τραγική σύμπτωση στην ημερομηνία που επέλεξαν ...6-4-1914 το ΜΑΥΡΟ ΠΑΣΧΑ

 

 

 

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1914 : Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

*Γράφει ο Θρακιώτης

Δείτε μια τραγική σύμπτωση στην ημερομηνία που επέλεξαν Χουσεϊν Ζεϊμπέκ και οι γνωστοί της «παρέας», για το συλλαλητήριο του Σαββάτου 6 Απριλίου 2013. Συμπίπτει λοιπόν με μια ιδιαίτερα ΤΡΑΓΙΚΗ για τον Ελληνισμό της Θράκης ημερομηνία (6-4-1914) που έχει μείνει στην ιστορία της περιοχής, ως το ΜΑΥΡΟ ΠΑΣΧΑ!

Βεβαίως κάποιοι θα πουν ότι ο κύριος Ζεϊμπέκ είναι φαρμακοποιός κι όχι ιστορικός…να γνωρίζει τις ημερομηνίες…

Ωστόσο στο συλλαλητήριο συμμετείχαν και εκλεκτοί εκπαιδευτικοί όπως ο κ.Σάββας Μελισσόπουλος (ασχέτως αν έφυγε πριν την έναρξη της παρέλασης…), διπλωμάτες (Δημήτρης Μπένης) και εξαίρετοι νομικοί (Κώστας Γούναρης), οπότε σίγουρα

Κι έχουμε λοιπόν και λέμε…

H 6η Aπριλίου του 1914 λοιπόν, ήταν η ημέρα που φανατικοί Τούρκοι του Μουσταφά Κεμάλ επέλεξαν για να κατασφάξουν και να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και της Bιzύης, αλλά και άλλων περιοχών της Ανατολικής Θράκης μας.

Ήταν Kυριακή της Αναστάσεως και στη μνήμη των Ελλήνων Θρακιωτών μάλιστα έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα».

H 6η Aπριλίου 1914 σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους ΜογγολόTουρκους.

Η γενοκτονική συμπεριφορά των Τούρκων ήταν μάλιστα αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα αρχεία:

Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη.

Έτσι την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη τότε Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.

Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα.

Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ’ αυτά οι Τούρκοι πρόσφυγες Μουσουλμάνους από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στη Μικρά Ασία επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000.

Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες.

Αν λάβουμε υπόψη ότι η Ανατολική Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι.

Κορύφωση των διωγμών σε βάρος των Ελλήνων υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου).

Τότε αναγκάστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (μοναδικός προστάτης του Σκλαβωμένου Ελληνισμού), έπειτα από προηγηθείσες διαμαρτυρίες, να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμό και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.

Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906.

Τότε που οι Βούλγαροκομιτατζήδες με την μανία τους οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος των Ελλήνων και εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην Τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην Ελεύθερη Ελλάδα.

Μάλιστα με σχετικό ψήφισμα στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών (Διδυμότειχο – Ιούνιος 2006) καθιερώθηκε να τιμάται η 6η Απριλίου ως ημέρα μνήμης για Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης και όχι μόνον.

Αναρτήθηκε από ΜΑΧΗΤΗΣ