ΕΜΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Σ.Ε.Α.Ν. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ 64 ΜΟΝΑΔΑΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΩΣ

Πραγματοποιήθηκε σε πολύ καλό κλίμα ενημερωτική συνάντηση του Προέδρου του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Ν/ Μαγνησίας Εφ. Ταγματάρχη (ΠΖ) κ. Κων/νου Καραδήμα με τον Διοικητή της 64 Μονάδας Επιστρατεύσεως Σχη (ΠΒ) κ. Μιλτιάδη Σπανό.

Σκοπός της συνάντησης ήταν η ενημέρωση από τον Πρόεδρο του ΣΕΑΝ στον κ. Διοικητή για την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στην Σχολή Ευελπίδων από το ΥΠΕΘΑ/ΓΕΣ/ΔΕΠ με θέμα: "Αναδιοργάνωση του θεσμού της Εφεδρείας", ο τρόπος υλοποίησης της ημερίδας, ο χωρισμός σε ομάδες εργασίες και η κατάθεση των συμπερασμάτων που κατατέθηκαν στην ηγεσία με σκοπό την περαιτέρω επεξεργασία και διεξαγωγή αποφάσεων. Επίσης τέθηκαν προτάσεις για συνεργασία των δύο φορέων σε θέματα εφεδρείας.

Ευχαριστούμε τον κ. Διοικητή της 64 ΜΕ για την άψογη συνεργασία και την υποβοήθηση στο έργο μας.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Δρ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΑΛΩΜΕΝΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ : "ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ"

 

Δρ. Κωνσταντίνος Π. Μπαλωμένος

Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος

Πρώην Γενικός Διευθυντής - Γενικής Διεύθυνσης

Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων (ΓΔΠΕΑΔΣ)

Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ)

 

Ο Κινέζος Στρατηγός Σουν Τσου ανέφερε: «Αν γνωρίζεις τον εχθρό σου και γνωρίζεις και τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να φοβάσαι το αποτέλεσμα εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό σου, για κάθε νίκη που θα κερδίσεις θα υποστείς και μια ήττα. Αν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό ούτε τον εαυτό σου, θα υποκύψεις σε όλες τις μάχες»

 

Υπό το πλαίσιο αυτό, το παρόν άρθρο θα επιδιώξει να αναλύσει την τουρκική εξωτερική πολιτική σε σχέση με τις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις προκειμένου να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα, για τις κινήσεις της Τουρκίας και το αν η λεγόμενη (από πολλούς στο εσωτερικό της Ελλάδας) γεωπολιτική αναβάθμιση της Τουρκίας είναι πραγματική ή αποτελεί έναν ακόμη προπαγανδιστικό μύθο της Τουρκίας που οφείλεται σε συγκυριακές συμπτώσεις.

Για την αξιοπιστία και εγκυρότητα της εν λόγω ερευνητικής και αναλυτικής διαδικασίας, θα αξιοποιηθούν στοιχεία και πληροφορίες από έναν πρωταγωνιστή της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τον Χακάν Φιντάν.

Συγκεκριμένα, ο Χακάν Φιντάν μόλις ανέλαβε τα ηνία της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής το 2023, έγραψε ένα άρθρο με τίτλο: «Turkish Foreign Policy at the Turn of the “Century of Türkiye”: Challenges, Vision, Objectives, and Transformation» για να περιγράψει τους στόχους της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής κατά την έναρξη του «Αιώνα της Τουρκίας» [βλέπε: Insight Türkiye, Vol. 25, No. 3 (2023)].

Στο άρθρο αυτό, σε σχέση με το όραμα για την Τουρκία ως Περιφερειακό, Δημιουργικό και Μετασχηματιστικό Παράγοντα ο κ. Φιντάν αναφέρει: «Η Τουρκία αναδεικνύεται και πάλι ως μια δύναμη του καλού, αναλαμβάνοντας έναν ενισχυμένο ρόλο ευθύνης στη διεθνή σκηνή. Ξεχωρίζει ως επιλυτής προβλημάτων, βελτιωτής του συστήματος και μετασχηματιστικός παράγοντας στην περιοχή και στις διεθνείς υποθέσεις, στο μεταίχμιο του “Αιώνα της Τουρκίας”.

Το διεθνές σύστημα, όπως το οραματίζεται η Τουρκία, εξελίσσεται πέρα από την παραδοσιακή έννοια μιας διεθνούς τάξης που καθορίζεται από πόλους ισχύος – είτε μονοπολικότητα, είτε διπολικότητα, είτε πολυπολικότητα. Η Τουρκία επιδιώκει να συμβάλει στη δημιουργία ενός πιο συμπεριληπτικού, αποτελεσματικού, δίκαιου και ασφαλούς διεθνούς συστήματος, ικανού να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες παγκόσμιες και περιφερειακές προκλήσεις· ενός ανθεκτικού συστήματος που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη και όχι στην αντιπαλότητα.

Αυτό είναι ένα δύσκολο έργο, που απαιτεί στρατηγική υπομονή και αταλάντευτη αποφασιστικότητα. Η Τουρκία, με τη σταθερή πολιτική της βούληση και τις αυξανόμενες δυνατότητές της, είναι σε ισχυρή θέση για να γίνει ένας από τους αρχιτέκτονες ενός τέτοιου νέου διεθνούς συστήματος. Η αναζήτηση της Τουρκίας για μια πιο δίκαιη, συμπεριληπτική και ασφαλή παγκόσμια τάξη πηγάζει από τις αρχές της δικαιοσύνης και της συνείδησης, που είναι βαθιά ριζωμένες στον αιώνιο πολιτισμό και την ταυτότητα του τουρκικού λαού και αντανακλώνται αντίστοιχα στην εθνική εξωτερική πολιτική.

Η Τουρκία είναι έτοιμη να συνεργαστεί με άλλα κράτη για την υπεράσπιση κοινών αξιών και την εκπλήρωση κοινών ευθυνών στην οικοδόμηση ενός διεθνούς συστήματος που δίνει έμφαση στην ανθρώπινη ευημερία, αντιμετωπίζει τις οικονομικές ανισότητες και προάγει την παγκόσμια ειρήνη, ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία».

Επίσης, σε σχέση με τους κύριους στόχους της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής, ο Τούρκος ΥΠΕΞ στο ίδιο άρθρο, επισήμανε  την αναγκαιότητα μιας ολιστικής και ολοκληρωμένης στρατηγικής, όπου θεμελιώδη σημεία της αποτελούν η εδραίωση της ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή μας, η περαιτέρω θεσμοθέτηση των εξωτερικών σχέσεων της Τουρκίας σε δομική βάση, η ανάπτυξη ενός περιβάλλοντος ευημερίας και η προώθηση των παγκόσμιων στόχων της Τουρκίας. Ειδικότερα, ανέφερε ότι οι κύριοι στόχοι της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής είναι:

1.   Η συμβολή της Τουρκίας στην Ειρήνη και Ασφάλεια στην Περιοχή και η Δημιουργία Νέων Μοντέλων Συνεργασίας για (α) την εξάλειψη των απειλών και την αντιμετώπιση προκλήσεων και (β) την αξιοποίηση ευκαιριών για την ανάπτυξη περιφερειακών οικονομικών και πολιτικών μοντέλων συνεργασίας.

2.   Η περαιτέρω Θεσμική Θωράκιση των Εξωτερικών Σχέσεων σε δομική βάση μέσω της ενίσχυσης των υφιστάμενων στρατηγικών σχέσεων και τη δημιουργία νέων [π.χ. ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών (OTS), όπου επιδιώκει να προωθήσει την πολιτιστική κληρονομιά του τουρκικού πολιτισμού και ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), όπου επιδιώκει τη συνεργασία με τις μουσουλμανικές χώρες για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης].

3.   Η Ανάπτυξη ενός Περιβάλλοντος Ευημερίας (ο στόχος να γίνει η Τουρκία μία από τις 10 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, θα διευρύνει και θα εμβαθύνει τις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις της παγκοσμίως και επιπλέον, θα ενισχύσει όχι μόνο την ευημερία του τουρκικού λαού, αλλά και των γειτόνων, φίλων και εταίρων της παγκοσμίως).

4.   Η Προώθηση Παγκόσμιων Στόχων μέσω της ενίσχυσης των πολιτικών της Τουρκίας σε πολλές περιοχές του κόσμου  και της συνεισφοράς της στην επίλυση παγκόσμιων προβλημάτων.

Αξιολογώντας τα ανωτέρω και εστιάζοντας στη συνεχή προσπάθεια της Τουρκίας να αυξήσει την επιρροή της στο διεθνές σύστημα, αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική της θέση, τις οικονομικές και στρατιωτικές της δυνατότητες, αλλά και μέσω της εκδήλωσης μιας πιο ενεργητικής και επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, συμπεραίνεται ότι αντικειμενικός στόχος της Υψηλής Στρατηγικής της Τουρκίας είναι η ανάδειξη και εδραίωσή της ως μεσαίας δύναμης στο περιφερειακό σύστημα της ευρύτερης περιοχής μας (Βαλκάνια, Καύκασος, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική).

Η έννοια της «μεσαίας δύναμης» στις διεθνείς σχέσεις σχετίζεται με κράτη που δεν ανήκουν στις υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία), αλλά διαθέτουν σημαντική οικονομική, στρατιωτική ή πολιτική δύναμη για να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις και να επηρεάζουν περιφερειακά και παγκόσμια ζητήματα.

Συγκεκριμένα, οι μεσαίες δυνάμεις επιδιώκουν να προωθήσουν την πολυμερή συνεργασία μέσω διεθνών οργανισμών (π.χ. ΟΗΕ, ΠΟΕ, ΟΑΣΕ κ.λπ.), να ασκήσουν διπλωματική επιρροή με συμμαχίες, οικονομική βοήθεια και μεσολάβηση σε διακρατικές συγκρούσεις και τέλος, επιδιώκουν να προωθήσουν την περιφερειακή σταθερότητα αναλαμβάνοντας  ηγετικό ρόλο σε περιφερειακές κρίσεις.

Υπό το ανωτέρω πρίσμα, η Τουρκία είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει κάνει σημαντικά βήματα, ώστε να αυξήσει τη γεωπολιτική της αξία και να αναδειχθεί ως μια σημαντική μεσαία δύναμη στη διεθνή πολιτική.

Ειδικότερα, αξιοποιεί αποτελεσματικά τους υλικούς και άυλους εθνικούς της πόρους, ώστε να εξασφαλίσει περιθώρια κινήσεων στη διεθνή κοινότητα, διαθέτει τη δυνατότητα να διαπραγματεύεται και σε κάποιο βαθμό να αντιστέκεται στις πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων και επίσης, δεδομένου ότι δεν έχει την ικανότητα να ενεργεί αυτόνομα, επιδιώκει να ασκήσει επιρροή εντός περιφερειακών συλλογικών οργάνων και διεθνών οργανισμών.

Τέλος, η Τουρκία υιοθετώντας την άποψη των φιλελεύθερων θεωρητικών των διεθνών σχέσεων Cooper, Higgott και Nossal (Βλέπε: Relocating Middle Powers), που αναφέρουν ότι οι μεσαίες δυνάμεις επιδιώκουν να διαδραματίσουν τρεις ρόλους στη διεθνή κοινότητα: (α) του καταλύτη, (β) του διευκολυντή και (γ) του διαχειριστή επιδιώκει:

v Να αναλάβει δράσεις για διεθνή ζητήματα (καταλύτης),

v Να διευκολύνει τη δημιουργία συνεργασιών και συνασπισμών (διευκολυντής) και

v Να συμβάλει στη θεσμική οικοδόμηση και τη διαμόρφωση διεθνών προτύπων (διαχειριστής).

 

Παρά τις έως τώρα φιλότιμες προσπάθειές της όμως, η Τουρκία πόρρω απέχει από το να καταστεί μια αξιόπιστη μεσαία δύναμη και να διαδραματίσει το γεωπολιτικό ρόλο που επιθυμεί.

Αυτό οφείλεται τόσο σε ενδογενείς παράγοντες που σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά και τον τρόπο λειτουργίας της Τουρκίας, όσο και με εξωγενείς παράγοντες του διεθνούς συστήματος. 

Ειδικότερα, μια χώρα που επιδιώκει να συμβάλει στη δημιουργία ενός πιο συμπεριληπτικού, αποτελεσματικού, δίκαιου και ασφαλούς διεθνούς συστήματος όπως επισημαίνει ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Χακάν Φιντάν, πρέπει να είναι δημοκρατική χώρα και να σέβεται το διεθνές δίκαιο, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση της Τουρκίας.

Επίσης, η Τουρκία δεν δικαιούται να μιλά για τη συμβολή της στην Ειρήνη και Ασφάλεια όταν έχει εισβάλει στην Κύπρο και κατέχει παράνομα το 36,2% των εδαφών της, αγνοώντας επιδεικτικά όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδικάζουν την ενέργειά της.

Επιπλέον, η Τουρκία δεν επιτρέπεται να μιλά για το μεσολαβητικό της ρόλο στην επίλυση διεθνών συγκρούσεων όταν αποτελεί τον καταλύτη για την πρόκληση περιφερειακών συγκρούσεων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τη Συρία, και τη Λιβύη. Υπό το πλαίσιο αυτό, η Τουρκία δεν μπορεί να διευκολύνει την επίλυση περιφερειακών συγκρούσεων αφού εκτός από καταλύτης πρόκλησής τους είναι και μέρος αυτών των συγκρούσεων. Η εμπλοκή της σε πολλά ανοικτά περιφερειακά μέτωπα, την καθιστά ευάλωτη και λειτουργεί ως τροχοπέδη στα σχέδιά της για ανάδειξή της σε μεσαία δύναμη με αυξημένη γεωπολιτική αξία. Για του λόγου το αληθές, αν κλιμακωθεί η κατάσταση στη Συρία και προκληθεί εμπλοκή μεταξύ Ισραήλ – Τουρκίας, όλα τα σχέδιά της θα ακυρωθούν.   

Επιπρόσθετα, η Τουρκία διαθέτει συντελεστές ισχύος, αλλά δεν είναι άπειροι. Συγκεκριμένα, διαθέτει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα μιας παγκόσμιας στρατιωτικής επέμβασης. Η στρατιωτική βιομηχανία της Τουρκίας επίσης, έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες, αλλά είναι ευάλωτη και εξαρτάται από την πολιτική βούληση μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Γερμανία κ.α.) για το αν θα την προμηθεύσουν ή όχι με σημαντικά εξαρτήματα και υλικά που απαιτούνται για την παραγωγή των όπλων της.

Επιπλέον, η οικονομία της Τουρκίας δεν είναι τόσο ισχυρή για να υποστηρίξει τα μεγαλεπήβολα σχέδια του κ. Ερντογάν και σε συνδυασμό με  τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και τις εσωτερικές προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η Τουρκία, καθιστούν ευάλωτη  τη θέση της στο διεθνές σύστημα.

Τέλος, η Τουρκία δεν αποτελεί αξιόπιστη μεσαία δύναμη, διότι δέχεται συνεχώς πιέσεις από υπερδυνάμεις όπως ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Κίνα και προσπαθεί να ισορροπήσει (πολλές φορές ανεπιτυχώς), ανάμεσα στις επιδιώξεις τους. Μπορεί να γνωρίζει καλά τα ανατολίτικό παζάρι, αλλά όταν οι υπερδυνάμεις διεκδικούν την ικανοποίηση των συμφερόντων τους δεν ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές.   

Σε συνέχεια των ανωτέρω, θα πρέπει να επισημανθούν επίσης και κάποιες  διπλωματικές αποτυχίες της Τουρκίας που αποδεικνύουν ακόμη περισσότερο, ότι δεν αποτελεί αξιόπιστη μεσαία δύναμη και πως δεν διαδραματίζει το γεωπολιτικό ρόλο που προβάλει. Συγκεκριμένα:

1.   Η διπλωματική πρωτοβουλία της Τουρκίας για τη διεξαγωγή συνάντησης των ηγετών Ουκρανίας και Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να επιτευχθεί η κατάπαυση του πυρός στον πόλεμο Ουκρανίας – Ρωσίας δεν αποτελεί επιτυχία, διότι κατέληξε σε φιάσκο. Επιτυχία θα αποτελούσε, αν συμμετείχαν στις συνομιλίες οι κ.κ. Πούτιν και Τράμπ και αποφασίζανε τη λήξη του πολέμου.

2.   Όπως η ίδια διακηρύσσει, δεν θα επιτρέψει την απομόνωσή της στην Ανατολική Μεσόγειο. Άρα θεωρεί, ότι είναι απομονωμένη λόγω των κακών σχέσεων που διατηρεί με πολλές γειτονικές της χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ), δεν συμμετέχει στο  EastMed Gas Forum, τον India-Middle East-Europe Economic Corridor (IMEC), και γενικότερα, είναι εκτός των ευρωπαϊκών ενεργειακών σχεδιασμών. Η αντίδρασή της σε αυτές τις εξελίξεις είναι σπασμωδική (αμφισβήτηση κυπριακής και ελληνικής ΑΟΖ και γενικότερα των κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτόνων της κ.λπ.) και εκδηλώνεται με μια επιθετική πολιτική (π.χ. έρευνες με το Oruc Reis στο Αιγαίο), που δεν συνάδει με το ρόλο μιας μεσαίας δύναμης.  

3.   Οι συνεχείς καταδικαστικές εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία σε συνδυασμό με τη διακοπή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την Ε.Ε., αποτελούν μια ακόμη απόδειξη απομόνωσης της Τουρκίας από τις ευρωπαϊκές διπλωματικές διεργασίες και επιβεβαιώνει την άποψη, ότι δεν αποτελεί αξιόπιστη μεσαία δύναμη με ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο στην περιοχή.

4.   Παρά την πρόσκλησή της να συμμετάσχει (μετά από 13 χρόνια αποκλεισμού) στη Σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου για την εξέταση της κατάστασης στη Γάζα, η Τουρκία πασχίζει να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία, χωρίς να έχει κατορθώσει να γεφυρώσει πλήρως τα αντικρουόμενα γεωπολιτικά της συμφέροντα με τις εν λόγω χώρες.

5.   Η άρνηση των χωρών BRICS επίσης, να δεχτούν την Τουρκία ως πλήρες μέλος τους το 2024 (παρά τον διακαή της πόθο), αποδεικνύει την αποτυχία της Τουρκίας να ικανοποιήσει το διακηρυγμένο στόχο της, για ενίσχυση της παγκόσμιας επιρροή της και τη σφυρηλάτηση των δεσμών της με χώρες που βρίσκονται πέρα ​​από τους παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους της.   

6.   Το γεγονός ότι Τουρκογενή κράτη όπως το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν υπέγραψαν δήλωση υποστήριξης των αποφάσεων του ΟΗΕ που θεωρούν παράνομη την ανακήρυξη ανεξαρτησίας της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ) και ενίσχυσαν τις σχέσεις τους με την Κυπριακή Δημοκρατία, ανοίγοντας Πρεσβείες στη Λευκωσία, δε συνάδει με χώρα που είναι σημαντική μεσαία δύναμη και έχει ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή μας. Αποδεικνύει ότι παρότι η Τουρκία ενίσχυσε τους δεσμούς της με το Αζερμπαϊτζάν, δεν έχει καταφέρει να ελέγξει τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών και πως η επιρροή της στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο δεν είναι τόσο μεγάλη όσο διαδίδει.

 

Σε σχέση με τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, όπου αποτελεί ένα ευαίσθητο ζήτημα που αφορά όλη την Ευρώπη και θα συζητηθεί το επόμενο διάστημα, θα πρέπει να επισημανθεί, ότι παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας (εδώ και τέσσερα χρόνια), και την πίεση σε φιλικές προς αυτήν χώρες (π.χ. Γερμανία), η επιδίωξη αυτή δεν έχει επιτευχθεί ακόμη και δεν είναι βέβαιο αν επιτευχθεί και υπό ποιες προϋποθέσεις.

Δεν έχει επιτευχθεί λόγω της σθεναρής στάσης της Ελλάδας και πολλών συμμάχων της που τηρούν επιφυλάξεις σε μια τέτοια προοπτική. Για του λόγου το αληθές, ο Γάλλος Πρόεδρος κ. Μακρόν είναι αντίθετος σε μια τέτοια προοπτική και έχει διαφωνήσει ανοικτά με τον Γερμανό ομόλογό του. Ειδικότερα, ο κ. Μακρόν τάσσεται υπέρ μιας αυστηρά ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής, υποστηρίζοντας ότι οι πόροι που θα διατεθούν δεν θα πρέπει να κατευθυνθούν σε εξοπλισμούς από τρίτες χώρες. Επίσης, υποστηρίζει ότι η χρηματοδότηση για την ευρωπαϊκή άμυνα θα πρέπει να αξιοποιηθεί για την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και τη μείωση της εξάρτησης της Ε.Ε. από εξωτερικούς προμηθευτές.

Ακόμη και αν τελικά αποφασιστεί η συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, η εξέλιξη αυτή δεν αποτελεί νίκη της Τουρκίας, αλλά ήττα της Ευρώπης.

Αποτελεί ήττα της Ευρώπης διότι αποδεικνύει περίτρανα ότι η Ευρώπη σε μια εποχή κοσμογονικών γεωπολιτικών εξελίξεων δεν έχει ξεκάθαρη και ενιαία στρατηγική για την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια και επίσης, δηλώνει αδυναμία να αναπτύξει μόνη της την αμυντική της βιομηχανία προσφεύγοντας στη βοήθεια τρίτων χωρών.

Αν και το ζήτημα είναι υπό διαπραγμάτευση, η πρόθεση να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις με ειδική πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο για την Ευρώπη και υποδηλώνει εκφυλισμό του αξιακού οικοδομήματος και λειτουργικού συστήματος της Ευρώπης. 

Τέλος, αν η εξέλιξη αυτή συμβεί, θα αποδείξει την άγνοια κινδύνου των Ευρωπαίων Ηγετών, αφού θα βάλουν στα πόδια τους την Τουρκία που αποτελεί το Δούρειο Ίππο της Ρωσίας.    

 

Συνοψίζοντας την ανωτέρω ανάλυση, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Τουρκία παρά κάποιες ευκαιριακές επιτυχίες της μέσω προβολής της στρατιωτικής ισχύος της και της επιθετικής και ενεργούς διπλωματίας της, δεν αποτελεί αξιόπιστη μεσαία δύναμη και δεν διαθέτει την γεωπολιτική ισχύ που προσπαθούν να προβάλλουν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της. 

Ο γεωπολιτικός της ρόλος αμφισβητείται από σημαντικούς παίκτες της περιοχής (Ισραήλ, Γαλλία, Ινδία κ.α.), και εξαρτάται από τις τρέχουσες συγκυρίες και τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς των μεγάλων παικτών του διεθνούς συστήματος. 

Εν κατακλείδι, καλό θα είναι όσοι σχολιάζουν ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας και Ασφάλειας, να είναι λίγο πιο προσεκτικοί στο τι λένε και τι γράφουν.

Θα πρέπει, να μην λειτουργούν ως αναμεταδότες της τουρκικής προπαγάνδας, αναπαράγοντας έναν καλά αμπαλαρισμένο προπαγανδιστικό μύθο περί γεωπολιτικής αναβάθμισης της Τουρκίας. 

ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΗ - ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΕΑΝ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΣΕ Δ.Ε.Α. ΤΗΣ 32ης ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ ΠΕΖΟΝΑΥΤΩΝ

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία επιμορφωτική - ενημερωτική ημερίδα του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΑΝ Μαγνησίας σε Δόκιμους Εφέδρους Αξιωματικούς (Δ.Ε.Α.) της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών την Κυριακή 25/5/2025. 

Σκοπός της ημερίδας ήταν το Δ.Σ. του ΣΕΑΝ Μαγνησίας να ενημερώσει τους ΔΕΑ πάνω στους σκοπούς και τις δραστηριότητες του Συνδέσμου με απώτερο σκοπό μετά τη απόλυσή τους από τις Ε.Δ. να εγγραφούν στους ΣΕΑΝ του τόπου διαμονής των και να ενισχύσουν έτσι τους ΣΕΑΝ με νέο δυναμικό.

Στην αίθουσα ενημερώσεως του 505 ΤΠΖΝ τους Δ.Ε.Α. καλωσόρισε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφ.Τχης (ΠΖ) κ. Κων/νος Καραδήμας με το επιτελείο του Αντιπρόεδρο Εφ. Λγό(ΥΠ) κ. Σιαφάκα Βασίλειο, τον Γεν. Γραμματέα Εφ. Υπλγό (ΠΖ) κ. Νικολάου Βασίλη, τον Ταμία Εφ. Λγό (ΠΒ) κ. Μπάτη Αθανάσιο, τον Έφορο Ανθλγό (ΕΜ) κ. Μαραγκό Λεωνίδα και τα Μέλη Εφ. Υπλγό (ΤΧ) κ. Δαματόπουλο Πασχάλη, τον Εφ. Λγό (ΠΖ) κ. Κοκκωνίδη Δημήτριο και Εφ. Ανθλγό (ΠΖ) κ. Κωνσταντάκη Ιωάννη, οι οποίοι και είχαν ετοιμάσει την αίθουσα με banner του Συνδέσμου, με επιμορφωτικό υλικό & υλικό παρουσίασης powerpoint.

 Τους παρέδωσε δε στον καθένα φάκελο του Συνδέσμου που περιείχε Ενημερωτικό σημείωμα-Καλωσόρισμα του Προέδρου του ΣΕΑΝ κ. Καραδήμα Κ. , όλη την εισήγηση σε powerpoint  με τους σκοπούς τις δραστηριότητες, τις διευκολύνσεις-δικαιώματα που παρέχονται στους εφέδρους αξκούς, τη σημασία εγγραφής στους ΣΕΑΝ, την νομοθεσία που διέπει τις προαγωγές των Εφ. Αξκών, τις προϋποθέσεις εγγραφής, τα δικαιολογητικά εγγραφής, καθώς επίσης τις διευθύνσεις των ΣΕΑΝ που θα μπορούν να απευθυνθούν μετά την απόλυσή τους. 

Επίσης ο φάκελος περιείχε ονομαστική βεβαίωση συμμετοχής στην ημερίδα και η εικόνα του προστάτη των εφ.αξκών Αγίου Νικήτα.

Τα συμπεράσματα- προστιθέμενη αξία που βγήκαν από την ημερίδα αυτή είναι ότι όλοι οι ΔΕΑ παρακολούθησαν την ημερίδα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή, έκαναν ερωτήσεις και έλυσαν απορίες και εξέφρασαν την χαρά και ικανοποίηση τους για κάτι το οποίο δεν γνώριζαν και με μεγάλη τους χαρά, από ότι μας είπαν, θα εγγραφούν μετά την απόλυσή τους από τις ΕΔ στους ΣΕΑΝ του τόπου διαμονής τους.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το Διοικητή της 32 ΤΑΞΠΖΝ Ταξίαρχο κ. Χρήστου Ιωάννη και τον Διοικητή του 505 ΤΠΖΝ για την άδεια-παραχώρηση- διάθεση της αίθουσας ενημερώσεως για την επιτυχή πραγματοποίηση της ημερίδας αυτής.

Επίσης να ευχαριστήσουμε το ΥΠΕΘΑ/ΔΕΠΑΘΑ για την κατανόηση και αποδοχή του αιτήματός μας αλλά και των ΣΕΑΝ της χώρας να ενημερώσει τα Γενικά Επιτελεία ΓΕΣ, ΓΕΑ, ΓΕΝ με σχετική δγή, ώστε να επιτρέψουν τις ενημερώσεις και την προβολή των ΣΕΑΝ από εκπροσώπους των ΣΕΑΝ σε  Σχολεία Απολυομένων Εφ. Αξκών του ΣΞ, σε σχολεία εκπσης Εφ. Αξκών κλπ και την διανομή ενημερωτικών φυλλαδίων σε εφ. αξκούς, ΔΕΑ και ΥΕΑ. 

Με τις αποφάσεις αυτές της ηγεσίας βλέπουμε μια αλλαγή στο δόγμα της εφεδρείας και την αναδιοργάνωσή της με σκοπό την ποιοτική ενίσχυσή & ετοιμότητά της.   

Για το Δ.Σ. του ΣΕΑΝ Μαγνησίας

Ο Πρόεδρος

Κων/νος Γ. Καραδήμας                                                                        Εφ. Ταγματάρχης (ΠΖ)

Μάχη της Κρήτης: Όταν οι «κουζουλοί» ταπείνωσαν τον Χίτλερ – Το αφιέρωμα του ΓΕΣ

Όταν μια χούφτα «κουζουλών» έγραψε ιστορία στη Μάχη της Κρήτης που ξεκίνησε σαν σήμερα (20-31 Μαΐου 1941)

Η Μάχη της Κρήτης αποτελεί την τελική πράξη του αγώνα των ελληνικών στρατευμάτων κατά των δυνάμεων του Άξονα σε ελληνικό έδαφος, πριν από την ολοκληρωτική κατάληψη της χώρας και, ταυτόχρονα, μία από τις πιο ένδοξες και παράδοξες μάχες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Από τις αρχές του πολέμου, η Κρήτη βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των δύο αντίπαλων συμμαχιών, αφού, λόγω της στρατηγικής της θέσης, συνιστούσε εξαίρετη βάση αεροναυτικών επιχειρήσεων προς κάθε κατεύθυνση και, παράλληλα, εξασφάλιζε στον κάτοχό της τον έλεγχο όλων των θαλάσσιων συγκοινωνιών στη Μεσόγειο.

Η νήσος απασχόλησε σοβαρά τον Χίτλερ πολύ πριν η Γερμανία εκδηλώσει έμπρακτα τις προθέσεις της κατά της Ελλάδας. Πίστευε ότι καταλαμβάνοντας την Κρήτη θα εξασφάλιζε μία ταχεία επιτυχία στην Ανατολική Μεσόγειο και ότι η επίθεση έπρεπε να γίνει με αεραποβατική ενέργεια. Για την Ελλάδα, η διατήρηση της ελευθερίας του νησιού είχε τεράστια ηθική και πολιτική σημασία, αφού μετά την κατάληψη της ηπειρωτικής χώρας αποτελούσε μοναδική βάση συγκέντρωσης των αποσυρόμενων στρατευμάτων.

Την ευθύνη ασφάλειας της Κρήτης, μετά από τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής Κυβερνήσεως, είχε αναλάβει η Βρετανία προκειμένου να διαφυλάξει τα συμφέροντα της στη Μέση Ανατολή. Τον Απρίλιο του 1941, τη Διοίκηση των Δυνάμεων Κρήτης ανέλαβε ο Διοικητής της 2ας Νεοζηλανδικής Μεραρχίας Υποστράτηγος Φρέυμπεργκ. Δίχως απαιτούμενη οργάνωση, με ελλιπή μέσα πυρός, υποτυπώδη αντιαεροπορική άμυνα και μηδενική αεροπορική υποστήριξη, η στρατιωτική δύναμη του νησιού (βρετανικά, αυστραλιανά και νεοζηλανδικά στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων της δύναμης της Σχολής Χωροφυλακής Ρεθύμνου και 300 Ευέλπιδων) ανερχόταν περίπου σε 43.000 άνδρες.

Με βάση τη σπουδαιότητα και την ευπάθεια των στρατηγικών σημείων της νήσου, οι Δυνάμεις κατανεμήθηκαν στους Τομείς Μάλεμε, Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου έχοντας ως αποστολή την άμυνα της νήσου, απαγορεύοντας στον εχθρό τη χρησιμοποίηση των αεροδρομίων και λιμένων της.

Από την πλευρά της Γερμανίας, στις 25 Απριλίου 1941 εκδόθηκε η «υπ` αριθμ. 28» διαταγή γενικών κατευθύνσεων με τη συνθηματική ονομασία «ΕΡΜΗΣ» (επιχείρηση κατάληψης της Κρήτης). Οι γερμανικές δυνάμεις, που θα αναλάμβαναν την επιχείρηση αποτελούντο από έναν στόλο 1.370 αεροσκαφών, 70 πλοία, και φυσικά, από το επίλεκτο στρατιωτικό σώμα (Fallschirmjäger, αερομεταφερόμενες Δυνάμεις της Luftwaffe) του Γ΄ Ράιχ, δυνάμεως 22.700 ανδρών.

Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε την 20η Μαΐου 1941 σε τρεις τομείς: Χανίων – Μάλεμε, Ρεθύμνου και Ηρακλείου. Παρά τον σφοδρό βομβαρδισμό των κυριότερων αεροδρομίων, λιμανιών και πόλεων του νησιού, τα πρώτα γερμανικά τμήματα σχεδόν αποδεκατίστηκαν. Όμως, η αποτυχημένη βρετανική αντεπίθεση για ανακατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε και του υψώματος 107, τα οποία είχαν περιέλθει στη γερμανική κατοχή τη νύχτα της 21ης Μαΐου, μετέστρεψε την κατάσταση υπέρ του αντιπάλου.

Η πρωτοβουλία περιήλθε πλέον στους Γερμανούς, οι οποίοι συνεχώς ενισχύονταν με νέες αεραποβάσεις. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Μαΐου, ο Διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κρήτης κοινοποίησε το σχέδιο εκκενώσεως, το οποίο
προέβλεπε αποχώρηση του όγκου των Δυνάμεων από τις περιοχές των Σφακιών.

Το βράδυ της 31ης Μαΐου εγκατέλειψαν τις ακτές των Σφακίων και τα τελευταία βρετανικά τμήματα.

Μέχρι το τέλος του μήνα ολοκληρώθηκε η κατάληψη του νησιού παρά τη σθεναρή άμυνα των βρετανοελληνικών δυνάμεων και την αντίσταση σύσσωμου του κρητικού λαού, ο οποίος αναδείχθηκε σε απρόβλεπτο και καθοριστικό παράγοντα του αγώνα.

Μεγάλης σημασίας, επίσης, ήταν η εθελοντική συμμετοχή στις πολεμικές επιχειρήσεις ενός τμήματος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (300 πρωτοετείς ευέλπιδες).

Συνοπτικά, τα στοιχεία εκείνα που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της Γερμανίας ήταν: τα σημαντικά κενά στην αμυντική οργάνωση του νησιού, η απουσία του φυσικού υπερασπιστή της νήσου, Vης Μεραρχίας Κρήτης, η οποία βρισκόταν αποκλεισμένη στην ηπειρωτική Ελλάδα, η έλλειψη επικοινωνιών που έπαιξε καθοριστικό αρνητικό ρόλο στην περιοχή Μάλεμε, η παντελής έλλειψη οργάνωσης και εξοπλισμού της πολιτοφυλακής, και τέλος, η απόλυτη αεροπορική κυριαρχία των Γερμανών.

Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι παρά την αρνητική της έκβαση, η Μάχη της Κρήτης κατάφερε ένα ισχυρό πλήγμα στη γερμανική στρατιωτική μηχανή. Το επίλεκτο σώμα των Αλεξιπτωτιστών (το οποίο μέχρι πρότινος είχε επιτύχει σημαντικά κατορθώματα με μικρό κόστος), αιφνιδιαζόμενο από την αντίσταση που επέδειξε ο λαός της Κρήτης, υπέστη τεράστιες απώλειες.

Η Κρήτη έγινε «ο τάφος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών», όπως άλλωστε αναγκάστηκε να ομολογήσει και ο Διοικητής του XI Γερμανικού Σώματος Αεροπορίας, Αντιπτέραρχος Στούντεντ, και η αφορμή για τον μετέπειτα παροπλισμό τους.

Στη Μάχη της Κρήτης, συνετρίβη ένα από τα πολυτιμότερα όπλα του Χίτλερ, καταρρίφθηκε ο μύθος του αήττητου των Δυνάμεων του Άξονα και μπήκαν οι βάσεις για την ανατροπή των στρατηγικών σχεδίων της Γερμανίας.