Εορτασμός του Προστάτη του Πολεμικού Ναυτικού Αγίου Νικολάου

«Από την Σαλαμίνα, στη ψηφιακή εποχή, μεθ’ ορμής ακαθέκτου»

Το Πολεμικό Ναυτικό εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Νικολάου, Προστάτη των Ναυτικών και την Επέτειο των Νικηφόρων Ναυμαχιών Έλλης και Λήμνου των Βαλκανικών Πολέμων1912-13, με σειρά εκδηλώσεων και δράσεων από την Τρίτη 02 έως Κυριακή 07 Δεκεμβρίου, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά, νησιά Ανατολικού Αιγαίου και σε κύριες Ναυτικές Υπηρεσίες.

Οι εκδηλώσεις στοχεύουν στην ανάδειξη της ναυτικής μας παράδοσης, της συνεισφοράς του Πολεμικού Ναυτικού στην ασφάλεια και την άμυνα της χώρας, καθώς και στη αλληλεπίδραση με την ελληνική κοινωνία.

Σήμερα, 6 Δεκεμβρίου η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Νικολάου, επισκόπου Μύρων της Λυκίας.

Ο Άγιος Νικόλαος, είναι από τους πιο αγαπητούς και γνωστούς Αγίους της Χριστιανοσύνης και κατ’ εξοχήν προστάτης των ναυτικών.

Γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας γύρω στο 270 μ.Χ. από εύπορους και βαθιά πιστούς γονείς, οι οποίοι, μετά από πολλά χρόνια ατεκνίας, τον απέκτησαν ως καρπό προσευχής και τον ανέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ κα νουθεσίᾳ Κυρίου».

Από μικρός ξεχώριζε για την αγάπη του στην προσευχή, τη νηστεία και την ελεημοσύνη, χαρίζοντας κρυφά χρήματα και βοήθεια σε φτωχούς και αναξιοπαθούντες.​

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κρυφής φιλανθρωπίας του είναι η γνωστή ιστορία με τις τρεις φτωχές κόρες, τις οποίες διέσωσε από την ατίμωση ρίχνοντας νύχτα, κρυφά από το παράθυρο του σπιτιού τους, χρυσά νομίσματα ώστε να μπορέσουν να παντρευτούν με τιμή

. Αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, έγινε ιερέας και στη συνέχεια, με θαυμαστή θεία παρέμβαση, εκλέχθηκε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας.

Ως επίσκοπος, ήταν πατέρας στοργικός, άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων, με τις μέρες του να κυλούν σε νηστεία, προσευχή, αγρυπνία και ελεημοσύνες.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού φυλακίστηκε για την ομολογία του Χριστού και απελευθερώθηκε όταν ανήλθε στον θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος.​

Στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια (325 μ.Χ.) συμμετείχε ως σθεναρός υπερασπιστής της Ορθοδοξίας απέναντι στον Άρειο.

Η παράδοση τον παρουσιάζει να διακρίνεται για τον ζήλο του υπέρ της ορθής πίστεως και τη βαθιά θεολογική του συνείδηση.

Ο βίος του συνοδεύεται από πλήθος θαυμάτων, τόσο εν ζωή όσο και μετά την κοίμησή του:

θεραπείες ασθενών, σωτηρία αδίκως καταδικασμένων, λύτρωση πόλεων από πείνα και, ιδίως, σωτηρία ναυτικών από θαλασσοταραχές.

Ο Άγιος Νικόλαος εκοιμήθη εν ειρήνη στις 6 Δεκεμβρίου του 343 μ.Χ. στα Μύρα της Λυκίας.

Τα λείψανά του ανέβλυσαν άγιο μύρο, γι’ αυτό και ονομάστηκε «Μυροβλύτης», ενώ από τον 11ο αιώνα μεγάλο μέρος τους φυλάσσεται στο Μπάρι της Ιταλίας, αποτελώντας κέντρο διεθνούς προσκυνήματος.

Η μνήμη του τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου σε Ανατολή και Δύση, και το όνομά του βρίσκεται διαρκώς στα χείλη των πιστών που ζητούν τη βοήθειά του ως προστάτη των φτωχών, των αδικημένων, των ταξιδιωτών και ιδίως των θαλασσινών.