SHKVAL

Ο Ρωσικός Στόλος από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 του περασμένου αιώνα διαθέτει όπλο, σε σύγκριση με το οποίο οι συνηθισμένες τορπίλες και η συνηθισμένη τακτική είναι τόσο αρχαϊκές όπως  το τόξο και το βέλος σε σύγκριση με τα αυτόματα και τα πολυβόλα.

 Εννοείται τορπίλη «Shkval».  Οι εκπονήσεις της ταχύβολης τορπίλης άρχισαν το 1963, και σε ένα έτος έγιναν οι πρώτες εκτοξεύσεις πρωτοτύπων στη λίμνη Ισσικ-Κουλ. Όμως παρόλη την ηλικία του, ως σήμερα δεν υπάρχει ανάλογο αυτού του όπλου στον κόσμο και πολλές λεπτομέριες του παραμένενουν απόρρητες. Η μοναδικότητα της υπερτορπίλης συνίσταται στην ταχύτητά της. Η ταχύτητα των συνηθισμένων τορπιλών δεν ξεπερνά τους 60-70 κόμβους, ενώ η Shkval μπορεί να αναπτύσσει κάτω από το νερό ταχύτητα 200 κόμβους (370 χλμ. την ώρα ή 100 μέτρα το δευτερόλεπτο), που αποτελεί απόλυτο ρεκόρ για υποβρύχιο αντικείμενο. Στο νερό δεν είναι εύκολο να αναπτυχθεί τέτοια ταχύτητα, γιατί εμποδίζει η αντίσταση του νερού, σε κάποιο βάθος κάτω από την επιφάνεια του ο οποίος είναι χιλιαπλάσια, από την αντίσταση στον αέρα. Γι΄αυτό σαν προωθητήρες η Shkval χρησιμοποιεί πυραυλικούς επιταχυντήρες.  Για τον εκκινητήρα χρησιμοποιείται στερεό καύσιμο και με ώση μερικών δεκάδων τόνων, επιταχύνει την τορπίλη σε ταχύτητα πλεύσης πλοίου μέσα σε 4 δευτερόλεπτα και μετά αποσπάται. Στη συνέχεια αρχίζει να λειτουργεί ο κινητήρας πορείας, ο οποίος είναι επίσης αεριωθούμενος και λειτουργεί με υδροαντιδραστικό καύσιμο. Ωστόσο ακόμα και οι αεριωθούμενοι κινητήρες δεν μπορούν να υπερνικούν μόνιμα την αντίσταση του νερού με τέτοια τεράστια ταχύτητα. Η κύρια ιδιαιτερότητα της Shkval είναι το φαινόμενο της σπηλαίωσης. Η τορπίλη δεν πλέει, αλλά πετά μέσα στη φυσαλλίδα αερίου (σπηλαίωση), την οποία η ίδια δημιουργεί. Η εκτόξευση της Shkval είναι αδύνατο να καμουφλαριστεί, γιατί η τορπίλη δημιουργεί εκκωφαντικό θόρυβο και οι φυσαλλίδες ανεβαίνουν στην επιφάνεια, δημιουργώντας έντονα ορατό ίχνος.  Ένας από τους μετέχοντες στις δοκιμές είπε: «Με τι μοιάζει η εκτόξευση της Shkval; Για φανταστείτε,  ότι ο θεός της θάλασσας Ποσειδών πήρε στα χέρια του το μαστίγιο. Ακολούθησε σφύριγμα και εκκωφαντικός θόρυβος και στη συνέχεια απομακρυνόμενο με μεγάλη ταχύτητα ευθύ, σαν το βέλος, ίχνος από το μαστίγιο πάνω στη γαλήνια επιφάνεια του νερού». Οι Αμερικανοί μεταξύ άλλων ονομάζουν την τορπίλη Shkval «φονιά των αεροπλανοφόρων». Πραγματικά, ένα από τα εν δυνάμει καθήκοντα της Shkval ήταν το θέσιμο εκτός δράσης αεροπλανοφόρου ή ακόμα και ολόκληρης ομάδας αεροπλανοφόρων (η κεφαλή μάχης της τορπίλης προβλεπόταν να είναι πυρηνική). Εφόσον, παρά την απουσία μυστικότητας και την ευθύγραμμη τροχιά, είναι αδύνατο ένα σκάφος να αποφύγει ή να προστατευτεί από τη Shkval (και πολύ περισσότερο από την ομοβροντία δύο τέτοιων τορπίλων), γιατί μέσα σε 100 δευτερόλεπτα υποβρύχιας «πτήσης» προς το στόχο οποιοδήποτε μεγάλο πλοίο ή υποβρύχιο δεν προλαβαίνουν ούτε να αλλάξουν (ή τουλάχιστον να μειώσουν την ταχύτητα), ούτε να πάρουν οποιαδήποτε αντίμετρα. Ως αποτέλεσμα το σφάλμα ευστοχίας της Shkval δεν ξεπερνά τα 15-20 μέτρα και με τόσο τρομερή κεφαλή μάχης η βολή της τορπίλης είναι θανατηφόρα.