάς 

        Στεφανοβικείου :           Νικόλαος Κολωβός 

       Ν.Πηλίου :                     Στέργιος Πισιώτης 

       Σκοπέλου:                      Αθαν.Γκίκας

       Ν.Αγχιάλου                    Εμ.Παυλής

      Αγριάς :                           Παν.Μάστορης  και Γ.Ραίδης

Στο τελευταιο ΔΣ με 5 παρόντες 2 δικαιολογημένους και 2 αδικαιολόγητους απόντες αποφάσισε σειρά εκδηλώσεων συμπληρώσεως 68 ετών από την έναρξη της Ένωσης Εφέδρων Αξιωματικών Ν.Μαγνησίας έως σήμερα. Πρόγραμμα θα ανακοινώσουμε σύντομα των δράσεων μας. 

Παρακαλούμε οι συνάδελφοι κοι:      Πανταζής και Παπαδόπουλος παραλάβουν τις ταυτότητες εφ.Αξιωματικού. 

1. εμείς δεν έχουνε καμιά εμπλοκή με καμία παρα-σταρτιωτική ή  άλλο Σωματείο που παραβιάζει το Σύνταγμα ,το Νόμο και την Δημοκρατία. Πιστοί στο Υπουργείο Εθνικής  Άμυνας και στο Πολίτευμα λειτουργούμε όπως η Πατρίδα ορίζει και στον όρκο που δώσαμε.. Λογοπαίγνια και Θεωρίες πολλές...που κουράζουν και παραπλανούν  στις μέρες μας.
   
   
   

4. Όπως υποσχεθήκαμε η νέα σημαία του ΣΕΑΝ είναι πραγματικότητα.Δυο νέες σημαίες παραλάβαμε με χρυσό και λευκό κρόσσι .Σύντομα θα στολίζουν τις δράσεις  και το γραφείο μας.

                                                                 

                                                                               

                         Με φιλικούς συναδελφικούς χαιρετισμούς 

                                                                                                

                                         Εμμανουήλ   Γ.  Παυλής 

                                                                                                  

                                          εφ.Ταγματάρχης (ΠΖ)

                                  πρόεδρος του ΣΕΑΝ Μαγνησίας    

τηλ 6983 707377

Μαρτυρία τοῦ Ἀλέξανδρου Μαζαράκη-Αἰνιάνος,

Η εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης το 1922  (εξαιρετικό άρθρο διαβάστε το )

ἀπό τό βιβλίο του "Ἀπομνημονεύματα", Ἴκαρος,
Ἀθήνα 1948

… Τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1922 ἐκλήθην εἰς τό Ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν, ὅπου μοῦ ἀνέθεσαν νά ἀντιπροσωπεύσω τήν Ἑλλάδα εἰς τήν μέλλουσαν νά συνέλθῃ τήν 20 Σεπτεμβρίου εἰς Μουδανιά διάσκεψιν στρατιωτικῶν ἀντιπροσώπων τῆς Ἑλλάδος, τῆς Τουρκίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Ἀγγλίας καί Ἰταλίας, πρός σύναψιν ἀνακωχῆς. … Σημειωτέον ὅτι καί ἐγώ καί ἡ κυβέρνησις ἐνομίζαμε ὅτι ἐπρόκειτο μόνον περί ἀνακωχῆς, περί τῶν γραμμῶν δηλαδή ὄπισθεν τῶν ὁποίων θά ἔμενεν ὁ ἑλληνικός καί ὁ τουρκικός στρατός μέχρι τῆς συνθήκης τῆς εἰρήνης, ὡς ἄλλως ἐξήγετο καί ἀπό τήν διακοίνωσιν τῶν δυνάμεων.

Τῆς ἐπιτροπῆς μετεῖχον ἐκ μέρους τῆς Ἀγγλίας ὁ στρατηγός Χάριγκτον, τῆς Γαλλίας ὁ στρατηγός Σαρπύ, τῆς Ἰταλίας ὁ στρατηγός Μομπέλλι, τῆς Τουρκίας (τόν ὁποῖον διόλου δέν συνήντησα) ὁ στρατηγός Ἰσμέτ Πασσᾶς. Οὗτοι δέν ἀνέμενον τήν ἄφιξίν μας ἀλλά συνεδριάσαντες τήν 20–21 εἶχον ἤδη παρασκευάσει τό κείμενον τῆς ἀνακωχῆς τό ὁποῖον καί μᾶς παρουσίασαν πρός ἀποδοχήν τήν 22αν. Εἰς τήν πρώτην συνεδρίασιν τῆς 22ας Σεπτεμβρίου, γενομένην ἐπί ἀγγλικοῦ θωρηκτοῦ, μᾶς ἐπέδειξαν κείμενον ἕτοιμον τῆς συνθήκης τῆς ἀνακωχῆς εἰς τό ὁποῖον εἶχον μείνει σύμφωνοι οἱ Τοῦρκοι καί οἱ τέως σύμμαχοί μας, χωρίς κἄν νά μᾶς ἐρωτήσουν. Διά τοῦτο ὡρίζετο ἡ ἄμεσος ἐκκένωσις τῆς Θρᾴκης ὑπό τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ μέχρι τόν Ἕβρον καί ὅτι ἐπρόκειτο μόνον νά συζητηθοῦν αἱ λεπτομέρειαι τῆς ἐκτελέσεως. Ἐδήλωσα ἀμέσως ὅτι τό κείμενον τοῦτο προδικάζει τήν συνθήκην τῆς εἰρήνης, ὅτι ἐγώ ἦλθον διά νά συζητήσω περί ἀνακωχῆς καί ὄχι διά νά ἀκούσω τήν ἄμεσον κατάληψιν τῆς Θρᾴκης ὑπό τῶν Τούρκων καί ὅτι ὑπό τοιούτους ὅρους θεωρῶ τοῦτο ἀπαράδεκτον καί οὔτε ὁδηγίας τοιαύτας ἔχω, οὔτε κἄν θέλω νά λάβω γνῶσιν.

Κατά τήν διεξαχθεῖσαν συζήτησιν ὁ Γάλλος ἀντιπρόσωπος στρατηγός Σαρπύ ἐζήτει μέ νευρικότητα καί ἐκβιαστικῶς νά μᾶς πιέσῃ εἰς ἄμεσον ἀποδοχήν τῶν πάντων, ἐπισείων τούς κινδύνους τῆς παρελκύσεως, ἀφοῦ δῆθεν οἱ σύμμαχοι ἀνέλαβον νά πείσουν τόν Κεμάλ νά μή διαπεραιωθῇ εἰς Εὐρώπην καί μᾶς καταδιώξῃ καί παρεχώρησαν εἰς αὐτόν τήν Θρᾴκην, ἡ ὁποία παραχώρησις εἶναι ὁριστική. …Ὑπό τάς συνθήκας ταύτας μετέβην εἰς τήν ἐπί τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ σύσκεψιν ὅπου εὐθύς ἀμέσως ἐδήλωσα ὅτι μή γενομένης δεκτῆς οὐδεμιᾶς ἡμετέρας προτάσεως δέν δύναμαι νά ὑπογράψω. …
Ἀλλά θά ἦτο ἡ ἰδία ἡ στάσις τῆς Ἀγγλίας ἐάν ἔβλεπε μετ' ὀλίγας ἡμέρας, μετά ἕνα μῆνα, σημαντικήν εἰς τή Θρᾴκην ἑλληνικήν δύναμιν μέ τήν στερράν ἀπόφασιν νά κρατήσῃ καί νά ἀμυνθῇ αὐτῆς; Θά ἦτο διατεθειμένη τότε νά συμμετάσχῃ μέ τάς δύο ἄλλας δυνάμεις εἰς ἐκβιαστικά ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος μέτρα; Καί ἐπί πλέον, ἐάν ἀφιέμεθα μόνοι ἀπέναντι τῶν Τούρκων, θά ἠδύναντο αὐτοί, ἐνόσῳ μέ τόν στόλον μας εἴμεθα κύριοι τῆς Προποντίδος, νά διαπεραιώσουν σημαντικάς δυνάμεις ἐξ Ἀσίας εἰς Θράκην; Βεβαίως ὄχι. Ὑπάρχει λοιπόν βάσιμος ἐλπίς ὅτι ἐάν παρετείναμεν τήν ἐκκρεμότητα, μή δεχόμενοι τήν ἐκκένωσιν τῆς Θρᾴκης καί ἐν τῷ μεταξύ συντόνως ἐνισχύαμεν καί ὠργανοῦμεν τάς ἐκεῖ στρατιωτικάς δυνάμεις μας, ἡ μέν Εὐρώπη δέν θά ἦτο ἡνωμένη διά νά ἐπέμβῃ, οἱ δέ Τοῦρκοι δέν θά εἶχον εἰς χεῖρας των κανέν ὅπλον διά νά ἐκβιάσουν καί ἡμᾶς καί τήν Εὐρώπην.

Προκειμένου, ἐπαναλαμβάνω, διά τόσον μεγάλον ἔπαθλον ὅπως ἡ Θρᾴκη, ἤξιζε τόν κόπον νά μεταχειρισθῇ ἡ Ἑλλάς ὅλα τά μέσα διά νά τήν κρατήσῃ, φθάνουσα μέχρι τοῦ τελευταίου σημείου, ὅπου θά ἔβλεπε πλέον ὅτι ἡ ἀντίστασίς της ἦτο ἄσκοπος καί ἐγέννα δεινοτέρους κινδύνους. Νομίζω λοιπόν ὅτι καί ὁ Βενιζέλος ἐν Παρισίοις καί ἡ ἐπανάστασις ἐν Ἀθήναις ἔσπευσαν πολύ, χάσαντες ἀπ' ἀρχῆς κάθε ἐλπίδα, νά ἀποδεχθοῦν τήν ἐκκένωσιν τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης.

Συμπεράσματα
 

 

 Στο κέντρο διακρίνονται οι Πλαστήρας, Γονατάς και Χατζηκυριάκος

Από τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν, αλλά και από τις συνθήκες που επικρατούσαν, μπορούμε να βγάλουμε στέρεα συμπεράσματα για τις μεγάλες προσωπικές ευθύνες του Νικόλαου Πλαστήρα, του Ελευθέριου Βενιζέλου και των υπολοίπων μελών της "επαναστατικής επιτροπής για την απώλεια της Ανατολικής Θράκης, αλλά και της γενικότερης αρνητικής τροπής των τελικών διαπραγματεύσεων για την μόνιμη συνθήκη ειρήνης που έγιναν αργότερα στην Λοζάννη. Είναι, πιστεύω, χαρακτηριστικό ότι τα ίδια αυτά πρόσωπα (Πλαστήρας, Γονατάς κτλ) ένα μήνα μετά είχαν το κουράγιο χωρίς ίχνος αυτοκριτικής να εκτελέσουν στο Γουδί τους βασικότερους πολιτικούς τους αντιπάλους για την απώλεια της Μικράς Ασίας. 

Στο εύλογο ερώτημα του λόρδου Κόρζον: «Ποιος θα υποχρεώσει τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη;» απάντησαν οι ίδιοι οι Έλληνες. Η Ανατολική Θράκη εγκαταλείφθηκε εθελόδουλα, ώστε να μη βρεθεί η Μεγάλη Βρετανία στη δυσάρεστη θέση να συγκρουστεί με την Τουρκία. Και αυτό παρά το ότι πολλοί πίστευαν ότι, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη τις μέρες εκείνες, οι Έλληνες δεν είχαν να χάσουν απολύτως τίποτε και θα κέρδιζαν πολύτιμο χρόνο. Αναμφίβολα πάντως ισχύει το ελαφρυντικό για τον Πλαστήρα ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε διαχειριστεί τέτοια θέματα ενώ δεν είχε την παραμικρή πολιτική εμπειρία.

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της εκτέλεσης των "έξι" ήταν ότι οι μετανοεμβριανές κυβερνήσεις επαναφέροντας των Βασιλιά Κωνσταντίνο που ήταν πρόσωπο αντιπαθές στους Συμμάχους απώλεσαν τη εμπιστοσύνη τους και για τον λόγω αυτό έπαψαν να μας βοηθούν. Το επιχείρημα αυτό είχε περίοπτη θέση στο σκεπτικό του κατηγορητηρίου της προαποφασισμένης "δίκης" των εξι που ακολούθησε. Όπως όμως είδαμε από την παραπάνω αφήγηση, ενώ ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος είναι έκπτωτος και εξόριστος και το σύνολο της αντιβενιζελικής πολιτικής ηγεσίας στην φυλακή, την εξωτερική πολιτική χειρίζεται ο Βενιζέλος αυτοπροσώπως και η κυβέρνηση Κροκιδά αποτελείται από πρόσωπα που επιλέχθηκαν με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο από ξένες πρεσβείες, οι Σύμμαχοι όχι μόνο δεν αλλάξαν πολιτική έναντι της Ελλάδος αλλά πρόδωσαν με ευκολία τον παλαιό τους Σύμμαχο που τους πρόσφερε τόσες υπηρεσίες στο παρελθόν, με τον επαίσχυντο τρόπο που περιγράψαμε.

Αντιπροσωπευτικός της ηττοπάθειας του Ελευθέριου Βενιζέλου είναι ο τρόπος με τον οποίο αρχίζει την επιστολή του προς τον στρατηγό Νίδερ, Διοικητή της Στρατιάς Θράκης, την 2.11.1922, αμέσως μετά την εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης. Γράφει ο Βενιζέλος:
«Φίλτατε στρατηγέ,
Επιθυμώ να σας συγχαρώ διά την επιτυχίαν μεθ’ης εξετελέσατε την θλιβεράν εντολήν της εκκενώσεως της Αν. Θράκης. Θέλω να σας είπω πόσην αληθή υπερηφάνειαν ησθάνθην, όταν, εις το υπουργείον των Εξωτερικών εν Αγγλία, μου ανεκοίνωσαν σχετικόν τηλεγράφημα του στρατηγού Χάριγκτον, εκφράζοντος την εκτίμησίν του διά τον τρόπον καθ’ όν έγινε η εκκένωσις….» 

Φόρος τιμης στον ' Ηρωα Δκτη Παπαρρ'οδου του Τάγματος Χιονοδρόμων 1940-

203 ΕΣΣΟ και 204 μαζί στο ΚΕΟΑΧ

Φώτο του Ήρωα Δκτη Παπαρρόδου που υπάρχει στο καταφύγιο.

η τελευταία επιστολή που άφησε μετά τη συνάντηση με την σύζυγο του στα Ιωάννινα.

η Επιγραφή στη βάση του προτομής στο ΚΕΟΑΧ

 

απο την αυτο-εκπαίδευση μας

αφιέρωμα στους άνδρες του Τάγματος  χιονοδρόμων  από την  Μαγνησία.

Τα ρωσικά υποβρύχια ...

Η Ρωσία ξεκινά τη μαζική ναυπήγηση επιθετικών πυρηνικών υποβρυχίων πολλαπλών χρήσεων νέας γενιάς τύπου «Yasen» (project 855), που θα είναι εξοπλισμένα με τους υπερηχητικούς πυραύλους Κρουζ «Oniks - Onyx».

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά των ρωσικών σκαφών εντυπωσιάζουν. Είναι τόσο αθόρυβα, που μπορούν άνετα να ανταγωνιστούν τα σύγχρονα αμερικανικά πυρηνικά υποβρύχια της κλάσης «Seawolf» και η ισχύ πυρός τους δεν θα έχει ανάλογο στον κόσμο. Ο προγραμματισμός για την παραγωγή τους, προβλέπει ότι μέχρι το 2020 η Μόσχα θα έχει παραλάβει τουλάχιστον 10 από αυτά τα υπερσύγχρονα υποβρύχια σκάφη. Ηδη ξεκίνησε να κατασκευάζεται το τέταρτο υποβρύχιο στα ναυπηγεία του Σεβεροντβίνσκ την παραμονή των εορτασμών για την Ημέρα του Πολεμικού Ναυτικού, που εορτάζεται τη τελευταία Κυριακή του Ιουλίου.

Το «project 885» αποτελεί την πεμπτουσία της σχεδιαστικής καινοτομίας του ρωσικού στρατιωτικo-βιομηχανικού συμπλέγματος στα υποβρύχια για περισσότερο από μισό αιώνα. Το κύτος του σκάφους είναι κατασκευασμένο από υψηλής αντοχής αντι-μαγνητικό χάλυβα. Έτσι, μπορεί να καταδύεται σε βάθη άνω των 600 μέτρων (τα συμβατικά υποβρύχια, μέχρι 300 m), που το καθιστά σχεδόν άτρωτο απέναντι σε όλα τα σύγχρονα ανθυποβρυχιακά όπλα. Η μέγιστη ταχύτητα του πυρηνικού υποβρυχίου είναι πάνω από 30 κόμβοι (περίπου 55-60 km/h). Το υποβρύχιο, διαθέτει επίσης ειδικό αποσπώμενο θάλαμο διάσωσης, για όλο το πλήρωμα.

Όπως λένε οι ρώσοι σχεδιαστές, το «Yasen» είναι το πιο αθόρυβο από τα ρωσικά  πυρηνικά υποβρύχια του «έργου 971» (κλάση «Akula»), αλλά και από τα σύγχρονα αμερικανικά πυρηνικά υποβρύχια τύπου «Seawolf». Επιπλέον, σε αντίθεση με αυτά, το νέο πυραυλοφόρο υποβρύχιο σκάφος θα είναι πιο λειτουργικό χάρη στη μεγάλη γκάμα οπλικών συστημάτων που μεταφέρει (πύραυλοι Κρουζ διαφόρων τύπων και τορπίλες). Έτσι, το νέο ρωσικό στρατηγικό απόκτημα, θα είναι σε θέση να επιχειρεί υποβρυχίως έχοντας τη δυνατότητα να εκτελέσει ένα πολύ ευρύ φάσμα θαλασσίων αποστολών.

Τα τρομακτικά υποβρύχια «καρχαρίες»
Τα υποβρύχια της κλάσης «Akula», αποτελούν σήμερα τη βάση του ρωσικού στόλου υποβρυχίων πολλαπλών χρήσεων, σχεδιασμένων για καταδρομικές επιχειρήσεις στις γραμμές των θαλάσσιων επικοινωνιών. Σχεδόν αθόρυβα, στα βάθη του ωκεανού, είναι άκρως  αποτελεσματικά για επιθέσεις στα πολεμικά πλοία που πλέουν στους παγκόσμιους Ωκεανούς. Ταυτόχρονα, είναι σε θέση να χτυπήσουν με πυραύλους Κρουζ τις παράκτιες υποδομές του εχθρού.
Προσφάτως, οι μεταλλικοί «καρχαρίες», έκαναν την εμφάνισή τους στη ζώνη των 200 ναυτικών μιλίων στα ανοικτά των ακτών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, προκαλώντας έντονη ανησυχία σε αμερικανούς και καναδούς στρατιωτικούς. Και οι δύο βορειοατλαντικοί σύμμαχοι είχαν ανακαλύψει την παρουσία των «επισκεπτών» στα ανοικτά των θαλασσών τους, αλλά τελικά δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν τη διαδρομή των κινήσεων τους, γεγονός που προκάλεσε σοβαρές ανησυχίες στα επιτελεία τους. Και είναι φυσικό να τρομάζουν, αν σκεφτεί κανείς, ότι οι «καρχαρίες» μεταφέρουν πυραύλους Κρουζ X (Kh) -55 «Granat» (28 πυραυλικά βλήματα με πυρηνικές κεφαλές), ανάλογους με τους αμερικανικούς «Tomahawk», που είναι σε θέση να «διατρέξουν» τρεις χιλιάδες ναυτικά μίλια χτυπώντας με ακρίβεια και με ισχύ 200 κιλοτόνων το στόχο τους.

Η αιχμή του δόρατος
Ο κύριος επιθετικός οπλισμός των πυρηνικών υποβρυχίων της κλάσης «Yasen», είναι τα υπερσύγχρονα ρωσικά υπερηχητικά πυραυλικά βλήματα τύπου Κρουζ, P-800 «Oniks». Στη βάση των «Oniks», κατασκευάζονται και δύο, απολύτως ίδιες στην εμφάνιση αλλά με σημαντικά μειωμένα χαρακτηριστικά μάχης, εξαγωγικές εκδόσεις: Ο ρωσικός πύραυλος «Yakhont» και ο ινδικός «BrahMos». Αυτά τα μηχανικά «θαύματα» είναι σχεδιασμένα για να μπορούν να εκτοξεύονται μέσα απ’ το νερό. Η ταχύτητα πτήσης των πυραυλικών βλημάτων, που μεταφέρουν μια τεράστιας ισχύος κεφαλή βάρους μισού τόνου, είναι 750 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Το βεληνεκές τους, είναι πάνω από 600 χιλιόμετρα.
Οι «Oniks», κατευθύνονται στο στόχο με σύστημα πλοήγησης στο οποίο έχουν εγγραφεί τα δεδομένα πορείας και στόχευσης για να καθοδηγηθεί με ακρίβεια το βλήμα, πριν από την εκτόξευση του πυραύλου. Σε σημείο της τροχιάς που έχει εκ των προτέρων υπολογιστεί (από 25 - 80 χιλιόμετρα), αρχίζει η λειτουργία του πλοηγικού συστήματος της κεφαλής, που καθορίζει με ακρίβεια τη θέση του στόχου. Την επόμενη φορά που ενεργοποιείται το σύστημα πλοήγησης, είναι όταν το υψόμετρο «πέσει» απότομα (σε ύψος 5 - 15 μέτρα πάνω από το στόχο) και η ‘συνάντηση με τον εχθρό’ είναι πλέον θέμα δευτερολέπτων. Αυτή η τριπλή διαδικασία πλοήγησης γίνεται για να διασφαλιστεί ότι όταν ο εχθρός εντοπίσει τον πύραυλο, να μην έχει περιθώρια να τον «ζαλίσει» με ραδιο-ηλεκτρονικές παρεμβολές.

 «Αγέλη λύκων»
Δεν είναι μόνο η υψηλή ταχύτητα και το σύστημα καθοδήγησης της κεφαλής, που προστατεύουν από τις ηλεκτρονικές παρεμβολές και κάνουν τους «Oniks» να είναι τα απόλυτα όπλα. Είναι η ποιότητα του σχεδιασμού στην επίθεση που ξεχωρίζει τους ρωσικούς πυραύλους από τα άλλα υπερσύγχρονα βαλλιστικά όπλα.

Απ’ τι στιγμή που ο πύραυλος εκτοξευθεί από το υποβρύχιο, βρίσκει μόνος του το στόχο. Έχοντας προσδιορίσει τη θέση του πλοίου -στόχου, «περιμένει», μέχρι να εκτοξευθεί από το σκάφος και το τελευταίο βλήμα. Στη συνέχεια, αφού η πυραυλική ομάδα στοιχηθεί σε μια γραμμή, τότε, όπως μια αγέλη λύκων, οι πύραυλοι αρχίζουν το «κυνήγι του θηράματος». Οι σχεδιαστές δεν προβάλλουν έντονα αυτό το σημείο στις προδιαγραφές, αλλά όντως πρόκειται για μια ομαδική επίθεση. Οι πύραυλοι είναι αυτοί που εντέλει θα αποφασίσουν ποιός από αυτούς και σε ποιόν στόχο θα χτυπήσει. Η «αγέλη πυραύλων», κατανέμει η ίδια τους στόχους, τους κατατάσσει ανάλογα με τη σημασία τους, επιλέγει την τακτική και το σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο θα πραγματοποιηθεί η επίθεση.

Έξυπνα όπλα
Για την εξάλειψη τυχόν λαθών, έχουν καταχωρηθεί στον υπολογιστή των πυραύλων ηλεκτρονικά δεδομένα για όλες τις κατηγορίες των σύγχρονων πλοίων. Υπάρχουν επίσης πληροφορίες που αφορούν στην τακτική της μάχης, για παράδειγμα, ο τύπος των πλοίων. Αυτή η δυνατότητα, επιτρέπει στο βλήμα να καθορίσει επακριβώς το είδος των αντικειμένων που βρίσκονται μπροστά στην πορεία του, είτε πρόκειται για νηοπομπή, είτε αεροπλανοφόρο με τη συνοδεία του ή οποιαδήποτε άλλη καταδρομική ομάδα πλοίων και στη συνέχεια να επιτεθεί στον κύριο στόχο της ομάδας. Στον κεντρικό υπολογιστή των «Oniks», υπάρχουν επίσης δεδομένα για τη χρήση αντίμετρων απέναντι στον ηλεκτρονικό πόλεμο του εχθρού και για την τακτική αντιμετώπισης της αντιαεροπορικής άμυνας.
Την ίδια στιγμή, σαν μια αγέλη πραγματικών λύκων, οι πύραυλοι αποφασίζουν οι ίδιοι για τον επικεφαλής και την τακτική της επίθεσης, ακόμα και το ποιός πύραυλος θα γίνει το δόλωμα, αποσπώντας την προσοχή της εχθρικής αεροπορίας και των συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας από την κύρια ομάδα «κυνηγιού». Μετά την καταστροφή του κύριου – επιλεγμένου από την «αγέλη» – στόχου, οι επιμέρους στόχοι των υπόλοιπων πυραύλων αμέσως αναδιανέμονται μεταξύ τους και αρχίσει η επόμενη φάση της επίθεσης. Την επίθεση των «Oniks» δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανένα πλοίο στον κόσμο. Τα ραντάρ των καραβιών, μπορούν να εντοπίσουν τους πυραύλους, αλλά η περαιτέρω αντίσταση είναι μάταιη. Η ταχύτητα και οι συνεχείς ελιγμοί πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, καθιστούν τα βλήματα Κρουζ σχεδόν «αόρατα» για να τα αεροσκάφη και την αντιαεροπορική άμυνα.

Και νέα όπλα  
Ένα άλλο πλεονέκτημα των πυραυλικών βλημάτων «Oniks», είναι η δυνατότητα χρήσης τους από κάθε φορέα εκτόξευσης. Στη Ρωσία, βρίσκονται όχι μόνο στα υποβρύχια, αλλά είναι τοποθετημένοι και στα πλοία επιφανείας, ακόμα και σε χερσαίες κινητές πλατφόρμες στα παράκτια συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας «Bastion». Και είναι η δική τους παρουσία στη Συρία, αυτό που ανησυχεί την Ουάσιγκτον σήμερα.

ΠΗΓΗ: Η Ρωσία Τώρα 

5 Βασικά συμπτώματα ...

Κατάθλιψη: Τα 5 βασικότερα συμπτώματα στους άνδρες

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013 10:44

Η κατάθλιψη εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε άτομο και τα βασικά συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το φύλο.

Δείτε ποια είναι τα συνηθέστερα συμπτώματα κατάθλιψης που αντιμετωπίζουν οι άνδρες.
1. Κόπωση
Οι αλλαγές που επιφέρει η κατάθλιψη είναι τόσο σωματικές όσο και συναισθηματικές. Η έντονη κόπωση και η επιβράδυνση στην κίνηση, την ομιλία και την επεξεργασία των σκέψεων είναι ιδιαίτερα συχνή στους άνδρες που πάσχουν από κατάθλιψη.
Διαβάστε περισσότερα στο onmed.gr

Read more: http://www.newsbomb.gr/ygeia/story/387258/katathlipsi-ta-5-vasikotera-symptomata-stoys-andres#ixzz2oxDLShfn

H πολεμική δράση των Ελλήνων Καταδρομέων, από το 1942,

Savvas Vlassis

Options for this story

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ ΣΤΟΥΣ ΘΡΥΛΙΚΟΥΣ ΛΟΚ
Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ (1942-1974)
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ: 470 σελίδες, 100 φωτογραφίες, 65 χάρτες, τιμή 25 ευρώ.
Για πρώτη φορά όλη η πολεμική δράση των Ελλήνων Καταδρομέων.
Μέσα στην φωτιά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την Ελλάδα υπό κατοχή και τον αγώνα να συνεχίζεται στο εξωτερικό, γεννήθηκαν οι πρώτοι Έλληνες Καταδρομείς. Ήταν Σεπτέμβριος του 1942 όταν στην Αίγυπτο συγκροτήθηκε μια ιδιότυπη μονάδα, ο Ιερός Λόχος με διοικητή τον Συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε, που σύντομα οργανώθηκε σε μονάδα κομμάντος, δίπλα στις ανάλογες βρετανικές μονάδες που πολεμούσαν στην Μέση Ανατολή. Εκεί εντοπίζεται η αφετηρία της ιστορίας των σημερινών Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού και τότε ξεκινά η πολεμική δράση των Ελλήνων Καταδρομέων. Πολεμώντας αρχικά στο μέτωπο της Βορείου Αφρικής και μετά στο Αιγαίο Πέλαγος, οι Ιερολοχίτες εκτέλεσαν σειρά επιχειρήσεων αναγνωρίσεως, συλλογής πληροφοριών και καταδρομές εναντίον εχθρικών στόχων. Η προσφορά τους στην Ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, υπήρξε καθοριστική.
Μετά την λήξη του πολέμου και την διάλυση του Ιερού Λόχου, οι ανάγκες που προέκυψαν από την εμφύλια διαμάχη που ξέσπασε το 1946, υποχρέωσαν την στρατιωτική ηγεσία να επιδιώξει τον σχηματισμό ειδικών μονάδων, που θα ήταν αρκετά ευέλικτες ώστε να αναλάβουν ενεργητική δράση εναντίον των ανταρτών. Οι βετεράνοι Ιερολοχίτες απετέλεσαν την μαγιά με την οποία ζυμώθηκαν οι πρώτοι Λόχοι Ορεινών Καταδρομών, εξελισσόμενοι στις επίλεκτες μονάδες του Ελληνικού Στρατού. Στην περίοδο 1947-1949, οι Δυνάμεις Καταδρομών έγιναν θρύλος με τα κατορθώματά τους, ανυψώνοντας το ηθικό των υπολοίπων μονάδων και σκορπώντας τον φόβο στον αντίπαλο. Ενώ τόσα έχουν γραφτεί για τον Εμφύλιο, ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν παρουσιασθεί τόσο διεξοδικά και συνολικά οι επιχειρήσεις που ανέλαβαν οι Δυνάμεις Καταδρομών, με ηγέτη τον Υποστράτηγο Ανδρέα Καλίνσκη.
Από την δεκαετία του 1960 πλέον, οι Δυνάμεις Καταδρομών επεκτείνουν την δράση τους στην Κύπρο. Στελέχη τους εστάλησαν στην Μεγαλόνησο όπου συγκρότησαν ανάλογες Μοίρες Καταδρομών, η πρώτη εκ των οποίων γνώρισε άμεσα δράση, τον Αύγουστο του 1964, με τα γεγονότα της Μανσούρας. Η 31 Μοίρα Καταδρομών πολέμησε με τους νεοσυλλέκτους ορισμένων ημερών στο Λωρόβουνο, όπου έχυσαν το αίμα τους και οι πρώτοι Κύπριοι Καταδρομείς. Ακολούθησαν τα γεγονότα της Κοφίνου το 1967, με περιορισμένη δράση από πλευράς 32 Μοίρας Καταδρομών, για να έλθουμε στο 1974, όπου πλέον το σύνολο των τεσσάρων Μοιρών Καταδρομών της κυπριακής Εθνικής Φρουράς κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον Τούρκο εισβολέα. Μαζί τους και μια ακόμη Μοίρα, η Α΄ Μοίρα Καταδρομών, που στάλθηκε από την Ελλάδα στο πλαίσιο της ιστορικής Επιχείρησης ΝΙΚΗ, γράφοντας μια ακόμη ηρωική σελίδα στην ιστορία των ελληνικών όπλων.
Πολύ σημαντική είναι η συγκέντρωση από τον συγγραφέα αρκετών μαρτυριών από βετεράνους πολεμιστές, οι οποίες παρατίθενται στο κείμενο, εμπλουτίζοντάς το με μοναδικό τρόπο, αφού συχνά η προσωπική εμπειρία είναι που λείπει από τις «ξερές» αναφορές που συντάσσονται εκ των υστέρων και δεν περιέχουν πολλές λεπτομέρειες. Με αυτό τον τρόπο, το κείμενο εμπλουτίζεται και κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ενώ το έργο λαμβάνει ξεχωριστή ιστορική αξία.
Σημαντική είναι και η ύπαρξη 65 χαρτών, στους οποίους αποτυπώνονται ορισμένες από τις κυριότερες επιχειρήσεις, βοηθώντας τον αναγνώστη να σχηματίσει πληρέστερη εικόνα για την πολεμική δράση των Ελλήνων Καταδρομέων. Μια επιπλέον νότα, δίνουν οι 100 περίπου φωτογραφίες, πολλές εκ των οποίων ανήκουν στο προσωπικό αρχείο βετεράνων πολεμιστών και στο βιβλίο παρουσιάζονται για πρώτη φορά.
Το παρόν έργο συγκεντρώνει για πρώτη φορά με αναλυτικό τρόπο, την πολεμική δράση των Ελλήνων Καταδρομέων, από το 1942, έτος κατά το οποίο συγκροτήθηκε ο Ιερός Λόχος, μέχρι το 1974, στην Κύπρο. Αναδεικνύεται με αυτό τον τρόπο η κληρωνομιά χρέους και τιμής που άφησαν οι παλαιότεροι, γράφοντας την ιστορία των σημερινών Ειδικών Δυνάμεων, την οποία ακόμη και τα στελέχη που υπηρετούν σε αυτές, δεν γνωρίζουν σε βάθος.
Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.

Στη μνήμη των πεσόντων Ελλήνων και Βρετανών Αεροπόρων που πολέμησαν μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλο, κατά τον ελληνο-ιταλο-γερμανικό πόλεμο (28 Οκτωβρίου 1940-31 Μαίου 1941)

Σαν σήμερα στο μέτωπο του ’40 , καταρρίφθηκε ο Υποσμηναγός Χατζηιωάννου Κλεάνθης

29/12/1940 – Η Αεροπορία Στρατιωτικής Συνεργασίας (Παρατηρήσεως) πραγματοποίησε τέσσερις αποστολές αναγνώρισης, με παράλληλη προσβολή στόχων στο πεδίο της μάχης, στους τομείς Πόγραδετς, Κλεισούρας και Μοσχόπολης.
Την ίδια ημέρα ένα Blenheim Mk IV της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού, κατά τη διάρκεια αποστολής στον τομέα δράσης του Β” Σώματος Στρατού, εντοπίστηκε από ιταλικά αεροπλάνα διώξεως Fiat CR.42 (363ης Μοίρας). Ακολούθησε σφοδρή αερομαχία, κατά την οποία το ελληνικό βομβαρδιστικό δέχθηκε καταιγιστικά διασταυρούμενα πυρά.

Διάτρητο κατέπεσε στην περιοχή της Αυλώνας, παρασύροντας στο θάνατο όλο το πλήρωμα, τον Υποσμηναγό Χατζηιωάννου Κλεάνθη και τους Αρχισμηνίες Σωτηριάδη Κωνσταντίνο και Αραμπατζή Νικόλαο.

Στη μνήμη των πεσόντων Ελλήνων και Βρετανών Αεροπόρων που πολέμησαν μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλο, κατά τον ελληνο-ιταλο-γερμανικό πόλεμο (28 Οκτωβρίου 1940-31 Μαίου 1941) έχει ανεγερθεί ένα μνημείο στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, καθώς πάνω από την Ελευσίνα διεξήχθη η τελευταία αερομαχία για την υπεράσπιση της Αθήνας, την 20η Απριλίου 1941. Το μνημείο φέρει την επιγραφή «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος», από τον «Επιτάφιο» του Περικλή

Ακολουθεί η λίστα με τα ονόματα και τα στοιχεία των πεσόντων όπως τα δημοσίευσε το ΑΜΠΕ

Υποσμηναγός ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΗΣ του Κωσταντίνου : Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σκοτώθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1940, κατά την εκτέλεση αποστολής αναγνώρισης και βομβαρδισμού στον τομέα Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ) Πίνδου, με αεροπλάνο Henschel, στο οποίο επέβαινε ώς παρατηρητής.

Επισμηνίας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΜΕΝΕΤΖΗΣ του Δημητρίου: Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1919. Εξαφανίστηκε στις 30 Οκτωβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης στο Σμόλικα ( τομέας ΤΣΔΜ Πίνδου), επιβαίνοντας σε αεροσκάφος Henschel τoυ 3/1 σμήνους στρατιωτικής συνεργασίας.

Υποσμηναγός ΛΑΖΑΡΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ του Ιωάννου: Γεννήθηκε το 1917 στη Θεσσαλονίκη. Εξαφανίστηκε στις 30 Οκτωβρίου 1940, κατά την εκτέλεση αποστολής αναγνώρισης στο Σμόλικα (τομέας ΤΣΔΜ Πίνδου), επιβαίνοντας σε αεροσκάφος Henschel toυ 3/1 σμήνους στρατιωτικής συνεργασίας.

Σμηναγός ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ του Αριστοτέλους: Γεννήθηκε στα Βίλλια Αττικής το 1915. Στις 2 Νοεμβρίου 1940 το σκάφος του χτυπήθηκε από τα εχθρικά πυρά και κατέπεσε στη Ζίτσα Ιωαννίνων με αποτέλεσμα το θάνατο του χειριστή.

Επισμηνίας ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ του Ιωάννου: Γεννήθηκε στην Παραλία Βοιωτίας το 1918. Σκοτώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1940 κατά τη διάρκεια της αερομαχίας μεταξύ 3 ελληνικών και 15 ιταλικών αεροοσκαφών πάνω από τα Ιωάννινα.

Επισμηναγός ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΚΑΤΑΣΣΟΣ του Θεοδώρου: Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1908. Σκοτώθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αερομαχίας με ιταλικά αεροσκάφη.

Ανθυποσμηναγός ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΑΡΒΑΝΗΣ του Πολυχρόνη: Γεννήθηκε το 1918 στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης. Σκοτώθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αερομαχίας με ιταλικά αεροσκάφη ανατολικά της Σαμαρίνας (Πίνδος).

Σμηναγός ΦΩΤΙΟΣ ΜΑΡΑΒΕΛΙΑΣ του Γεωργίου: Γεννήθηκε στο Σελεγούδι Λακωνίας το 1908. Σκοτώθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης στον τομέα της 8ης μεραρχίας Πϊνδου-Μαλάσοβα.

Ανθυποσμηναγός ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΙΒΡΟΠΟΥΛΟΣ του Ιωάννου: Γεννήθηκε στον Άγιο Χριστόφορο Κοζάνης το 1918. Σκοτώθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης στον τομέα της 8ης μεραρχίας Πϊνδου-Μαλάσοβα

Σμηναγός ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΨΑΜΠΕΛΗΣ του Βασιλείου: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1911. Σκοτώθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης στον τομέα της 8ης μεραρχίας Πϊνδου-Μαλάσοβα

Σμηναγός ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ του Νικολάου: Γεννήθηκε στη Μαλεσίνα Φθιώτιδας το 1918. Σκοτώθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1940, όταν επιστρέφοντας από επιτυχή αποστολή βομβαρδισμού εναντίον του αεροδρομίου της Κορυτσάς, το αεροσκάφος Blenheim στο οποίο επέβαινε, χτυπήθηκε από εχθρικό πυροβόλο προστασίας του αεροδρομίου και εξερράγη στον αέρα.

Σμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ του Θεοδώρου: Γεννήθηκε στην Αράχωβα Λακωνίας το 1909. Σκοτώθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1940, όταν επιστρέφοντας από επιτυχή αποστολή βομβαρδισμού εναντίον του αεροδρομίου της Κορυτσάς, το αεροσκάφος Blenheim στο οποίο επέβαινε, χτυπήθηκε από εχθρικό πυροβόλο προστασίας του αεροδρομίου και εξερράγη στον αέρα.

Υποσμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΙΑΚΑΣ του Αθανασίου: Γεννήθηκε στην Καρυδιά Πέλλας το 1915. Σκοτώθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1940, κατά την εκτέλεση αποστολής αναγνώρισης του τομέα ΤΣΔΜ από μικρό ύψος, όταν το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε, τύπου Potez 25, χτυπήθηκε από αντιαεροπορικά πυρά.

Ανθυποσμηναγός ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΛΗΣ του Γεωργίου: Γεννήθηκε στη Νάουσα Ημαθίας το 1918. Σκοτώθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1940, όταν επιστρέφοντας από επιτυχή αποστολή βομβαρδισμού εναντίον του αεροδρομίου της Κορυτσάς, το αεροσκάφος Blenheim στο οποίο επέβαινε, χτυπήθηκε από εχθρικό πυροβόλο προστασίας του αεροδρομίου και εξερράγη στον αέρα.

Ανθυποσμηναγός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΡΑΒΙΓΓΙΔΗΣ του Γαρυφάλλου: Γεννήθηκε στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής το 1917. Εξαφανίσθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού στόχων στην Αλβανία με αροσκάφος Fairey Battle της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού στο οποίο επέβαινε ως παρατηρητής. Αργότερα βρέθηκε νεκρός στο όρος Ιβάν.

Επισμηνίας ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΑΡΝΙΔΗΣ του Ιπποκράτους: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. ΤΕξαφανίσθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού στόχων στην Αλβανία με αεροσκάφος Fairey Battle της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού στο οποίο επέβαινε ως χειριστής. Αργότερα βρέθηκε νεκρός στο όρος Ιβάν.

Ανθυποσμηναγός ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΟΝΤΙΔΗΣ του Μιχαήλ: Γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1916. Εξαφανίσθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής στην Κορυτσά, όταν ενεπλάκη σε αερομαχία με ιταλικά αεροπλάνα διώξεως, με αποτέλεσμα να καταρριφθεί το αεροσκάφος του τύπου Fairey Battle, της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού.

Ανθυποσμηναγός ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΟΒΑΤΖΗΣ του Συμ.: Γεννήθηκε στο Σουφλί Έβρου το 1918. Σκοτώθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης-βομβαρδισμού στόχων στην Αλβανία.

Ανθυποσμηναγός ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ του Αποστόλου: Γεννήθηκε στον Αλμυρό Μαγνησίας το 1918. Τραυματίσθηκε από εχθρικά πυρά στις 15 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού στον τομέα της Κορυτσάς με αεροσκάφος Fairey Battle της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού. Πέθανε από αιμορραγία, στη διάρκεια της πτήσης ενώ το αεροσκάφος επέστρεψε στη βάση του με ελαφρές ζημιές, οδηγούμενο από το χειριστή Δημήτριο Πιτσίκα.

Επισμηνίας ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΒΑΛΚΑΝΑΣ του Πάνου: Γεννήθηκε στους Χράνους Αρκαδίας το 1916. Τ. Στις 18 Νοεμβρίου 1940, στη διάρκεια περιπολίας με αεροσκάφος PZL της 23ης Μοίρας διώξεως, ενεπλάκη σε αερομαχία με ιταλικά αεροπλάνα διώξεως στην περιοχή Ιβάν της Αλβανίας, βορειοανατολικά της Κορυτσάς. Οταν εξαντλήθηκαν όλα τα πυρομαχικά του, έπεσε με το αεροσκάφος του πάνω σε ένα ιταλικό καταδιωκτικό με αποτέλεσμα και τα δύο αεροπλάνα μαζί με τα πληρώματα τους να πιάσουν φωτιά και να καούν.

Σμηναγός ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΙΚΩΣΤΑΣ του Σταύρου: Γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1917. Σκοτώθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αερομαχίας στην περιοχή Ιβάν της Αλβανίας, όπου εκτελούσε αποστολή περιπολίας, με αεροπλάνο PZL της 22ης Μοίρας Διώξεως.

Υποσμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ του Παύλου: Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1917. Σκοτώθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης στόχων, όταν το αεροσκάφος του Henschel 126 χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά και ανεφλέγη στην περιοχή Καπετίστας Ιωαννίνων.

Υποσμηναγός ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΟΥΛΑΚΟΣ του Σταύρου: Γεννήθηκε στη Μονεμβασιά Λακωνίας το 1917. Τον Οκτώβριιο του 1935 εισήλθε στη Σχολή Αεροπορίας στο τμήμα αξιωματικών χειριστών. Σκοτώθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1940, από έκρηξη βόμβας, κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού του αεροδρομίου της Κοζάνης, έδρα της 2ης Μοίρας παρατήρησης όπου υπηρετούσε.

Υπόσμηναγός ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΑΚΗΣ του Ιωάννη : Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1916. Σκοτώθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού με αεροσκάφος Blenheim της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού, στην περιοχή Πόγραδετς-Λυν-Ελβασαν, τομέα του Γ Σώματος Στρατού.

Ανθυποσμηναγός ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ του Ιωάννη: Γεννήθηκε στη Νικήτη Χαλκιδικής το 1913. Σκοτώθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού με αεροσκάφος Blenheim της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού

Ανθυποσμηναγός ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΛΙΑΠΗΣ του Δημητρίου: Γεννήθηκε στη Φούρκα Χαλκιδικής το 1917. Σκοτώθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού με αεροσκάφος Blenheim της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού, στην περιοχή Πόγραδετς-Λυν Ελβασαν, τομέα του Γ Σώματος Στρατού.

Υποσμηναγός ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΤΣΑΣ του Χαραλάμπους : Γεννήθηκε στην Αρραβωνίτσα Αχαίας το 1916. Σκοτώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1940, όταν κατά τη διάρκεια περιπολίας με αεροσκάφος PZL της 23ης Μοίρας Διώξεως, ενεπλάκη σε αερομαχία με ιταλικά αεροσκάφη με αποτέλεσμα να καταρριφθεί το αεροπλάνο του στην περιοχή Μοσχόπολης (τομέας του Γ Σώματος Στρατού).

Αντισμήναρχος ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ του Ηρακλέους: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1905. Χάθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής στα Ιωάννινα, με αεροσκάφος Potez 63 της 31ης Μοίρας Βομβαρδισμού.

Επισμηναγός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΝΑΒΙΑΣ του Θεοδώρου: Γεννήθηκε στο Καινούργιο Αιτωλοακαρνανίας το 1907. Χάθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής στα Ιωάννινα, με αεροσκάφος Potez 63 της 31ης Μοίρας Βομβαρδισμού.

Αντισμήναρχος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ του Βασιλείου: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908. Σκοτώθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1940, όταν το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε, κατέπεσε στο έδαφος μετά την απογείωση του από το αεροδρόμιο Καζακλαρ της Λάρισας, με αποτέλεσμα να εκραγούν οι βόμβες του.

Επισμηναγός ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ του Ιωάννη: Γεννήθηκε στη Σπηλιά Χανίων το 1904. Σκοτώθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1940, όταν το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε, κατέπεσε στο έδαφος μετά την απογείωση του από το αεροδρόμιο Καζακλαρ της Λάρισας, με αποτέλεσμα να εκραγούν οι βόμβες του.

Σμηναγός ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ του Κλήμεντος: Γεννήθηκε το 1918 στην Αθήνα. Σκοτώθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης και βομβαρδισμού στην Αλβανία.

Ανθυποσμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΙΚΑΣ του Ιωάννου: Γεννήθηκε στα Λευκά Πάρου το 1911. Σκοτώθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1940, όταν το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε, κατέπεσε στο έδαφος μετά την απογείωση του από το αεροδρόμιο Καζακλαρ της Λάρισας, με αποτέλεσμα να εκραγούν οι βόμβες του.

Ανθυποσμηναγός ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ του Φωτίου: Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1917. Σκοτώθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης και βομβαρδισμού στην Αλβανία

Ανθυποσμηναγός ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ του Γεωργίου: Γεννήθηκε στο Σουφλί Έβρου το 1914. Σκοτώθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής, πάνω από τον τομέα του Β΄ Σώματος Στρατού(Αλβανια), ως πλήρωμα αεροσκάφους Blenheim της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού.

Επισμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΛΗΑΤΣΕΑΣ του Γεωργίου: Γεννήθηκε στην Πλάτσα Μεσσηνίας το 1901. Σκοτώθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1941 στο Πόγραδετς, όταν, κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής, το αεροπλάνο τύπου Blenheim 126 στο οιποίο επέβαινε ως παρατηρητής, χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά και χάθηκε στο βάθος χαράδρας.

Σμηναγός ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ του Παναγιώτη: Γεννήθηκε στο Λεόντιο Κορινθίας το 1909. Σκοτώθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1941 στο Πόγραδετς, όταν, κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής, το αεροπλάνο τύπου Blenheim 126 στο οποίο επέβαινε ως χειριστής, χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά και χάθηκε στο βάθος χαράδρας.

Σμηναγός: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥΜΠΑΚΑΡΗΣ του Ανδρέα: Γεννήθηκε το 1901 στην Αθήνα. Σκοτώθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1941, κατά τη διάρκεια αποστολής ανθυποβρυχιακής έρευνας στο κρητικό πέλαγος, όταν το αεροσκάφος τύπου Avro Anson της 13ης Μοίρας Ναυτικής Συνεργασίας στο οποίο επέβαινε ως χειριστής, έχασε τον προσανατολισμό του μέσα στη θύελλα και κατέπεσε στη θάλασσα, κοντά στην Παλαιοχώρα Σελινού Χανίων.

Σμηναγός ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΙΝΟΣ του Αποστόλου: Γεννήθηκε στην Πελασγία Φθιώτιδας το 1907. Σκοτώθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1941, κατά τη διάρκεια αποστολής ανθυποβρυχιακής έρευνας στο κρητικό πέλαγος, όταν το αεροσκάφος τύπου Avro Anson της 13ης Μοίρας Ναυτικής Συνεργασίας στο οποίο επέβαινε ως παρατηρητής, έχασε τον προσανατολισμό του μέσα στη θύελλα και κατέπεσε στη θάλασσα κοντά στην Παλαιοχώρα Σελινού Χανίων.

Σμηναγός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ του Ιωάννου: Γεννήθηκε στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας το 1916. Στις 10 Φεβρουαρίου 1941, κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης, το αεροπλάνο του τύπου Potez-63 καταρρίφθηκε από την ιταλική αεροπορία στην περιοχή Βοσκοπόλια Θερεπέλι της Αλβανίας. Ο παρατηρητής Νίκος Βολωνάκης εγκατέλειψε το αεροπλάνο με το αλεξίπτωτο του ενώ ο χειριστής Σμηναγός δεν μπόρεσε λόγω βλάβης να ανοίξει το δικό του με αποτέλεσμα να σκοτωθεί.

Σμηναγός ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΒΙΛΙΑΣ του Ευαγγέλου: Γεννήθηκε στον Κεραστάρη Αρκαδίας το 1915. Σκοτώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1941, όταν στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει μόνος του την επίθεση ιταλικών αεροσκαφών εναντίον του αεροδρομίου των Ιωαννίνων, χτυπήθηκε από τις σφαίρες των πολυβόλων τους που κυριολεκτικά τον γάζωσαν, με αποτέλεσμα το αεροσκάφος του τύπου Gladiator να πέσει σε μία άκρη του αεροδρομίου και να συντριβεί.

Επισμηναγός ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΚΟΥΡΜΠΕΛΟΣ του Παναγιώτη: Γεννήθηκε στο Γεωργίτσι Λακωνίας το 1907. Σκοτώθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1941 με αεροσκάφος PZL της 23ης Μοίρας Διώξεως, όταν στη διάρκεια αποστολής συνοδείας φίλιου αεροσκάφους, ενεπλάκη σε αερομαχία με ιταλικά διώξεως Macchi, βόρεια της Κλεισούρας και καταρρίφθηκε.

Αρχισμηνίας ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΧΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ του Παύλου: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1918. Σκοτώθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1941, στη διάρκεια αναχαίτισης εχθρικών αεροσκαφών, όταν λόγω τραυματισμού του, αναγκάσθηκε να πραγματοποιήσει ανώμαλη προσγείωση του αεροσκάφους. Λόγω της ανώμαλης προσγείωσης το αεροσκάφος έπιασε φωτιά με αποτέλεσμα να απανθρακωθεί.

Αντισμήναρχος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΟΣ του Ευσταθίου: Γεννήθηκε στο Δρύαλο Λακωνίας το 1908. Σκοτώθηκε στις 11 Μαρτίου 1941, κατά τη διάρκεια εκτέλεσης βομβαρδισμού στόχων στην περιοχή Νιβίτσα-Σλατινία της Αλβανίας, όταν το αεροσκάφος του Fairey Battle της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού, καταρρίφθηκε σε αερομαχία με ιταλικά αεροσκάφη διώξεως.

Επισμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΙΤΣΙΚΑΣ του Στυλιανού: Γεννήθηκε στη Σπερχειάδα Φθιώτιδας το 1904. Σκοτώθηκε στις 11 Μαρτίου 1941, κατά τη διάρκεια εκτέλεσης βομβαρδισμού στόχων στην περιοχή Νιβίτσα-Σλατινία της Αλβανίας, όταν το αεροσκάφος του Fairey Battle της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού, καταρρίφθηκε σε αερομαχία με ιταλικά αεροσκάφη διώξεως.

Ανθυποσμηναγός ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΥΡΟΜΑΤΙΔΗΣ του Αθανασίου: Γεννήθηκε στην Αξιούπολη Κιλκίς το 1917. Σκοτώθηκε στις 11 Μαρτίου 1941, όταν το αεροσκάφος του Blenheim της 32ης Μοίρας Ελαφρού Βομβαρδισμού Αναγνώρισης κατέπεσε στην περιοχή Μπούζι Γκλάβα της Αλβανίας, χτυπημένο από εχθρικά αντιαεροπορικά πυρά ενώ εκτελούσε, ως παρατηρητής, αποστολή αναγνώρισης -βομβαρδισμού στόχων στην Αλβανία.

Ανθυποσμηναγός ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ του Παύλου: Γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών το 1915. Σκοτώθηκε στις 11 Μαρτίου 1941, όταν το αεροσκάφος του Blenheim της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού κατέπεσε στην περιοχή Μπούζι Γκλάβα της Αλβανίας, χτυπημένο από εχθρικά αντιαεροπορικά πυρά ενώ εκτελούσε, ως πολυβολητής βομβαρδιστής, αποστολή αναγνώρισης -βομβαρδισμού στόχων στην Αλβανία.

Επισμηνίας ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ του Ιωάννη: Γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1919. Σκοτώθηκε στις 11 Μαρτίου 1941, κοντά στις Κουκουβάουνες Αττικής (Μεταμόρφωση), όταν το αεροσκάφος του τύπου Avro 626 στο οποίο επέβαινε ως χειριστής, κατέπεσε και συνετρίβη στο έδαφος ενώ εκτελούσε αποστολή φωτοπολυβόλου.

Επισμηνίας ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΚΟΡΙΤΣΑΣ του Νικολάου: Γεννήθηκε στην Πολυθέα Τρικάλων το 1919. Σκοτώθηκε στις 11 Μαρτίου 1941, κοντά στις Κουκουβάουνες Αττικής (Μεταμόρφωση), όταν το αεροσκάφος του τύπου Avro 626 στο οποίο επέβαινε ως παρατηρητής, κατέπεσε και συνετρίβη στο έδαφος ενώ εκτελούσε αποστολή φωτοπολυβόλου.

Αρχισμηνίας ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΣ του Λουκά: Γεννήθηκε στο Χρυσό Φωκίδας το 1917. Σκοτώθηκε στις 15 Μαρτίου 1941, όταν το αεροσκάφος του PZL της 23ης Μοίρας Διώξεως, καταρρίφθηκε στη διάρκεια αερομαχίας με γερμανικά αεροσκάφη στην περιοχή Λιτοχώρου, βορείως των Τρικάλων.

Επισμηνίας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΚΚΑΣ του Βασιλείου: Γεννήθηκε το 1917 στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Σκοτώθηκε στις 15 Απριλίου 1941, όταν το αεροσκάφος του Bloch της 24ης Μοίρας Διώξεως καταρρίφθηκε στη διάρκεια αερομαχίας με γερμανικά αεροσκάφη στην περιοχή Λιτοχώρου, βορείως των Τρικάλων.